Είναι νύχτα, τα αραπάκια είναι μαύρα και δεν φαίνονται...

Του Κώστα Καίσαρη (από sentragoal)

Η πατρίδα μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Η Ολγα Γεροβασίλη διαβεβαίωσε ρητά και κατηγορηματικά τον ελληνικό λαό: Οταν υπάρχουν προτάσεις, σχεδιασμός και διαπραγμάτευση με σταθερά βήματα, υπάρχει αποτέλεσμα. Και συνέχισε στο ίδιο μοτίβο: «Εχει αποτυπωθεί σε μια δύσκολη χρονιά ότι όχι μόνο φτάνουμε τους στόχους, αλλά τους υπερβαίνουμε». Για να καταλήξει στο συμπέρασμα: «Για πρώτη φορά μπήκε ο οδικός χάρτης για την ελάφρυνση του χρέους σε βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο πλαίσιο».

Κι από τη μια πας να βάλεις τα γέλια κι από την άλλη σε πιάνουνε τα νεύρα σου. Ποιο από τα δύο τινά συμβαίνει δηλαδή; Η Ολγα είναι τόσο δυνατή στο παραμύθι ή ξέρει ότι απευθύνεται σε τόσο μεγάλα κορόιδα; Ολο αυτό το μπλα μπλα, ότι όλα βαίνουν καλώς, παραπέμπει στα πανηγύρια τη δεκαετία του '50. Με μια δραχμή ο «Πανοραματατζής» έδειχνε σε σλάιτς τα επτά θαύματα του κόσμου: «Να τα, να τα αραπάκια στον Νείλο ποταμό». Ο πιτσιρικάς εξέφραζε αντιρρήσεις: «Πού είναι μπάρμπα; Δεν τα βλέπω». Η απάντηση ήταν αποστομωτική: «Είναι νύχτα, είναι μαύρα και δεν φαίνονται».

Αυτό ακριβώς και με τα λεγόμενα της μαντάμ Ολγας. Έτσι και ρωτήσεις, γιατί εσύ δεν βλέπεις τίποτα απ' όλα αυτά, την ίδια απάντηση θα πάρεις: «Ακόμα είναι νωρίς. Κάνε λίγη υπομονή και η ανάπτυξη έρχεται». Για όσους επιμένουν να είναι άπιστοι Θωμάδες και να μη βλέπουν τα αραπάκια της ανάπτυξης στον Νείλο ποταμό, υπάρχει η διαβεβαίωση του Πάνου Καμμένου: «Μετά την 24η Μαΐου ξεκινούν η ανάπτυξη, οι επενδύσεις και η μείωση της ανεργίας». Κι επειδή το τσίρκο Μεντράνο με τα λιοντάρια, τις τίγρεις και τους ελέφαντες δεν κάνει μία μπροστά στο τσίρκο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, κύριες και κύριοι ο Βασίλης Λεβέντης.

Ο καλύτερος πελάτης του Νίκου Χατζηνικολάου. Ο πλέον περιζήτητος. Ο Νο 1 τηλεοπτικός σταρ. Με τους παραγωγούς των εκπομπών να σφάζονται στην ποδιά του σε ποιον θα εμφανιστεί πρώτος. Μετά τη Ρούλα Κορομηλά, ο μεγάλος αρχηγός βγήκε στην εκπομπή του Πέτρου Κωστόπουλου. Αφού μίλησε για τα τριάντα τόσα πέτρινα χρόνια, που ήταν εκτός Βουλής, βούρκωσε κι έβαλε τα κλάματα. Ετσι πάει. Δεν κλαίνε μόνο οι ηθοποιοί στις ταινίες. Κλαίνε και οι πολιτικοί. Εκλαψε λάιβ, λοιπόν, ο Λεβέντης, όταν θυμήθηκε αυτά που του έλεγε η γυναίκα του, η Νατάσα: «Μη στενοχωριέσαι Βασίλη, δεν είναι τόσο άδικος ο λαός. Οταν καταλάβει το σωστό, θα τους τιμωρήσει». Κι αυτό ακριβώς έγινε. Τους τιμώρησε. Αυτός ο βαψομαλλιάς, ο Πάνος Παναγιωτόπουλος, που τον κορόιδευε και τον κέρναγε πίτσες, είναι στα αζήτητα κι ο μεγάλος αρχηγός στη Βουλή. Οταν ο λαός ξύπνησε και κατάλαβε τι συμβαίνει, τους τιμώρησε και ψήφισε Λεβέντη.

