Με αφορμή τη λεκτική αστοχία του Γ. Μουζάλα, το θέμα της FYROM επανήλθε στην επικαιρότητα, αλλά με τρόπο που οδηγεί τα σοβαρά ζητήματα να εγκιβωτίζονται στην ανοησία του μικροκομματισμού.
Παρακάμπτοντας τον κούφιο λόγο της πατριδοκάπηλης «μακεδονομαχίας» υπενθυμίζουμε την επίσημη ελληνική θέση στο ζήτημα: Σύνθετη ονομασία του γειτονικού κράτους με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από το όνομα «Μακεδονία» που να ισχύει έναντι όλων (erga omnes) και για όλους τους σκοπούς.
Ολες οι ελληνικές κυβερνήσεις, στο πλαίσιο των διεθνών τους συμμαχιών, έχουν «κατορθώσει» αυτή τη στιγμή 4 από τα 5 μόνιμα μέλη του Σ.Α. του ΟΗΕ, 99 κράτη του Οργανισμού ευθέως και τουλάχιστον άλλα 55 με τρόπο «ασαφή», 16 χώρες του ΝΑΤΟ και 15 της Ε.Ε. να έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία». Σκέτο. Στις δημόσιες, δε, δηλώσεις τους, από Ομπάμα και Στόλτενμπεργκ του ΝΑΤΟ μέχρι Ολάντ και την «υπουργό Εξωτερικών» της Ε.Ε., τα Σκόπια απο-καλούνται έτσι: «Μακεδονία».
Αντί, λοιπόν, το ζήτημα να μετατρέπεται σε μικροκομματικό (και ενδοκυβερνητικό) παίγνιο, θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με τη σοβαρότητα που αρμόζει. Και τούτο διότι:
α) Η αρνητική πορεία και αυτής της υπόθεσης αναδεικνύει πόσο «ωφέλιμες», τάχα, στην «προώθηση των εθνικών θεμάτων» είναι οι συμμαχίες της Ελλάδας εντός ΝΑΤΟ και Ε.Ε.,
β) ο βαθμός επισφάλειας της εκκρεμότητας ενισχύεται καθώς παρατείνεται μέσα στις εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες των στρατιωτικών επεμβάσεων και της ανατροπής συνόρων στην ευρύτερη περιοχή,
γ) διαγράφεται ο κίνδυνος η πορεία του θέματος να συνδεθεί με ελληνική εμπλοκή στην πειρατική ευρωατλαντική τακτική αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου, εξέλιξη που δεν θα ξεχάσουν να αξιοποιήσουν όσοι παίζουν «παιχνίδια» που ξεκινούν από την Κύπρο και φτάνουν στη Θράκη...
Δημοσίευση σχολίου