Εκτός από το παραπάνω ερώτημα για το αν «κλείνει» το Mega - όπως δηλαδή «έκλεισε» και το Alter αλλά ακόμη υπάρχει ως τηλεοπτική εταιρία - θα άξιζε σε αυτή τη σημαντική υπόθεση, με την οποία αυτό το διάστημα ασχολείται ολόκληρος ο δημοσιογραφικός κλάδος, να τεθούν και ερωτήματα για τη θέση των εργαζομένων στο εκάστοτε Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης.
Ας αρχίσουμε από το γεγονός ότι το «κλείσιμο» μιας επιχείρησης media δεν είναι κάτι απλό, του Mega εν προκειμένω. Μετά την άρνηση των μετόχων του να βάλουν τα 15 εκατ. ευρώ για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, το αναλαμβάνουν οι τράπεζες. Πριν το βγάλουν στο σφυρί, αν το βγάλουν ποτέ, θα ολοκληρώσουν τον κύκλο επαφών με τους παλιούς μετόχους, ρωτώντας τους αν το θέλουν (!) έτσι ώστε να βάλουν τα χρήματα που απαιτούνται για να γίνει η αναδιάρθρωση των δανείων της εταιρίας.
Οι μέτοχοι έχουν τη δυνατότητα να απευθυνθούν σε άλλους ιδιοκτήτες ώστε να μεταβιβάσουν τις μετοχές τους. Κάπως έτσι έχουν ανοίξει τα σενάρια για την είσοδο στο Mega ιδιοκτητών media όπως ο Δ. Μάρης της 24Media και ο Θ. Φιλιππόπουλος του Κεφαλαίου. Αμφότεροι διατηρούν καλές σχέσεις με τους Φ. Μπόμπολα και Γ. Βαρδινογιάννη αντίστοιχα. Ακούστηκε έως και το όνομα του Βαγγέλη Μαρινάκη, ως ενδιαφερομένου κι αυτού για είσοδο στην Τηλέτυπος.
Από όλα τα παραπάνω, κινήσεις σοβαρές σε μια σκακιέρα συμφερόντων οικονομικών και πολιτικών πέρα και έξω από τα συμφέροντα των εργαζομένων στο Mega, το ερώτημα για το αν «κλείνει» το Mega φαίνεται να εξυπηρετεί μόνο επικοινωνιακούς στόχους ή μετατόπιση της αναγκαίας συζήτησης που οφείλει να ανοίξει.
To Mega το κατάντησαν όπως το κατάντησαν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες του. Με τη συμβολή βεβαίως μεγαλοστελεχών του σταθμού και δημοσιογράφων ανάμεσά τους, που έχουν ξεχάσει εδώ και πολλά χρόνια τη λέξη «όχι» απέναντι στον ιδιοκτήτη. Το χειρότερο όλων είναι πως στο Mega συμμετείχαν πολλοί, και επί μακρόν, στην ενημερωτική επιχείρηση κατασκευής ενημέρωσης επάνω σε ψέματα και διαστρεβλώσεις. Καταβαραθρώθηκε η εγκυρότητά του ως Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης.
Τώρα, που οι μέτοχοί του παίζουν το τελευταίο χαρτί της προσωπικής επιχειρηματικής τους επιβίωσης στα media, το Μέσο εισπράττει από την κοινωνία τη χλεύη. Θα μπορούσε αυτό το κλίμα να αντιστραφεί; Βεβαίως, αλλά αυτό μπορούν να το διεκδικήσουν και να το πράξουν μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Προτάσσοντας, έναντι των ενεργειών και κινήσεων των μετόχων, τις δικές τους δράσεις, υπερασπιζόμενοι τα δικά τους συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα των ιδιοκτητών του Μέσου τους. Θεωρώ πως αν δεν το πράξουν και συνεχιστεί η επιχείρηση γκρίνιας σε συνδικαλιστικούς και πολιτικούς θεσμούς για να μην μείνουν άνεργοι εκατοντάδες εργαζόμενοι, λίγοι θα βρεθούν να τους στηρίξουν.
