"Αναρχισμός" & Brexit

Του Γ. Σιώζου*

"BREXIT: Ο εθνοκρατισμός κέρδισε τον Αγγλοσαξωνικό "εθνικισμό". Ανάποδα πράγματα. Διάλυση της ζωής λέγεται αυτό.

Ας χαίρονται οι εθνοκεντρικοί αριστεροί δεξιοί και λοιποί του εθνικού τόξου.

Πάντως η προοπτική δεν είναι προοδευτικής κατεύθυνσης αλλά καταστροφικής κλειστής εμπειρίας δλδ.

Ποιός θα είναι διαμεσολαβητής;

Αν δεν προλάβουμε ο φασισμός.

Αφού κέρδισε ο εθνοκρατισμός στην Αγγλία, στις άλλες που τον παράγουν θα θριαμβεύσει.

Ξέρω όσοι γελάνε πικρά γελάνε, αλλά δεν είναι για γέλια.

Αυτό αισθάνθηκα μετά το άκουσμα για Brexit.

Να καεί ο καπιταλισμός ναι αλλά η ίδια η φλόγα να κάψει και τους λακέδες του εθνοκρατισμού αλλιώς ...."

Ανάρτηση του Νώντα Σκυφτούλη στο διαδίκτυο

Ο κος Ν. Σκυφτούλης δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο, που διατυπώνει ανέμελα τις απόψεις του στο Διαδίκτυο. Χρόνια τώρα δραστηριοποιείται στον "Αναρχικό" χώρο, διαδραματίζοντας έναν κεντρικό ρόλο στην οργάνωση Α/Κ "Αναρχική Κίνηση". Κίνηση που διαθέτει τον γνωστό χώρο Nosostros στα Εξάρχεια, διοργανώνοντας πλήθος εκδηλώσεων.

 Κατά την περίοδο δε του κινήματος των Πλατειών, αυτή η οργάνωση είχε "καταλάβει" και σχεδόν "μονοπωλούσε" το κάτω μέρος της Πλατείας Συντάγματος.
 Επομένως η ανάρτηση αυτής της Δήλωσης αποκτά εκ των πραγμάτων ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Το "τσουνάμι" που προκάλεσε το Brexit, φαίνεται πως δεν άφησε "αλώβητο" και το χώρο της "Αναρχίας". Δηλώσεις αυτού του χαρακτήρα και από το συγκεκριμένο πρόσωπο, είναι βέβαιο ότι θα προβληματίσουν έντονα, τους συμμετέχοντες στην Α/Κ.
 Και ας έρθουμε στο σύντομο σχόλιο, αλλά πυκνό σε νοήματα και αποκαλυπτικό των αντιλήψεων του κου Σκυφτούλη, ανιχνεύοντας και ψηλαφώντας με την γραφίδα της κριτικής τον τύπο των "ύλων" των απόψεών του.

 Ας αρχίσουμε με μια γενική παραδοχή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουμε έξαρση του Ρατσισμού και του Εθνικισμού και ενίσχυση των ακροδεξιών φασιστικών οργανώσεων και κομμάτων, σε Πανευρωπαϊκή κλίμακα. Ένα φαινόμενο που αν δεν εντοπίσουμε την γενεσιουργό αιτία που το προκαλεί, θα γιγαντώνεται και είναι πιθανόν να καταστεί κυρίαρχο.

Το φαινόμενο αυτό αναπτύσσεται σε μια περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης που ξέσπασε σε οξυμένη μορφή το 2008 και διαρκεί μέχρι σήμερα. Η κρίση κατ' αρχήν προσέβαλε τους "πνεύμονες" του καπιταλισμού, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, και στη συνέχεια η εγγενής νεοπλασία του, διεσπάρει σ' όλο του το σώμα.

Η καπιταλιστική κρίση δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο π.χ. όπως ο σεισμός που είναι αδύνατον να αντιμετωπίσουμε και επομένως μοιραία θα υποστούμε τις συνέπειές του. Αλλά ένα φαινόμενο που οφείλεται σε συγκεκριμένες παραγωγικές, οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις, που συναρθρώνουν το Καπιταλιστικό Σύστημα. Η κρίση δεν συντελείται εν κενώ, ή στο χώρο του αοράτου προκειμένου να επικαλεστούμε την βοήθεια του Θεού, για να την αντιμετωπίσουμε.

Σε τί συνίσταται η καπιταλιστική κρίση; Μα στην ίδια την αντίφαση πάνω στην οποία εδράζεται ο Καπιταλισμός. Στην αντίφαση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Μια αντίφαση που τον οδηγεί αναπόδραστα σε κρίσεις, η άρση δε αυτής της αντίφασης, έχει ως συνέπεια την πτώση του.

