«Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος αναδεικνύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών - λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές πολιτικές της, που όμως πρέπει να απεγκλωβιστεί από τις επιλογές τμημάτων και πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης και να αποκτήσει ριζοσπαστικά - αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Το αποτέλεσμα καταγράφει τη διάψευση των προσδοκιών, που για χρόνια καλλιεργούσαν όλα τα αστικά κόμματα -και στην Ελλάδα- μαζί με τα ευρωενωσιακά επιτελεία, ότι δήθεν θα μπορούσαν οι λαοί να ευημερήσουν στο πλαίσιο της ΕΕ.
Το γεγονός ότι τέθηκε τόσο έντονα το ζήτημα της αποχώρησης μιας χώρας από την ΕΕ -και μάλιστα του μεγέθους της Βρετανίας- οφείλεται αφ’ ενός στις εσωτερικές αντιθέσεις στην ΕΕ και την ανισομετρία των οικονομιών της και αφ’ ετέρου στη διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που οξύνθηκε σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης. Αυτοί οι παράγοντες ενισχύουν το λεγόμενο ευρωσκεπτικισμό, αποσχιστικές τάσεις, αλλά και τάσεις που επιδιώκουν αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Φορείς του αντιδραστικού "ευρωσκεπτικισμού" είναι εθνικιστικά, ρατσιστικά ή και φασιστικών αντιλήψεων κόμματα, όπως π.χ. το Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Βρετανίας (UKIP) του Φάρατζ, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν στη Γαλλία, η Εναλλακτική για τη Γερμανία και παρόμοια σχήματα στην Αυστρία, στην Ουγγαρία και στην Ελλάδα, π.χ. η φασιστική Χρυσή Αυγή, η Εθνική Ενότητα του Καρατζαφέρη και άλλα. Η τάση του "ευρωσκεπτικισμού" εκφράζεται κι από κόμματα που χρησιμοποιούν αριστερή ταμπέλα, ασκούν κριτική ή απορρίπτουν την ΕΕ και το ευρώ, υποστηρίζουν το εθνικό νόμισμα, αναζητούν άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σε κάθε περίπτωση κινούνται εντός των καπιταλιστικών τειχών.
Αυτές οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί διαπερνούν και την αστική τάξη κάθε χώρας-μέλους της ΕΕ. Οι οικονομικές και πολιτικές διεργασίες που δρομολογούνται, τόσο σε επίπεδο της Μ. Βρετανίας, όσο και της ΕΕ, τα παζάρια που θα ακολουθήσουν για τη θέση της βρετανικής αστικής τάξης την επόμενη μέρα, μπορεί να καταλήξουν σε νέες προσωρινές συμφωνίες της ΕΕ με τη Βρετανία. Το σίγουρο είναι πως σε κάθε περίπτωση, όσο παραμένει η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η αστική εξουσία, η όποια εξέλιξη θα συνοδευτεί με νέες βαριές θυσίες για τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.
Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος εκθέτει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, που όλα τα προηγούμενα χρόνια εκθείαζαν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, παρουσιάζοντάς την ως μια ανεπίστρεπτη διαδικασία ή έσπερναν αυταπάτες περί ανάγκης για "περισσότερη Ευρώπη της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης". Εκθέτει κι εκείνες τις δυνάμεις που θεωρούν το εθνικό νόμισμα ως πανάκεια για τη λαϊκή ευημερία. Η Βρετανία της στερλίνας έπαιρνε τα ίδια αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Τα ίδια μέτρα θα συνεχίσει να παίρνει κι εκτός ΕΕ, αφού αυτά τα επιβάλλει η ανάγκη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των δικών της μονοπωλίων.
