Αθώος ο Ρίχτερ αλλά «ένοχη» η Βουλή που αναγνώρισε τα ναζιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα

TVXS Ρεπορτάζ

11 Φεβ. 2016

Ελένη Μπέλλου

Αθώος μεν, αλλά όχι επί της ουσίας, κρίθηκε ο Γερμανός καθηγητής Χάινς Ρίχτερ, η αναγόρευση του οποίου σε επίτιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης είχε προκαλέσει διαμαρτυρίες πολλών ρίχτερ στο νησί. «Ένοχος» στη δίκη... η Βουλή. Και ο λόγος;  Ότι αναγνώρισε τα ναζιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα της Κατοχής!

Η σύγχρονη μάχη της Κρήτης

Η νέα «μάχη της Κρήτης» που είχε ξεσπάσει στα τέλη του 2014, για τις ακαδημαϊκές τιμές στον Γερμανό ιστορικό Χάινς Ρίχτερ, κατέληξε καλώς ή κακώς στην ποινική του δίωξη, καθώς κρίθηκε ότι αποσπάσματα του βιβλίου του «Επιχείρηση Ερμής: Η κατάκτηση της νήσου Κρήτης τον Μάιο του 1941», συνιστούν άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού με εξυβριστικό περιεχόμενο.

Στο επίμαχο βιβλίο ο καθηγητής Ρίχτερ επικρίνει τον αντιστασιακό αγώνα των Κρητικών ενάντια στον κατακτητή χαρακτηρίζοντας τον ως «μη έντιμο, βρώμικο και κτηνώδη», την ίδια στιγμή που αναγνωρίζει τους ναζί αλεξιπτωτιστές ως «ιδεολόγους ιππότες». Αναφορές όπως αυτές οδήγησαν στην παραπομπή του, στην πρώτη δίκη που έγινε με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο που ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2014.

Συγκεκριμένα, έχει σημασία να σημειωθεί ότι ο Γερμανός καθηγητής εστάλη στο σκαμνί του κατηγορουμένου βάσει του άρθρου 2 του αντιρατσιστικού νόμου, που ορίζει τα εξής:

Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους της που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, όταν η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου. 

Ο αθώος και ο ένοχος 

Η αίθουσα του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρεθύμνου ήταν χθες κατάμεστη. Μέχρι και αγρότες είχαν αφήσει για λίγο τα μπλόκα, προκειμένου να παραβρεθούν στην πολύκροτη για το νησί δίκη. Μόνος απών ο ίδιος ο Χάινς Ρίχτερ, ο οποίος επικαλούμενος τα 78 του έτη αλλά και μία πρόσφατη εγχείριση, παρέμεινε στη Γερμανία και εκπροσωπήθηκε από τους συνηγόρους του. 

«Ο κατηγορούμενος κηρύσσεται αθώος», ήταν η ετυμηγορία που προκάλεσε ένταση μέσα στη δικαστική αίθουσα, με κάποιους από το ακρωατήριο να φωνάζουν μέχρι και «αίσχος» στον δικαστή. Στα αλήθεια όμως ο Χάινς Ρίχτερ δεν δικάστηκε. Δεν εξετάστηκε καν αν  τα γραφόμενα του ήταν ρατσιστικά. Αυτός που τελικά «δικάστηκε» ήταν ο ίδιος ο αντιρατσιστικός νόμος, το άρθρο 2 του οποίου κρίθηκε αντισυνταγματικό, διότι σύμφωνα με τον δικαστή η Βουλή των Ελλήνων δεν έχει το δικαίωμα να αναγνωρίζει τις γενοκτονίες και τα εγκλήματα των ναζί στην Ελλάδα.

Τι σημαίνει αυτή η απόφαση

Ο συνήγορος πολιτικής αγωγής  Νίκος Κοτζαμπασάκης εξηγεί στο tvxs.gr τη λογική της απόφασης, αλλά και τις προεκτάσεις που αυτή έχει.

