Μια "θαμμένη" ιστορία του "εθνικόφρονα - στομαχόφρονα" Κωνσταντίνου Πλεύρη και ένα σημερινό δημοσίευμα

Πριν παραθέσουμε το δημοσίευμα που υπογράφει ο Δημήτρης Ψαρράς στην «Εφημερίδα των Συντακτών»  και το οποίο αναφέρετε σε μια απρόσμενη ομολογία  η οποία περιλαμβάνεται στο καινούργιο του βιβλίο του Κωνσταντίνου Πλεύρη, ο οποίος αποκαλύπτει ότι οι σύγχρονες ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις ελέγχονται και χρηματοδοτούνται από τη CIA, η οποία προσεγγίζει και στρατολογεί τους επίδοξους αρχηγούς (!!!) θα θέσουμε ένα ερώτημα.

Αρχές Σεπτέμβρη του 2013 στελέχη του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος ανακάλυψαν ότι το πάλε ποτέ πρωτοκλασάτο στέλεχος της φασιστικής οργάνωσης «4η Αυγούστου», Κ. Πλεύρης, «έχει διακινήσει μεγάλο αριθμό χρυσών λιρών αξίας εκατομμυρίων ευρώ, ενώ μόνο σε μια θυρίδα του οι άνδρες του ΣΔΟΕ βρήκαν και δέσμευσαν 4.000 χρυσές λίρες», όπως ανέφερε το τηλεοπτικό ρεπορτάζ. 

Ποιος θα μας εξηγήσει γιατί αυτή την υπόθεση την έφαγε το σκοτάδι;

Το ότι η πατριδοκαπηλία είναι ένα απ’ τα πιο προσοδοφόρα επαγγέλματα και σ’ αυτό έχουν διαπρέπει εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες «εθνικόφρονες-στομαχόφρονες» είναι κάτι γνωστό, όσο για τους ισχυρισμούς των φασιστών δεν είναι πάντα εύκολο να διακρίνεις τί είναι αλήθεια και τί είναι ψέμα.

Πάμε τώρα στο δημοσίευμα του Δημήτρη Ψαρρά.

Πλεύρης: Η CIA ελέγχει τις ακροδεξιές οργανώσεις

Mια απρόσμενη αποκάλυψη-ομολογία περιλαμβάνει στο καινούργιο του βιβλίο ο Κωνσταντίνος Πλεύρης. Οτι δηλαδή οι σύγχρονες ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις ελέγχονται και χρηματοδοτούνται από τη CIA, η οποία προσεγγίζει και στρατολογεί τους επίδοξους αρχηγούς!

Το επίμαχο απόσπασμα έχει ως εξής: «Η CIA δεν δημιουργεί ή ελέγχει μόνον αναρχικάς-αριστεράς οργανώσεις, αλλά και ακροδεξιάς ή φασιστικάς κινήσεις, όπου πάντοτε βάζει αρχηγούς δικούς της ανθρώπους».

Ας σημειωθεί ότι η τελευταία φράση είναι υπογραμμισμένη με μαύρα γράμματα στο βιβλίο. Και ο Πλεύρης συνεχίζει:
«Τόσον εις την άκρα δεξιάν, όσον και εις την άκρα αριστεράν η CIA ελέγχει οργανώσεις, τας οποίας χρησιμοποιεί, όταν την συμφέρει, όπου την συμφέρει κι όπως την συμφέρει» (σ. 218).

Και για όποιον δεν κατάλαβε, ο Πλεύρης γίνεται ακόμα πιο παραστατικός:
«Νομίζω ότι θα ήτο χρήσιμον, διά να γίνω κατανοητός, να σας περιγράψω το εξής. Ολοι με γνωρίζουν, από τα βιβλία, τας ομιλίας μου, εις την τηλεόρασιν και τους πολιτικούς αγώνας μου εις τον εθνικιστικόν χώρο, που είμαι καθιερωμένος. Ερχεται λοιπόν η CIA και μου λέει: “Πλεύρη πάρε αυτά τα χρήματα και κάνε μία εθνικιστική κίνησιν”. Εγώ εξαγοράζομαι και ενοικιάζω γραφεία, εκδίδω έντυπα και παρασύρω τους εθνικιστάς να ενταχθούν εις την οργάνωσιν που ίδρυσα αλλά ουσιαστικώς ελέγχει η CIA».

Η αποκάλυψη αυτή περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Κριτική Ιδεών, Αναρχισμός» (εκδ. Ηλεκτρον), στο οποίο ο Πλεύρης αναλύει την ιδεολογία και τη δράση του αναρχισμού από τη σκοπιά ενός εθνικιστή ναζιστή και επιχειρεί μάλιστα μια «προσέγγιση» με τον χώρο, στο όνομα του κοινού αγώνα κατά της «πλουτοδημοκρατίας».

Και βέβαια, εκτός από τις ακροδεξιές οργανώσεις, την ίδια κατηγορία απευθύνει όχι μόνο στις ακροαριστερές και αναρχικές ομάδες, αλλά και στα μεγάλα κόμματα.
Αλλά αυτά δεν ενδιαφέρουν εδώ.

Το σημαντικό είναι ότι για ακόμα μια φορά ομολογείται από ηγετικό στέλεχος της μεταπολιτευτικής Ακροδεξιάς η διείσδυση των μυστικών υπηρεσιών στις τάξεις της.