Είναι σίγουρο ότι τις επόμενες ημέρες θα πυκνώσουν οι φωνές και τα "δάκρυα", τόσο από τη μεριά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όσο κι απ’ τη μεριά των άλλων αστικών κομμάτων, για την "ανάγκη επαναθεμελίωσης της ΕΕ", για την "ΕΕ που έχασε το δρόμο της και πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της" κλπ. Όμως, η ΕΕ, από γεννησιμιού της, ήταν και είναι μια αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης, με στόχο το "ξεζούμισμα" των εργαζομένων και την καταλήστευση άλλων λαών, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Δεν ήταν, ούτε θα είναι αιώνια, όπως δεν ήταν αιώνιες άλλες αντίστοιχες συμμαχίες στο παρελθόν. Η καπιταλιστική ανισομετρία και ο ανταγωνισμός, η αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων αργά ή γρήγορα φέρνουν στην επιφάνεια αντιθέσεις, που δεν είναι πλέον εφικτό να γεφυρωθούν με προσωρινούς κι εύθραυστους συμβιβασμούς. Ταυτόχρονα, στο καπιταλιστικό έδαφος γεννιούνται νέα φαινόμενα, διεργασίες για νέες αντιδραστικές συμμαχίες.
Το συμφέρον του ελληνικού, του βρετανικού λαού, όλων των λαών της Ευρώπης δεν πρέπει να μπαίνει "κάτω από ξένη σημαία". Δεν πρέπει να μπαίνει κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης και των διαφόρων τμημάτων της, που καθορίζουν τις επιλογές και τις διεθνείς τους συμμαχίες με κριτήριο τα συμφέροντά τους και τη μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η αναγκαία καταδίκη της λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου, της ΕΕ, η πάλη για την αποδέσμευση κάθε χώρας από αυτή, για να είναι αποτελεσματικές, πρέπει να συνδεθούν με την ανάγκη ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, με την εργατική - λαϊκή εξουσία. Η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, η ανασύνταξη και ισχυροποίηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος».
Πηγή: 902
______________
ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Ιστορικής σημασίας το ΟΧΙ του βρετανικού λαού στην ΕΕ
Το όχι του βρετανικού λαού στην ΕΕ είναι ιστορικής σημασίας ήττα του ευρωπαϊσμού και της στρατηγικής της λεηλασίας των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των ευρωπαϊκών λαών από κεφάλαιο και τράπεζες, με ή δίχως μνημόνια.
Όποτε η ΕΕ και οι επιλογές της μπήκαν στη δοκιμασία της λαϊκής ψήφου αποδοκιμάστηκαν με σαφή τρόπο. Οι ευρωπαϊκοί λαοί βλέπουν ότι η ΕΕ σημαίνει φτώχεια, ανεργία, λεηλασία του δημόσιου και φυσικού πλούτου. Η ΕΕ μαζί τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις επιβάλλει μνημόνια, καθεστώς επιτροπείας και “κόφτες” περιφρονώντας τη βούληση των ευρωπαϊκών λαών, περιφέροντας την υπεροψία τους και την ολοκληρωτική τους νοοτροπία, όπως έγινε με το ελληνικό δημοψήφισμα πέρσι, κάνοντας την κερδοφορία των πολυεθνικών και των τραπεζιτών υπέρτατο νόμο και σκοπό της ζωής των ανθρώπων.
Στο ρεύμα του "ευρωσκεπτικισμού" που απλώνεται σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν και αντιδραστικές αστικές και εθνικιστικές δυνάμεις, που μιλάνε στο όνομα του ΜΠΡΕΞΙΤ, είναι αποτέλεσμα και της προδοσίας των εργατικών συμφερόντων από τις δυνάμεις της Ευρωαριστεράς, κατά βάση επιδιώκουν μια καλύτερη διαπραγμάτευση της δικής τους αστικής τάξης στα πλαίσια της ολοκλήρωσης. Όμως οι λαοί καταδικάζουν την άθλια πολιτική τους, αυτή την χωρίς προηγούμενο σταυροφορία του κεφαλαίου σε βάρος των λαών, αυτή την μισητή και χωρίς καμιά νομομιμποίηση γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Αυτά καταδίκασε ο λαός στην Αγγλία, παρά την ομόθυμη στήριξη όλου του επίσημου πολιτικού κόσμου και του Κάμερον και του Κόρμπιν, παρά τις επιθέσεις και τις απειλές της Μέρκελ, του Ομπάμα και του Σόιμπλε.
