Οι «φρούραρχοι» της Ευρώπης, οι «καλοί» και οι «κακοί», η νηνεμία για το ουγγρικό δημοψήφισμα
Οι βασανιστές της Μακρονήσου ρωτούσαν συχνά τα θύματά τους εάν είχαν παιδιά. Εάν απαντούσες καταφατικά σε ξυλοκοπούσαν αγρίως, επειδή «είχες φτιάξει κομμουνιστάκια». Εάν απαντούσες αρνητικά πάθαινες ακριβώς το ίδιο, διότι «αφοσιώθηκες στο κόμμα τόσο πιστά, που δεν έκανες οικογένεια»...
Ανάλογο «μονά ζυγά χάνεις» επιφυλάσσουν διάφορες εκφάνσεις του σύγχρονου ευρωπαϊκού ρατσισμού. Τι είσαι; Πρόσφυγας ή οικονομικός μετανάστης; Αν είσαι πρόσφυγας μπορεί ίσως να αναγνωριστεί ο κίνδυνος, τον οποίο διατρέχει η ζωή σου, αλλά σε καταδικάζει ο νόμος των πιθανοτήτων. Προερχόμενος από χώρες πολέμου, τρόμου, ανασφάλειας, «ζώνεσαι» περισσότερες πιθανότητες νοείσαι «καρύδι» περίεργης «καρυδιάς», που καταφθάνει με σκοτεινούς σκοπούς στην Ευρώπη.
Τι κι αν οι ήδη υπάρχουσες «παροικίες» τζιχαντιστών στο Βέλγιο, τη Γαλλία ή την Αγγλία επαρκούν, όχι μόνο για «θεαματικές» επιχειρήσεις στην Ευρώπη, αλλά και για να στέλνουν «μυημένους» στη Μέση Ανατολή; Τι κι αν πριν από δυο μόλις μήνες ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Φίλιπ Χάμοντ ανακοίνωσε πως πάνω από 600 υπήκοοι της χώρας του συνελήφθησαν, στην Τουρκία, ενώ μετέβαιναν στη Συρία, ξέχωρα από τους 800 Άγγλους που ήδη πολεμούσαν, ενταγμένοι στο «Ντάες» και την «Τζαμπχάτ αλ Νούσρα»; Εσύ είσαι ο νεοφερμένος, εσύ ο ύποπτος, εσύ και ο εισάγων, αν όχι καινά δαιμόνια, σίγουρα νέους πονοκεφάλους.
Τι; Είσαι οικονομικός μετανάστης; Ντροπή σου! Εδώ η καημένη Γηραιά Ήπειρος δεν προλαβαίνει να δει τι θα κάνει με τους πρόσφυγες κι εσύ βρίσκεις την ευκαιρία να κουβαληθείς; Καμία κατανόηση για τα ζόρια που τραβάει η «Ευρώπη - φρούριο»; Οι «φρούραρχοι» όμως διατηρούν «σικ» γλώσσα. Δεν θα εκστόμιζαν ποτέ δημοσίως αυτό το «πνίξτε τους», που είπε κατ’ ιδίαν στον Γιάννη Μουζάλα ο Βέλγος υπουργός Ασύλου και Μετανάστευσης, Τέο Φράνκεν. Επισήμως, κάτι απλές «αποτροπές» είναι το ζητούμενο. Με τη φράση «ανεκόπη η πορεία του», ανακοίνωσαν το 1983 οι σοβιετικές αρχές την κατάρριψη του νοτιοκορεάτικου επιβατικού «τζάμπο», πάνω από τη Σαχαλίνη.
