ΕΔΩ και έξι χρόνια η ιστορία επαναλαμβάνεται: θα έρθει η δόση; θα έρθει η υποδόση; θα περάσει η εκάστοτε κυβέρνηση τις εξετάσεις επιτήρησης; θα δεήσει το κουαρτέτο να αξιολογήσει θετικά;
Και κάθε φορά -μα, κάθε φορά- το προαπαιτούμενο της δόσης, της υποδόσης, της αξιολόγησης και της επιτήρησης είναι νέα μέτρα. Μέτρα απάνθρωπα. Μέτρα σκληρά. Μέτρα που «σώζουν», αλλά που στην πραγματικότητα έχουν σκοτώσει την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Μέτρα που θα είναι τα «τελευταία», αλλά που πάντα είναι τα προηγούμενα από τα επόμενα που με μαθηματική ακρίβεια ακολουθούν. Μέτρα που θα φέρουν «ανάπτυξη», αλλά που στην πραγματικότητα έχουν φέρει πίσω τον Μεσαίωνα στις εργασιακές σχέσεις και έχουν προκαλέσει τέτοια ύφεση στην οικονομία που μόνο σε συνθήκες πολεμικής σύρραξης θα μπορούσαν να προ- κληθούν.
O ΣΥΡΙΖΑ, που θα έβαζε τέλος σε αυτό το μνημονιακό σπιράλ, αποκαλύπτεται ο καλύτερος συνεχιστής της ίδιας τραγωδίας. Αποδεικνύεται έτσι ότι η διέξοδος από τον φαύλο κύκλο δεν βρίσκεται στην εναλλαγή εκείνων που τον διαχειρίζονται. Το θέμα είναι το σπάσιμο του φαύλου κύκλου. Που σημαίνει άρνηση όσων τον συντηρούν: Αρνηση ότι ο λαός «πρέπει» να πληρώσει ένα χρέος που δεν χρωστάει. Αρνηση ότι η Ελλάδα «δεν μπορεί» να ζήσει έξω από «ενώσεις» που τη συνθλίβουν. Αρνηση ότι η οικονομία και η πολιτική εξουσία «πρέπει» να βρίσκονται εσαεί στα χέρια εκείνων που ευθύνονται για την κρίση.
Δημοσίευση σχολίου