Το οικοδόμημα της ΕΕ μπαίνει σε μια κρίση χωρίς επιστροφή. Ενισχύεται αντικειμενικά η πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ σαν προϋπόθεση για την απελευθέρωση από το καθεστώς των μνημονίων, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της κυριαρχίας του κεφαλαίου.
Αυτή η πραγματικότητα αναδεικνύει τα αναβαθμισμένα καθήκοντα των δυνάμεων της μαχόμενης Αριστεράς για μια αποδέσμευση από την ΕΕ εργατική, λαϊκή, διεθνιστική, αντικαπιταλιστική. Χαιρετίζουμε λοιπόν και απευθύνουμε θερμό μήνυμα εργατικής διεθνιστικής αλληλεγγύης στις μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς που έδωσε τη μάχη του LEXIT, της αριστερής πρότασης για αποδέσμευση από την ΕΕ.
Καθώς οι λαϊκοί και εργατικοί αγώνες και διεκδικήσεις σκοντάφτουν σε κάθε τους βήμα στις δεσμεύσεις από τη συμμετοχή στην ΕΕ, αλλά και τα μνημόνια που επιβάλλουν μαζί με τις κυβερνήσεις, οι κοινωνικοί αγώνες για δικαιώματα και ελευθερίες έχουν αναδείξει την ανάγκη της ρήξης και σύγκρουσης με την ΕΕ. Είναι ώρα η αποδέσμευση από την ΕΕ να γίνει αίτημα και στόχος πάλης για το εργατικό, νεολαιίστικο και μαζικό κίνημα με τρόπο σαφή και πιο αποφασιστικό.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύοντας και μέσα από την πλατιά αντιΕΕ πρωτοβουλία ΔιΕΕξοδος θα δώσει τη μάχη για ένα λαϊκό κίνημα αποδέσμευσης από την ΕΕ.
Πηγή: ΑΝΤΑΡΣΥΑ
+ σχόλια + 12 σχόλια
Για τον λαό της Αγγλίας τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Θα συνεχίσει να ζεί την ίδια εξαθλίωση. Θα ωφεληθούνε τμήματα της Αστικής Τάξης Εθνικιστικές και Φασιστικές δυνάμεις Μοναδική λύση για τους λαούς είναι μέσα απο την ΛΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Εξοδος απο την Ε.Ε με Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.
To "LEXIT", που ήτανε ..."REXIT"(!), το "ΟΧΙ" που γλυκοκοιμήθηκε στην αγκαλιά του "ΝΑΙ"!
....και η μικροαστική "Αριστερά", το "αριστεροχώρι", που δεν πρόκειται να βάλει ποτέ μυαλό.
Δεν ψοφάει εύκολα το γενικό "Πασόκ" της νεοελληνικής κοινωνίας, όσες σφαλιάρες και να τρώει.
Μόνο όταν εξοντωθεί η "κουλάκικη" βάση του, θα λυθεί το πρόβλημα.
Κι αυτή τη φορά θα γίνει αντικειμενικά. Δε θα χρειαστεί να το φορτωθεί κανένας Στάλιν.
Εξαιρετική η αντιπαραθετική ανάρτηση, και άνευ σχολίων!
....το "ΟΧΙ" (....του Ιουλίου 2015, που όπως φαίνεται, θα τους κυνηγάει για καιρό...) του βρετανικού λαού(!) και της μισής αστικής του τάξης, με επικεφαλής την βασίλισσα Ελισσάβετ, σε ρόλο ....Πασιονάριας!
Οπως καθένας καταλαβαίνει, συνεχίζουμε να πετάμε από νίκη σε νίκη....., ...πάντα ιστορικής σημασίας!