Γιατί η τόσο λεπτή ορολογία να μην είναι κατάλληλη και για βυθίσεις σκαφών; Οι «φρούραρχοι» διατηρούν, ακόμη, ορισμένες περί ηθικής ευαισθησίες. Γιατί νομίζετε πως όλο και συχνότερα ισχυρίζονται πως «τώρα έρχονται περισσότεροι οικονομικοί μετανάστες παρά πρόσφυγες», μολονότι βάσει των στοιχείων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ σε ποσοστά 84% - 90% οι άνθρωποι που φθάνουν δια θαλάσσης στην Ευρώπη προέρχονται από «κλασσικές» εμπόλεμες περιοχές;
Προφανώς για δυο λόγους. Ο ένας λόγος είναι ότι φαντάζει βαρύτερο να αναχαιτίζεις, με φράχτες και με Φρόντεξ, τους κυνηγημένους από τις βόμβες παρά τους κυνηγημένους από την «απλή» ανέχεια Ο άλλος λόγος: Οι ευθύνες της Δύσης είναι παντελώς αδύνατον να παραμείνουν αθέατες, όταν πρόκειται για τη βίαιη διάλυση του Ιράκ, της Λιβύης, της Συρίας, αλλά και για ατέρμονες πολέμους, τύπου Αφγανιστάν. Ακόμη και ο Τόνι Μπλερ παραδέχθηκε ότι η επιδρομή των «προθύμων» στο Ιράκ, το 2003, έγινε «μήτρα» για το Ισλαμικό Κράτος...
Αντιθέτως, η επιδερμική θεώρηση των πραγμάτων αθωώνει με ευκολία τη Δύση για καταστάσεις και οικονομικές καθιζήσεις που «παράγουν» οικονομικούς μετανάστες. Γνωστή η επωδός: «Η Ευρώπη, η Δύση συνολικά, να υποδέχεται οποιονδήποτε αδυνατεί να βγάλει το ψωμί του στην Αφρική ή την Ασία; Ε, δεν γίνεται...». Άλλα, όμως γίνονταν και... παραγίνονταν! Όταν, πχ από τις αρχές της δεκαετίας του '90, τα υπερσύγχρονα ευρωπαϊκά αλιευτικά εισέρχονταν παράνομα στα χωρικά ύδατα της Σομαλίας, εξασφαλίζοντας στις αντίστοιχες εταιρείες κέρδη άνω των 300 εκατ. δολαρίων ετησίως, η απελπισία των γηγενών ψαράδων δεν είχε καμία σημασία για τους κερδισμένους της συγκεκριμένης μορφής πειρατείας.
Όταν, όπως επιβεβαίωσαν οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ, οι δυτικές εταιρείες επεξεργασίας αποβλήτων μόλυναν τα νερά της ίδιας χώρας, ελάχιστοι -στη Δύση- εξοργίζονταν. Όταν, για να θυμηθούμε τα γραπτά του Εντουάρντο Γκαλεάνο, η Shell και η Chevron ερήμωναν το δέλτα του ποταμού Νίγηρα, όλα ήταν «κανονικά». Και για να παραμείνουν «κανονικά», το 1995 η δικτατορία της Νιγηρίας απαγχόνισε τον ακτιβιστή-συγγραφέα Κεν Σάρο-Βίβα. Παραδείγματα μπορούν να αντληθούν από πολλές χώρες. Επιλέξαμε τη Σομαλία και τη Νιγηρία, επειδή υπήκοοί τους αντιπροσωπεύουν πολυάριθμες ομάδες στην Ευρώπη, οι ταγοί της οποίας τώρα κραυγάζουν: «Δεν είμαστε ξέφραγο αμπέλι». Έλα όμως που, επί δεκαετίες, άφθονες αφρικανικές και ασιατικές χώρες μετατρέπονταν -για χάρη δυτικών συμφερόντων- σε οικονομικά «ξέφραγα αμπέλια», με εργατικό δυναμικό παραδομένο στο «ξεζούμισμα», με λεηλατημένες πλουτοπαραγωγικές πηγές και με απαγορευμένη κάθε σκέψη για προστασία της εγχώριας παραγωγής. Η ευτυχία της «παγκοσμιοποίησης», γαρ...
Το «φρούριο» όμως ξέρει και από κατανομές ρόλων: Δεν μπορεί και στο προσφυγικό πεδίο το Βερολίνο να είναι ο «κακός». Το ρόλο τον αναλαμβάνει εν προκειμένω η Βιέννη, με τις χώρες του Βίζεγκραντ. Παρατηρήσατε κάτι; Η Γερμανία και η Κομισιόν, που βγάζουν αφρούς εάν μία χώρα τολμήσει να θέσει σε δημοψήφισμα τα της οικονομικής πολιτικής, ούτε κραύγασαν, ούτε απείλησαν όταν η ουγγρική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι προτίθεται να στήσει κάλπες, αμφισβητώντας το «ευρωπαϊκό σχέδιο» για το προσφυγικό. Λεπτομέρεια; Δεν νομίζουμε...
Δημοσίευση σχολίου