Και εξηγούμε: Η τωρινή κρίση, είναι αποτέλεσμα της πτωτικής πορείας του ποσοστού κέρδους. Πτώση που προήλθε από τον έντονο ανταγωνισμό μεταξύ των "επιχειρηματικών" ομίλων και την εφαρμογή της νέας τεχνολογίας, στην παραγωγική διαδικασία. Μια καπιταλιστική κρίση που σοβεί από την δεκαετία του 1970 όταν τεράστια συσσωρευμένα Κεφάλαια λόγω της χαμηλής απόδοσης ή-ταν ασύμφορο να επενδυθούν, ενώ παράλληλα μία υπερπαραγωγή προϊόντων και αγαθών ήταν αδύνατον να καταναλωθούν. Και ήταν αδύνατον να καταναλωθούν διότι η κατανάλωσή τους, απαιτούσε αύξηση του εργατικού μισθού, και άρα ακόμη μεγαλύτερη πτώση του ποσοστού κέρδους. 

Αυτό το αδιέξοδο και την φυγή προς τα μπρος, ο καπιταλισμός την αντιμετώπισε μέσω της γενικευμένης πιστωτικής επέκτασης. Επιτέλους βρέθηκε ο "από Μηχανής Θεός". Ο υπέρμετρος και ανεξέλεκτος δανεισμός Ιδωτών και Χωρών.
 Με αυτόν τον τρόπο ενισχύθηκε η κατανάλωση, αλλά και τα συσσωρευμένα κεφαλαία βρήκαν διέξοδο, σε ένα νέο πεδίο υψηλής κερδοφορίας. Τόσο υψηλής, που καθιστούσε ασύμφορες τις επενδύσεις στην λεγόμενη πραγματική οικονομία.

Οι Αστοί πίστευαν - ίσως και να είχαν ενστερνιστεί την άποψη για την φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας - ότι το "Χαρτί" παράγει αξίες. Ώσπου ήρθε η στιγμή που οι καπιταλιστικοί νόμοι, επέβαλαν την δική τους πραγματικότητα, Θεσμοθέτοντας - και όχι φαντασιακά - τους δικούς τους οικονομικούς, κοινωνικούς και ταξικούς κανόνες.

Ο Καπιταλισμός και η καπιταλιστική κρίση, επομένως, διαλύει τις ζωές μας. Το ανάποδο, είναι να πιστεύει κανείς ότι τα "απόνερα" αυτής της κρίσης, όπως στην προκειμένη περίπτωση το Brexit, την πραγματοποιεί.
Είναι παράδοξο, να μην κατανοεί; ο κος Ν. Σκυφτούλης πως ο εθνικισμός και ο Φασισμός είναι παράγωγα του καπιταλισμού και της κρίσης του.
Και ας έρθουμε στις έννοιες που "ξορκίζει" ο κος Σκυφτούλης. "Εθνικισμός" και "Εθνοκεντρισμός" και τις ρίχνει στο Πυρ το Εξώτερο, μαζί με τον Καπιταλισμό βεβαίως. Ας αφήσουμε την "Γηραιά Αλβιώνα" και ας περιοριστούμε, στα καθ' ημάς.

Για να μην φανώ Βασιλικότερος της Βασιλίσσης, αναρωτιέμαι εάν για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα και το μέλλον της χώρας, υπάρχει έστω και ένας λόγος που να τους πείθει ώστε να συνεχίσουμε να παραμένουμε εντός της Ε.Ε.
Για την Αστική Τάξη της Χώρας, μια Αστική Τάξη που εξασφάλιζε την κυριαρχία της μέσω της στήριξης των Ξένων πατρώνων της, είναι κατανοητή απολύτως η στρατηγική της επιλογή για συμμετοχή της Χώρας στην Ε.Ε.

Σήμερα που η Χώρα έχει περιέλθει σε κατάσταση "Μπανανίας" η πάλη για την αποδέσμευσή της από την Ε.Ε., συνιστά "Εθνικισμό";
Το 62% του "ΟΧΙ" στους εκβιασμούς της Ε.Ε. του Ελληνικού λαού στο περσινό δημοψήφισμα - έστω και τραβεστί - δηλώνει "εθνοκεντρισμό" και παράγει Φασισμό;
Ποιός εκφράζει τον Διεθνισμό και την Δημοκρατία και μάλιστα την Άμεση που κλείνει σε όλες τις πτώσεις η Α/Κ; Η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, το Γερμανικό Ιμπέριουμ και εγχωρίως ο Βαρδινογιάννης, ο Λάτσης, ο Αλαφούζος, ο Μελισσανίδης και τα παπα-γαλάκια τους, Πρετεντέρης, Παπαδημητρίου, Μπογδάνος κ.α.;