Eδω έχουν πάθει παράκρουση όλοι οι συστημικοί μηχανισμοί παγκοσμίως και τα ούγκανα του κκε τον χαβά τους έλεος πια με αυτά τα μορμόλια η ηλιθιότητα είναι τελικά ανίκητη
Παράκρουση(!) έχουν πάθει οι μικροαστοί, που θέλουν να βάψουν με αστικές πορδές προλεταριακά αυγά.
Καμιά παράκρουση δεν έχουν πάθει οι κεφαλαιοκράτες. Μόνοι τους παίζουν μπάλα, εσωτερικές ισορροπίες ψάχνουν. Αλλά τι να περιμένουμε από τους αιώνιους χατζηαβάτηδες....
Κανείς δεν έχει πάθει παράκρουση απο αυτούς πους λες. Επιλογή τμημάτων της Αστικής τάξης ήτανε η Εξοδος αρα και προς το συμφέρον της. Με θύμα τον λαό. ΟΙ Λαοί ένα δρόμο έχουνε μέσα απο την ΛΑΙΚΗ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑ να παλέψουνε για ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ. ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.
ΚΑΛΑ Η ΚΟΒ ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΟΤΙ ΤΟ ΚΚ ΑΓΓΛΙΑΣ ΗΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΜΠΡΕΞΙΤ
Για κλάμματα οι Συριζοκομμουνιστες
Που καλούν τη βρωμερη σοσιαλδημοκρατια του Μπλερ
Τους πρωτοστάτες του Ναι, να διαχειριστούν το ΟΧΙ.
7.08 Ασχολείσου με κάτι άλλο καλύτερα. Το οτι το Οπορτουνιστικό κόμμα Αγγλίας ήτανε αγκαλιά με τμήματα της Αστικής τάξης της χώρας δείχνει και την ζημιά που υπάρχει διεθνώς την οποία και γνωρίζουμε. Ο Μοναδικός τρόπος που έχει ο κάθε λαός είναι Εξοδος απο την Ε.Ε με Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής μέσα απο την ΛΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Χαιρετώ.
Eδω έχουν πάθει παράκρουση όλοι οι συστημικοί μηχανισμοί παγκοσμίως, προεξάρχοντος του δεξιού πρώην Δημάρχου Λονδίνου μετά της αυτουνού μεγαλειοτάτης του Βασίλισσας, για το πως η πλέμπα τους άκουσε και είπε "όξω Ευρωπαίοι από την Αγγλοσαξωνική παράγκα μας".
Μόνο τα ούγκανα του κκε βλέπουν μπροστά τους αντιμαχόμενα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα με ίγκλις σπίκινγκ πεντάδες σε χώρες του Echelon με αγαστή συνεργασία.
Συνεχίζουν τον χαβά τους, να μην βρίζουν σκαιά κάθε επιλογή που μπορεί να κάνει η παραπληροφορημένη πλέμπα και έλεος πια που προσπαθούν να εξηγήσουν ακόμη και σε αυτήν, πως τέτοιοι πόλεμοι γίνονται για να καπελώσουν με ξένες σημαίες αυτά που έχουν πραγματική σημασία.
Αυτά τα μορμόλια του ΚΚΕ εξακολουθούν και επιβεβαιώνουν οποιαδήποτε διαδικασία σκέψης του ραμολιμέντο που έζησε πριν εκατό και βάλε χρόνια ακούγοντας στο όνομα Μαρξ.
Η ηλιθιότητα είναι τελικά αήττητη γιατί δεν νικιέται ποτέ η κλινική περίπτωση.
Θέλω να γίνω φίλος του ILIAS GEMINLIS γιατί η παροιμία "πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι" δεν μπορεί να βρίσκει απάντηση σε αντικουκουέ σύνδρομα Βλάση Αβτζίδη...
ILIAS keep calm and keep walking Κασταλία μεριά!