«Το δικαστήριο δεν έκρινε την ουσία της υπόθεσης. Το σκεπτικό ήταν ότι κρίνεται αντισυνταγματική η νομοθετική διαδικασία σύμφωνα με την οποία με αποφάσεις της Βουλής (νόμους και προεδρικά διατάγματα) αναγνωρίζονται ιστορικά η σύγχρονα γεγονότα ως εγκλήματα, επειδή υποκαθιστά τη δικαστική λειτουργία. Κι επειδή ο κ. Ρίχτερ παραπέμφθηκε με έναν νόμο που του καταλογίζει ότι αρνήθηκε τα ναζιστικά εγκλήματα, όπως αυτά ορίστηκαν από τις αποφάσεις της Βουλής που ο δικαστής κρίνει αντισυνταγματικές, κηρύχθηκε αθώος», θα πει.

«Η απόφαση θίγει ουσιαστικά το δικαίωμα της Πολιτείας να νομοθετεί επί ιστορικών γεγονότων. Το δικαστήριο λέει ότι κακώς η Βουλή των Ελλήνων ανακήρυξε την 19η Μαΐου ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, γιατι δεν έχει το δικαίωμα αυτό. Λέει ότι κακώς υπήρξε το προεδρικό διάταγμα που ανακηρύσσει Μαρτυρικά Χωριά το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, το Κομμένο, τον Χορτιάτη, κτλ. Αμφισβητεί τη διαδικασία που έχει ακολουθηθεί για αυτά τα θέματα και λέει ότι αρμόδια είναι η Δικαιοσύνη», εξηγεί ο κ. Κοτζαμπασάκης.

«Δηλαδή εγώ θα πρέπει να στραφώ κατά της Βέρμαχτ , για να αποδείξω ότι κάηκε η Βιάννος;», θα αναρωτηθεί, για να καταλήξει σχολιάζοντας ότι «είναι εντελώς πρωτότυπη σκέψη και υπάρχει ένα θέμα με την απόφαση που ανοίγει πολλά περαιτέρω ζητήματα...».

Ο αγώνας συνεχίζεται...

Τα ναζιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα της Κατοχής είναι αυταπόδεικτα. Τα αποδεικνύουν οι χιλιάδες νεκροί των Μαρτυρικών Χωριών, είτε αυτά θα έπρεπε να τα έχει αναγνωρίσει η Βουλή, είτε  η Δικαιοσύνη...

Κι ενώ αυτό το θέμα ανοίγει, πάντα ανοιχτό παραμένει το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών οφειλών στην Ελλάδα. Όπως σε πολλές περιπτώσεις έχει επισημάνει το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, μόνο τυχαίες δεν θεωρεί τις  γενικότερες  μεθοδεύσεις της γερμανικής πλευράς  να «ξαναγράψει» την ιστορία από την αρχή.

«Επιφυλασσόμενοι να μελετήσουμε το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης, ως πρώτη αντίδραση, λίγο μετά την ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου, θα λέγαμε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο ουσιαστικά χρησιμοποιήθηκε για να αποδυναμώσει τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών», θα υπογραμμίσει  ο Αριστομένης Συγγελάκης, μέλος της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Βιάννου, που μετέχει ενεργά στο κίνημα διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών, στο tvxs.gr.

«Η προσπάθεια αυτή όμως δεν τελεσφόρησε. Το θετικό σε αυτούς τους 14 μήνες της υπόθεσης Ρίχτερ, είναι ότι η πρωτοφανής κινητοποίηση ανέδειξε εκ νέου τα ναζιστικά εγκλήματα, ενώ η προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας μας έπεσε στο κενό. Είναι σαφές ότι η δίκη συγκέντρωσε το ζωηρό ενδιαφέρον τόσο της ελληνικής όσο και της γερμανικής πλευράς και δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι ο κύριος Ρίχτερ απέφυγε να παραστεί στο δικαστήριο,  ώστε να εκθέσει τις απόψεις του και να υπερασπιστεί τον ευατό του», θα πει ο κ. Συγγελάκης.

«Εμείς θέλουμε να έχουμε δεσμούς φιλίας και συνεργασίας με τη  δημοκρατική Γερμανία, αλλά προϋπόθεση για αυτό είναι η απόδοση Δικαιοσύνης και η καταβολή των γερμανικών οφειλών. Συνεχίζουμε ανυποχώρητα και αποφασιστικά τον αγώνα της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών», θα καταλήξει.

Δείτε ακόμα: 

Τα εγκλήματα των Ναζί στην Ελλάδα 1941-1944