Άνθρωποι κατατρεγμένοι, κυνηγημένοι, ταλαιπωρημένοι, απελπισμένοι.
Είναι αυτοί που σώθηκαν από τις βόμβες. Από τον πόλεμο. Από τον πνιγμό.
Που φτάνουν ικέτες στην «Ευρώπη του πολιτισμού».
Είναι αυτή, η «πολιτισμένη Ευρώπη», που αφού τους μετέτρεψε σε πρόσφυγες, σε μετανάστες, σε ικέτες, τώρα φτιάχνει ένα απέραντο «Αλκατράζ» για τους στοιβάξει.
Το «Αλκατράζ» δεν είναι άλλο από την Ελλάδα.
Η χώρα μας, τα νησιά της, οι εθνικές οδοί της, τα λιμάνια της, οι πόλεις, τα χωριά της, μετατρέπονται σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε μια φυλακή όπου - προς δόξα της ευρυχωρίας του «ευρωπαϊκού πολιτισμού» - οι κρατούμενοι, οι πρόσφυγες, θα μπορούν να… προαυλίζονται από την Ειδομένη και τα Τέμπη μέχρι το Καστελόριζο.
Βέβαια η ευρωενωσιακή κομψότητα δεν επιτρέπει να ακούγονται λέξεις όπως «φυλακή» ή «στρατόπεδα». Επιλέγει να χρησιμοποιεί ευφημισμούς. Ένας από αυτούς: «Κέντρα φιλοξενίας»…
Οι Έλληνες (και βέβαια δεν μιλάμε για τους ναζί, για τους φασίστες) νιώθουν από προσφυγιά. Ξέρουν από μετανάστευση. Το δείχνει η ανθρωπιά τους. Γι’ αυτό και μπορούν να αναγνωρίσουν ότι οι εικόνες αυτές δεν είναι οι εικόνες της Ελλάδας του ελληνικού λαού.
Δεν είναι εικόνες που ταιριάζουν στην πατρίδα ενός λαού που βίωσε τον μικρασιατικό ξεριζωμό, την ξενιτιά στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου και στα λαντζέρικα της Αμερικής. Οι εικόνες αυτές την μόνη Ελλάδα που καθρεφτίζουν είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Και του ΝΑΤΟ.
Οι κυβερνώντες και όλο το πολιτικό τόξο του ευρωατλαντισμού, αφού δεν μπορούν να αποκρύψουν την αλήθεια και τα σημαινόμενα των εικόνων, επιστρέφουν στην γνώριμη τακτική της σποράς ψευδαισθήσεων και αυταπατών.
Μιλούν για «εφαρμογή των αποφάσεων» της τελευταίας συνόδου της ΕΕ λες και όλα αυτά που βλέπουμε συνιστούν τάχα παραβίαση και όχι εφαρμογή αποφάσεων που στο όνομα της Σένγκεν και των συνοριακών ελέγχων παρέχουν το πράσινο φως για κλειστά σύνορα, για απελάσεις, για φράχτες, για πλαφόν προσφύγων μετά από ξεδιάλεγμα όσων πληρούν τις προϋποθέσεις του φτηνού εργατικού δυναμικού που ορέγονται τα γερμανικά μονοπώλια, για κατασχέσεις των υπαρχόντων των προσφύγων.
Εμφανίζουν ως λύση του προβλήματος την ίδια την αιτία του προβλήματος. Για μια ακόμα φορά παρουσιάζουν σαν πεδίο αντιμετώπισης της κατάστασης την ΕΕ. Ποια; Την ΕΕ της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, της Γαλλίας που βομβαρδίζει τη Συρία, της Ιταλίας που βομβαρδίζει τη Λιβύη!
Αλλά πώς γίνεται να λύσεις ένα πρόβλημα όταν αναγορεύεις σε παράγοντα της λύσης τα ίδια τα αίτια, την ίδια τη μήτρα που το δημιουργεί;
Ο ευρωενωσιακός ιμπεριαλισμός, ανεξαρτήτως των αντιπαραθέσεων στο εσωτερικό του, δρα απέναντι στην Ελλάδα - και στο προσφυγικό - μονομερώς.
Η Ελλάδα ή θα απαντήσει εξίσου μονομερώς, θα αρνηθεί την συμμόρφωση στα ευρωενωσιακά και ΝΑΤΟικά δεσμά, θα απεμπλακεί από την συμμετοχή της στους πολέμους που διεξάγουν ΝΑΤΟ και ΕΕ, θα δώσει με όρους προάσπισης της εθνικής της κυριαρχίας τις δυνάμεις της για τη διάσωση των ξεριζωμένων και θα προχωρήσει – άμεσα - σε αναζήτηση μέτρων απευθείας μεταφοράς των προσφύγων στα κράτη τελικού προορισμού τους, ή θα μετατραπεί όντως στο «Αλκατράζ» που θέλουν να την καταδικάσουν «εταίροι» και «σύμμαχοι».
Οι ευθύνες όλου του εγχώριου πολιτικού τόξου του ευρωατλαντισμού είναι ιστορικές. Γιατί το γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα: Το συρματόπλεγμα του «Αλκατράζ» περικλείει τους πάντες, Έλληνες και πρόσφυγες. Όλους όσοι βρίσκονται στο έδαφός της Ελλάδας, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, χρώματος και θρησκεύματος.
Δημοσίευση σχολίου