Με ποιούς συντάσσονται οι Αναρχικοί της Α/Κ; Ας αφήσουμε τον κο Σκυφτούλη, αυτός μπορεί να βρίσκεται υπό την επήρεια της "Μαγείας" του απογευματινού Δελτίου Ειδήσεων του ΣΚΑΪ. Φαντάζει όμως απίστευτο ότι και τα μέλη της Α/Κ μπορεί να έχουν περιέλθει στην ίδια κατάσταση. Δεν είναι δυνατόν να μην κατανοούν πως η Διάλυση αυτού του Καπιταλιστικού και Ιμπεριαλιστικού εκτρώματος, αποτελεί το προσάναμμα για την ολοκληρωτική καύση του Καπιταλισμού. Εάν ο Καπιταλισμός γεννά το αυγό του Φιδιού το Φασισμό, η Φύση, οι Πολιτικές και η άκρως Αντιδημοκρατική Λειτουργία της Ε.Ε. το επωάζουν, ώστε την ύστατη στιγμή να αναλάβει την "Τελική Λύση".

Ο Μύθος της Ευρώπης των Λαών, της Δημοκρατίας, του Κοινωνικού κράτους και της Αλληλεγγύης, αυτό το Ιλουστρασιόν περιτύλιγμα, έχει γίνει κομφετί και σερπατίνες για καρναβαλικές "Πολιτιστικές" εκδηλώσεις τύπου Γιουροβίζιον.

Αναρωτιέται ο κος Σκυφτούλης για το ποιός θα είναι ο Διαμεσολαβητής. Φοβάται πως οι τάσεις απόσχισης των χωρών που συμμετέχουν στην Ε.Ε., θα θεριεύσουν τον Φασισμό και θα τον καταστήσουν κυρίαρχο.
Ας αντιπαρέρθουμε το γεγονός πως μια τέτοια αντίληψη είναι κυρίαρχη στα Αστικά Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης σε Ευρωπαϊκή κλίμακα, - περιττό να κοιμίζει κανείς γλαύκα στην Αθήνα - κι ας ασχοληθούμε με τη Φύση και την Δημοκρατική λειτουργία της Ε.Ε.

Ο Νεοφιλελευθερισμός, ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός της Εποχής μας, αποτελεί το κυρίαρχο δόγμα της Πολιτικής της. Ένα Δόγμα στο οποίο έχουν προσχωρήσει οι Σοσιαλδημοκράτες, η "Μεταμοντέρνα" και "Κοσμοπολίτικη Αριστερά" τύπου Τσίπρα, Ρέντζι, Ποδέμος και εσχάτως ίσως; τμήματα του Αναρχισμού που διακατέχονται από τις ίδιες "ανησυχίες" με αυτές του κου Σκυφτούλη. 

Η Ε.Ε. αποτελεί μία υπερεθνική καπιταλιστική ολοκλήρωση, που αποβλέπει στο τσάκισμα της εργατικής αμοιβής. Την κατάργηση του εργατικού δικαίου, την εκποίηση και την απόδοση στην ιδιωτική πρωτοβουλία κοινωνικών λειτουργιών και παραγωγικών δραστηριοτήτων του κράτους. Όπως Ασφάλιση, Υγεία, Παιδεία, Ενέργεια, ακόμη και το Νερό.

Λόγω της οικονομικής ανισομετρίας των χωρών που την αποτελούν το Ευρώ ως νόμισμα, και τα διαφορετικά επιτόκια και οι προϋπολογισμοί συντελούν στην παραγωγική αποδόμηση των οικονομικά ασθενέστερων χωρών, ιδιαιτέρως των χωρών του Νότου, και μέσω του θηριώδους οχήματος του Δημοσίου χρέους, την οικονομική τους αφαίμαξη.

Στην Ε.Ε. ηγεμονεύει η Γερμανία, που γι' αυτήν, η Ε.Ε. αποτελεί τον "Δούρειο Ίππο" για την δημιουργία του Δ΄ Ράιχ. Συνασπισμένες οι Αστικές Τάξεις των Χωρών της Ευρώπης τους δίνεται η ευκαιρία πολύ πιο αποτελεσματικά να "τσακίζουν" τις λαϊκές αντιδράσεις και να επιβάλλουν τις ακραίες Νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους.

