Ο αστικός Τύπος έμεινε κυρίως στα επιφαινόμενα της ομιλίας Τσίπρα στο Ταε Κβον Ντο, στη φιέστα για τον ένα χρόνο από την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία. Σχολίασε τον επιθετικό τόνο κατά της αντιπολίτευσης. Τι άλλο θα έκανε, όμως, ένας πρωθυπουργός που βλέπει ολόκληρη την εργαζόμενη κοινωνία να κινητοποιείται ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησής του; Η ασφαλέστερη μέθοδος σ” αυτές τις περιπτώσεις είναι να επιτεθείς στην αντιπολίτευση (η οποία μάλιστα αρνείται να σε βοηθήσει, όπως σε βοήθησε το περασμένο καλοκαίρι) και να δημιουργήσεις μια ψευτοαναταραχή, προσπαθώντας να μεταφέρεις το κέντρο βάρους της δημόσιας συζήτησης από την ουσία της πολιτικής σου, που αμφισβητείται κοινωνικά, στην πολιτικάντικη αντιπαράθεση με τους προκατόχους σου.
Η ουσία της ομιλίας του Τσίπρα βρίσκεται στο αφήγημα που απήγγειλε ενώπιον του κομματικού στελεχιακού δυναμικού. Ο όρος αφήγημα χρησιμοποιείται με την κυριολεκτική σημασία του και όχι με την παραφθαρμένη σημασία που του έχουν προσδώσει οι από καθέδρας ψευτοκοινωνιολόγοι της αστικής διανόησης. [Για να συνεννοούμαστε·. αφήγημα είναι μια ιστορία με στοιχεία παραμυθίας. Αφήγημα δεν είναι ένα επιστημονικά επεξεργασμένο πρόγραμμα μετάβασης στον κομμουνισμό].
Επειδή κάποιοι πολιτικά ανόητοι, προκειμένου να δικαιολογήσουν τη δική τους πολιτική ουράς του ΣΥΡΙΖΑ (μέχρι που αυτός υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο, προσθέτοντάς το στα δύο προηγούμενα), εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι… αριστερό κόμμα (οπορτουνιστικό μεν, αλλά αριστερό – με όλη τη σχετικότητα και την ασάφεια που έχει ο όρος ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου