Στο χωριό μου, την Αγία Παρασκευή Λέσβου, έχουν έναν «άγιο» που πρέπει να είναι πολύ μερακλής. «Γέρο» τον αποκαλούν οι ντόπιοι, «άγιος Χαράλαμπος» είναι γραμμένος στα κατάστιχα του παπαδαριού. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή γιορτάζουν την «χάρη» του. Είναι ο πιο αγαπητός «άγιος» που υπάρχει στο νησί. Ισως γιατί είναι ο μόνος που δεν του αρέσουν λιβανίσματα προσευχές και ψαλμωδίες αλλά γουστάρει πιόμα, χορό, μεζεδλίκια και άλογα.
Τέσσερις μέρες κρατάει το νταβαντούρι για πάρτι του κάθε χρόνο. Ετσι και φέτος ξεκίνησε την Παρασκευή που μας πέρασε και τελειώνει ξημέρωμα της Τρίτης.
Την Παρασκευή το πρωινό είναι αφιερωμένο στο ζωντανό που θα σφάξουν στο όνομα του. Αυτό είναι ένας ταύρος νιάτο, μέχρι 3 χρονών, βαρβάτος και να μην έχει μπει ποτέ σε ζυγό.
Το πρωί αρχίζουν τα κλατσιμπατσίβανα να βαρούν ντόπια άσματα και ο κόσμος να σουλουπώνει τον ταύρο.
Του κρεμούν ένα στεφάνι και λούλουδα στον λαιμό, του βάφουν τα κέρατα του με χρυσόσκονη βουρτσίζουν τις τρίχες του, και το σεργιάνι στους μαχαλάδες του χωριού αρχίζει.
Μπροστά παν οι μουσικάντηδες που βαρούν τον «Γκιόρογλου», μετά ο παπάς του χωριού που ρίχνει «αγιασμό» απ’ όπου περνάνε και ακολουθεί πίσω ένα τσούρμο πιτσιρικάδες που κρατούν λάβαρα του «αγίου» και σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του χωριού.
(Τα πιο αγαπημένα ακούσματα στο πανηγύρι είναι ο «Γκιόρογλους» και ο «Τσάκιτζης». Οι ιστορικές ρίζες αυτών των τραγουδιών προέρχονται από τη γειτονική μας χώρα και τα τραγούδια αυτά υμνούν δυο ληστές, που έγραψαν ηρωική ιστορία στην Τουρκία. Λατρεύτηκαν απ’ τον φτωχό γειτονικό λαό και τα κατορθώματα τους έγιναν μύθοι και τραγούδια που πέρασαν και στα μέρη μας).
Το Σάββατο πάνε τον ταύρο στο ξωκκλήσι του «αγίου» και βγαίνει σε δημοπρασία ποιος θα είναι ο εκτελεστής του. Οποιος δώσει τα ποιο πολλά λεφτά του δίνει και την χαριστική βολή. Ο παπάς διαβάζει το σχετικό τροπάριο και το ζώο εκτελείτε.
Κάποιοι απ' τους παρευρισκόμενους χαράζουν με το αίμα του σφαγιασθέντος ζώου ένα σταυρό στο μέτωπο τους κάτι που το θεωρούν «ευλογία» και αρκετές γυναικούλες παίρνουν το αίμα του ταύρου σε μπουκαλάκια στο σπίτι τους «για να τους ευλογεί ο άγιος και να έχουν καλή σοδειά».
Μιλάμε για ένα τελετουργικό που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα απ’ αυτά που κάνουν οι Μάο-Μάο.
Πέρα απ’ αυτά όμως ο «Γέρος», σύμφωνα με την τοπική παράδοση, γουστάρει καβαλάρηδες, αλόγατα, ιπποδρομίες, και μερακλώματα Αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον σκηνικό.
Μπεσαλίδικες φτιάξεις.
Το παρακάτω βίντεο το απαλλοτριώσαμε από την διαδικτυακή παρουσία των φίλων Σοφία και Μπάμπη.
Δημοσίευση σχολίου