Μ' αυτή την εξέλιξη είναι λογικό να αισθάνεται ικανοποιημένος ο ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικό το παρακάτω άρθρο του Θανάση Καρτερού στην "Αυγή¨:
Το γάλα και τα Megaλα
Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί! Να μη βρίσκεται άνθρωπος -ούτε οι μέτοχοί του- να βάλει τα λεφτά που χρειάζεται το Mega για να μην εκπνεύσει στα χέρια των τραπεζών. Ο πρώτος έχει δικογραφίες, αλλά όχι λεφτά. Ο δεύτερος έχει λεφτά, αλλά, αντί να δώσει, ζητάει κι από πάνω όσα του χρωστάει το κανάλι. Ο τρίτος έχει επίσης, αλλά θέλει να κρατάει όμηρο τον δεύτερο, στον οποίο χρωστάει το κανάλι. Τέταρτος δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Και η τράπεζα η οποία έχει φορτωθεί το δυσθεώρητο χρέος στέλνει μπουγιουρντί: Όσοι χρωστάτε στο εν λόγω κανάλι περάστε παρακαλώ από το δικό μας ταμείο, διότι σε μας οφείλετε να τα σκάσετε.
Και πώς δημιουργήθηκε μια τέτοια και τόσο δυσοίωνη κατάσταση; Πώς μετά από τόσα Grexit που πρόβλεψε, προφήτεψε και κατήγγειλε άπειρες φορές το μεγάλο κανάλι φτάνουμε τώρα σε ένα ελεεινό Megaexit; Να βλέπει δηλαδή Mega ο καπιταλιστής, ο κεφαλαιούχος, ο επενδυτής και να αλλάζει δρόμο; Να ζητούν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου 15 εκατομμύρια ευρώ και να εισπράττουν τελικώς 170 σκέτα, χωρίς άλλα μηδενικά; Πώς έκλεισαν τα γκισέ και κατέβασαν τα ρολά οι τραπεζίτες -σηκώνουν άραγε και τα τηλέφωνα όταν τους παίρνουν οι από 'κεί;- που τόσα χρόνια με τόση προθυμία και απλοχεριά δάνειζαν το κανάλι και τους μετόχους του;
Θέλετε απάντηση; Η αγελάδα. Η αγελάδα, μάλιστα. Η αγελάδα πέθανε. Dead. Kaput. Εξέπνευσε. Οριστικά. Εκείνη η αγελάδα που κατέβαζε γάλα για όσους τα είχαν Megaλα. Το κράτος - αγελάδα, αν με εννοείτε. Που έδινε παρατάσεις για εκπομπή χωρίς άδειες, συστάσεις για δάνεια χωρίς εγγυήσεις, διευκολύνσεις χωρίς παζάρι και ελαφρύνσεις χωρίς βάρη, την ίδια στιγμή που ο κοσμάκης ριχνόταν στον Καιάδα. Και παρακολουθούσαμε όλοι το Καμασούτρα της διαπλοκής με τους προστάτες, τους λεγάμενους, τις λεγάμενες, τους παρατρεχάμενους, τις παρατρεχάμενες, τους ευνοούμενους, τις ευνοούμενες, τους καλούς, τους κακούς και τους άσχημους.
Τι να σου κάνει και το Mega χωρίς την αγελάδα; Ποιος να επενδύσει με τέτοιο εχθρικό κράτος; Το λέει και η Ν.Δ.: Ο ΣΥΡΙΖΑ διώχνει τους επενδυτές και αποθαρρύνει τις επενδύσεις! Ενώ αν είχαμε Κυριάκο, ας πούμε, Κυριακή θα είχαν τα Megaλα και γιορτή τα ρεγάλα. Τότε να δεις επενδύσεις σε άψογες ειδήσεις. Α, ρε Παππά, φονιά της ενημέρωσής μας...
Δημοσίευση σχολίου