Οι σχέσεις του

Στοιχεία για τον ισχυρισμό του ο Πλεύρης φυσικά δεν προσκομίζει. Αναφέρει όμως με νόημα -όπως κάνει και σε άλλα αυτοβιογραφικά του πονήματα- τις στενές σχέσεις του με τον υπεύθυνο Ασφαλείας του δικτατορικού καθεστώτος Ιωάννη Λαδά.
Ως διευθυντής του γραφείου του Λαδά, ο Πλεύρης παραδέχεται συναντήσεις με στελέχη της CIA για την τύχη των αντιστασιακών που συλλαμβάνονταν από τις υπηρεσίες της χούντας.

Ο Πλεύρης δεν κατονομάζει την οργάνωση του «εθνικιστικού χώρου» ή τον «αρχηγό» που έχει καταστεί όργανο της CIA.
Δεδομένου όμως ότι η μόνη αξιοπρόσεκτη παρόμοια οργάνωση είναι η Χρυσή Αυγή και ο μόνος αρχηγός που έχει ξεχωρίσει όλα αυτά τα χρόνια είναι ο ισόβιος αρχηγός της, ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος, αναγκαστικά η σκέψη του αναγνώστη οδηγείται σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Η υπόθεση έχει ένα ιστορικό βάθος δεκαετιών. Είχε προηγηθεί στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ένας πραγματικός πόλεμος αλληλοκαρφωμάτων στο εσωτερικό των ακροδεξιών οργανώσεων, οι οποίες εμπλέκονταν τότε σε αιματηρές τυφλές τρομοκρατικές επιθέσεις με πολλά θύματα.

Στόχος ομοϊδεατών του υπήρξε και ο ίδιος ο Πλεύρης. Ακόμα και ειδικό φυλλάδιο εκδόθηκε από τον Αριστοτέλη Καλέντζη, στο οποίο ο Πλεύρης κατονομάζεται ως «χαζοχαφιές της ΚΥΠ», «αργυρώνητος απατεωνίσκος», «χαφιές της πεντάρας», «σεσημασμένος ρουφιάνος» και του αποδίδεται ότι εκείνος τον κάρφωσε, με αποτέλεσμα να μείνει πολλά χρόνια φυλακή [«Η Μαύρη Βίβλος του Κώστα Πλεύρη, χ.ε., χ.χ. (Αθήνα 1980)].

Το πώς αντιμετωπίζει ο ίδιος ο Πλεύρης τη σχέση του με τις μυστικές υπηρεσίες περιγράφεται με σαφήνεια σε ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό δικόγραφο.

Το 2001 ο Πλεύρης κατέθεσε αγωγή εναντίον του Νίκου Κλειτσίκα, διότι στο βιβλίο του «Το ελληνικό φοιτητικό κίνημα και ο αντιδικτατορικός αγώνας στην Ιταλία» (εκδ. Προσκήνιο, Αθήνα 2000), μεταξύ άλλων τον συνέδεε με τη CIA.

Το σκεπτικό

Αυτός ο ισχυρισμός θεωρήθηκε από το δικαστήριο ανακριβής. Αλλά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το σκεπτικό του Εφετείου για το ζήτημα:

«Η πολύπλευρη δραστηριότητα [του Πλεύρη κατά την περίοδο της δικτατορίας] τον έφεραν σε συνεργασία με την ΚΥΠ. Και ναι μεν αρνείται την ιδιότητα του πράκτορος της ΚΥΠ, πλην όμως δεν αρνείται ευθέως τη συνεργασία του με αυτή, αφού ακόμα και ο μάρτυράς του δεν θεωρεί το γεγονός της προσφοράς υπηρεσιών σ’ αυτή ότι είναι δυσφημιστικό. Το ότι όμως είχε συνεργασία με την ΚΥΠ την εποχή της δικτατορίας δεν τον καθιστά αυτομάτως και πράκτορα της CIA την εποχή εκείνη» (Εφετείο Αθηνών, 696/2006).

Την ίδια χρονιά με το βιβλίο του Κλειτσίκα, κυκλοφόρησε και η δεύτερη έκδοση του βιβλίου του Ν. Μιχαλολιάκου «Για μια μεγάλη Ελλάδα σε μια μεγάλη Ευρώπη» (εκδ. Ασκαλών, Αθήνα 2000), στο οποίο περιλαμβάνεται μια ανάλογη καταγγελία-ομολογία με τη σημερινή του Πλεύρη:
«Μία από τις μεγαλύτερες οργανώσεις και ένα από τα πλέον μαζικά έντυπα που κινήθηκαν στον χώρο των εθνικιστών μετά τη μεταπολίτευση ήταν στην κυριολεξία δημιούργημα των κρατικών υπηρεσιών» (σ. 68).

Το κείμενο φέρει ημερομηνία Αύγουστος 1999 και έχει απαλειφτεί από τις μεταγενέστερες εκδόσεις του βιβλίου.

Ηταν λίγες βδομάδες μετά τη συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στο σχήμα Πρώτη Γραμμή που κατέβηκε στις ευρωεκλογές με επικεφαλής τον Κ. Πλεύρη (13.6.1999).

Η συνεργασία έσπασε αμέσως μετά τις εκλογές, παρά το καλό αποτέλεσμα (0,75%), γιατί ο Μιχαλολιάκος διαισθάνθηκε ότι τον καπελώνει ο Πλεύρης.

Αποχώρησε, λοιπόν, καταγγέλλοντας και αφήνοντας υπονοούμενα για την Ακροδεξιά, ενώ επέστρεψε και στις σκληρές ναζιστικές αναφορές.

Με το τελευταίο βιβλίο του ο Πλεύρης πετάει τώρα για ακόμα μια φορά το γάντι στον Μιχαλολιάκο.

Η συνέχεια του ενδοναζιστικού εμφυλίου αναμένεται με ενδιαφέρον.