Η Λειτουργία και η Διεύθυνση της Ε.Ε. κυριολεκτικά "πνίγεται" από την Δημοκρατία. Διευθύνεται από μια Γραφειοκρατία που εδρεύει στις Βρυξέλλες, μη διαθέτοντας έστω και την στοιχειώδη Αστική Νομιμοποίηση. Το Ευρωκοινοβούλιο δεν αποτελεί παρά ένα τυπικό "Παρλαμέντο" του Μεσαίωνα, χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες. Όλες οι κρίσιμες αποφάσεις παίρνονται από επιτροπές που βρίθουν από Τεχνοκράτες εκπροσώπους των Τραπεζών και του Κεφαλαίου. Πλήρης εκφασισμός και ενώ κάποιοι περιμένουν να μπει ο Φασισμός από την Πόρτα, ήδη αυτός έχει εισέλθει και έχει για τα καλά εγκατασταθεί στα Κέντρα Λήψης των Αποφάσεων της Ε.Ε. από το παράθυρο. 

Οι κοστουμαρισμένοι και γραβατωμένοι Γιάπηδες των Βρυξελλών με το "αντισυστιμικό" σακκίδιο στον ώμο, σ' αυτή τη συγκυρία κάνουν καλύτερη δουλειά από τους Μπρατσαράδες, Τύπου Χρυσής Αυγής.
 Η Ε.Ε. ως καπιταλιστική Ένωση στον σημερινό Παγκοσμιοποιημένο Καπιταλισμό και σε ένα πολιπολικό κόσμο που αναδεικνύονται νέα κέντρα οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος, θέλει να αποτελέσει ένα ισχυρό πόλο, διατηρώντας και επεκτείνοντας την κυριαρχία της. Προβαίνει σε Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε χώρες των Βαλκανίων Γιουγκοσλαβία, της Μ. Ανατολής Συρία, Λιβύη, και ευθύνεται απολύτως για την δημιουργία των ατέλειωτων προσφυγικών καραβανιών. Προσφυγικά καραβάνια που αποτελούν μια τεράστια εργατική εφεδρεία για τον καπιταλισμό. Εφεδρεία, που θέτει σε διατίμηση την αμοιβή της εργασίας στις χώρες της Ευρωζώνης, ο φόβος δε της εξαθλίωσης οδηγεί τους Ευρωπαίους εργαζόμενους στην αγκαλιά των Ρατσιστικών και Φασιστικών κομμάτων.

Το καθήκον τόσο των Κομμουνιστών όσο και των και των Αναρχικών, θα πρέπει να είναι η ανάπτυξη ενός αντιπολεμικού κινήματος που θα βάζει φραγμό στις Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και η πρόταξη του αιτήματος για μεταφορά κεφαλαίων και πόρων, ώστε να ζήσουν οι πρόσφυγες στις χώρες τους. 

Δεν είναι να δυνατόν να συναινούμε τεράστιοι πληθυσμοί να μετατρέπονται σε σύγχρονους εξαθλιωμένους τροφοσυλλέκτες, βορρά στις ορέξεις του Κεφαλαίου και τη χρησιμοποίησή τους, ως σκιάχτρα των Ευρωπαίων εργαζομένων. Από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης και από την έκβασή της εξαρτάται ποιός θα είναι ο Διαμεσολαβητής. Η ανάδειξη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων στο πολιτικό προσκήνιο και η ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών, είναι ο ασφαλέστερος τρόπος. Σε αυτή την προσπάθεια είναι βέβαιο ότι οι Αναρχικοί θα συμβάλουν με όλες τους τις δυνάμεις.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι και η παραμικρή ρωγμή που συντελείται στο οικοδόμημα της Ε.Ε., αυτής της Σύγχρονης Βαστίλης Λαών και χωρών, συνδαυλίζει το "κάψιμο" του καπιταλισμού. 

Επιλογή Κομμουνιστών και Αναρχικών δεν μπορεί να είναι η δύο όψεις του ίδιου Νομίσματος, Σόιμπλε ή Μιχαλολιάκος. Το πραγματικό δίλημμα που τίθεται σήμερα, όχι με όρους φιλοσοφικούς ή ιδεολογικούς, αλλά στην κυριολεξία με όρους Βιολογικής ύπαρξης είναι: Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα Αυτόν τον Αγώνα είναι βέβαιο ότι Κομμουνιστές, Αναρχικοί, Οικολόγοι, Ουμανιστές και γενικά άνθρωποι που τιμούν και σέβονται την Ανθρώπινη Υπόσταση και Ύπαρξη, θα τον δώσουν από κοινού, και μέχρι Τέλους.

Β.Κ: * Είναι αυτονόητο ότι οι παραπάνω απόψεις εκφράζουν αποκλειστικά τον συγγραφέα τους.