ΥΓ. Η Διεθνής (Beynelmilel στα τούρκικα για να καταλάβεις) ενημερώνει από το 1943 πως έπαυσε να υφίσταται και κάθε ταύτιση ΚΚ με άλλο ΚΚ γίνεται σε προγραμματική συμφωνία και όχι σε υποχρεωτική πλειοψηφούσα άποψη Κινέζων κομμουνιστών για παράδειγμα.
Πωπω πόσο διαφορετικά τα λέει από το ΚΚΕ...
The New Worker
The Weekly paper of the New Communist Party of Britain
In the aftermath of the referendum
THE EUROPEAN UNION (EU) referendum campaigns are now over, and although the results are still not known it is time to reflect on the way the campaigns have been conducted and to learn what we can.
The whole issue has shown up a vast rift amongst the ruling class — one that most of them would have liked to keep under wraps. David Cameron certainly did not want this referendum, which has split his party apart. But promising it was the only way he could keep enough of his flock from voting UKIP to get a majority in the House of Commons — and a very narrow majority it is.
Reneging on his promise would have blown Cameron’s majority away and his government would already have fallen. As it is, he has had to duck and dive and back-track on a score of issues just to hold on this long.
Ironically one of his best allies in pushing voters towards the Remain camp has been Nigel Farage, who, like so many of the ruling class, made the mistake of believing their own propaganda that the working class in Britain is deeply and inherently racist.
The Islamophobic English Defence League (EDL) also learned this the hard way. Ten years ago they were convinced that the majority of working class England supported their campaign of hate and fear against immigrants. But they were continually disappointed, and felt betrayed when up and down the country local people turned out to repel their vile invasions and the violence and hatred they brought with them. The truth is that most working class people in a town, wherever they may have been born and whatever faith they follow, face the same problems. They just want to get on with their lives, make a good future for their children and live peacefully with their neighbours. On the whole migrants and locals get on well together.
Farage’s campaign was so racist and vile it drove many good people into the arms of the Remain camp.
The leaders of both camps used mindless fearmongering — fear of uncontrolled immigration on one hand and fear of the unknown economic future on the other — to prevent their followers from examining the more fundamental issues — the issues of the class struggle.
Before the referendum campaigns began most people found EU issues boring — over and over again the media had subtly told them these issues were boring — like the dodgy salesman telling the gullible buyer: “You don’t want to bother yourself with the small print of the agreement.” So, few delved into the depths of the growing, undemocratic, increasingly aggressive and militaristic behemoth that the EU has been evolving into.
The violent and brutal break-up of the former Yugoslavia, more recent strikes and riots in Greece, catastrophic unemployment in Spain, Portugal and Italy, and a civil war in Ukraine have been presented on the news with no explanation of the role of the EU — along with the United States imperialist agents — in causing all this grief.
After the fall of the Soviet Union the peoples of Eastern Europe have been incited to retreat into narrow nationalisms and ethnic hatreds of their former neighbours, and new fascist movements have been fostered. There is plenty of scope for this. Over the previous millennium wars have been fought all over Europe, borders have moved back and forth, empires have sprung up and fallen. Everywhere there are minority enclaves feeling surrounded and under pressure and defensive. This has been used to suppress class consciousness and solidarity between workers. The EU has fought against the most powerful force there is for workers’ rights — the solidarity that crosses ethnic, racial and religious boundaries.
The EU and the ruling class that created it have consistently used the tactic of divide and rule against workers. Now they are divided it is time for us to take advantage and our first strike must be to get rid of Prime Minister David Cameron and push for a new general election.
Ενώ το περισσότερο "κομμουνιστικό" περιοδικό με σφυροδρέπανο βεβαίως - βεβαίως και επιγραφή "Για ένα ΚΚ της ΕΕ"
λέει άλλα: http://weeklyworker.co.uk/assets/ww/pdf/WW1112 web.pdf
ήμαρτον ρε Ilias που ανακάλυψες το ΚΚ Αγγλίας και το είδες κιόλας... Για ποιο ΚΚ Αγγλίας μιλάς ρε εν χριστώ αδελφέ;
Δημοσίευση σχολίου