Και μέσα σε όλα, είναι κι ο τελικός. Με τον Χαράλαμπο Σταύρο Κοντονή και τους λοιπούς συντελεστές να μαδάνε τη μαργαρίτα: Θα γίνει ή δεν θα γίνει; Θα γίνει ή δεν θα γίνει; Κι αν γίνει, με ποιους όρους θα γίνει; Με τους όρους που συμφωνήθηκαν. Και ποιοι είναι οι όροι που συμφωνήθηκαν; Ο καθένας από αυτούς έχει στο μυαλό του τους δικούς του όρους. Κι άιντε να μαδάς τη μαργαρίτα φτου κι απ' την αρχή: Ποιος λέει αλήθεια και ποιος λέει ψέματα; Γιατί κάποιος λέει ψέματα. Κι αφού, όπως λένε, είχανε συμφωνήσει, γιατί δεν ανακοινώσανε τη συμφωνία ευθύς εξαρχής; Ή έστω γιατί δεν τα γράψανε σε ένα χαρτί και δεν τα υπογράψανε από κάτω. Το «μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια» μπορεί να ισχύει σε άλλους χώρους. Στην πολιτική και στο ποδόσφαιρο, όχι. Κι έχει πλάκα ο Κοντονής που ζητάει και τα ρέστα από πάνω. Εβαλε τη φωτιά και ταυτόχρονα έβαλε και τις φωνές: «Ιδού ο ένοχος. Που δεν παίρνει το λάστιχο με το νερό να τη σβήσει». Αυτός είναι που έχει προκαλέσει όλη αυτήν τη μανιφατούρα: «Ή θα γίνει το Κύπελλο όπως θέλω εγώ ή δεν θα γίνει καθόλου». Οι ΠΑΟΚτσήδες ήτανε που μπουκάρανε στην Τούμπα, το Κύπελλο είναι σε δυσμένεια και υπό τιμωρία. Αυτά. 

Ο εργατικός είναι που πληρώνει τη νύφη 
ΤΩΡΑ εξηγούνται όλα. Ο αγώνας του Γιώργου Νταλάρα κατά του μνημονίου. Κατά των δανειστών και των ντόπιων λακέδων τους. Τότε που είχε ξεκινήσει τις δωρεάν συναυλίες. Οχι μόνο για να συμπαρασταθεί στον ελληνικό λαό, αλλά και για να τον αφυπνίσει. Τότε που τα παλιόπαιδα του πέταγαν γιαούρτια. Κι όμως. Ο λαϊκός αυτός τραγουδιστής αλλά και αγωνιστής ένιωσε και νιώθει την αδικία στο πετσί του. Από πρώτο χέρι. Αυτές τις μέρες δόθηκαν στη δημοσιότητα τα πόθεν έσχες των πολιτικών. Και δεν θα σταθούμε σε μικρότητες, σχετικά με το ύψος των καταθέσεων της Αννας Νταλάρα και του συζύγου της. Στις έντεκα σελίδες του πόθεν έσχες αναφέρονται αναλυτικά τα 47 ακίνητα της οικογένειας.

Μικρά και μεγάλα. Διαμερίσματα, εξοχικά, αγροτεμάχια, αποθήκες και γκαράζ. Είναι γνωστό, άλλωστε, το όνειρο του κάθε αυτοδημιούργητου Ελληνα, που ξεκίνησε φτωχός, να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του. Κι αν τα κεραμίδια είναι 47, δεν θα χαλάσει ο κόσμος. Αν δεν έχει γίνει κάποιο λάθος στην πρόσθεση, η αντικειμενική αξία όλων αυτών είναι κάτι παραπάνω από πέντε εκατομμύρια γιούρο. Σκεφτείτε, λοιπόν, τι ΕΝΦΙΑ πληρώνει αυτός ο άνθρωπος. Για να γίνει αντιληπτό ταυτόχρονα το μέγεθος της αδικίας. Οτι αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο στην κρίση δεν είναι οι φτωχοί. Είναι οι νοικοκύρηδες. Τι να πάρει το κράτος απ' αυτόν που δεν έχει στον ήλιο μοίρα; Ο εργατικός είναι που πληρώνει τη νύφη. Σαν τον Γιώργο Νταλάρα.