Το "Πένθος" ταιριάζει στην Αριστερά

"Ένα σχόλιο"

Του Γιώργου Σιώζου

Τη θερινή ραστώνη, την περίοδο που η "Ταξική Πάλη" μεταφέρεται στις Πλαζ, ήρθε να "ταράξει" η Επέτειος του ενός έτους από την διενέργεια του Δημοψηφίσματος Απάτη.
Μιας Απάτης που ενώ ήταν οφθαλμοφανής, οι πολιτικοί φορείς που συμμετείχαν στις επετειακές εκδηλώσεις, τον χρόνο διεξαγωγής του Δημοψηφίσματος, είχαν προσβληθεί από ομαδική "Τύφλωση";

Αν πάρουμε την περίπτωση της ΛΑΕ, μπορούμε με ασφάλεια να εκτιμήσουμε, ότι με ευχαρίστηση και υπέρμετρο ζήλο, έπαιζε τότε, το παιχνίδι της "Τυφλόμυγας".
Ένα παιχνίδι που δυστυχώς εξακολουθεί να παίζει ακόμα και σήμερα, προβάλλοντας ως ένας "Συνεπής" ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα πολιτικό μόρφωμα, κακέκτυπο του ΣΥΡΙΖΑ, οικοδομημένο με παλιά φθαρμένα υλικά.
Υλικά που προέρχονται από την κατεδάφιση της Ελληνικής Κοινωνίας και κυρίως της "Αριστεράς".
Μιας ΛΑΕ, που ο ηγετικός της πυρήνας, φέρει τεράστιες ευθύνες για την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ και την τραγωδία που βιώνει η Χώρα, από την Κυβέρνηση πρώτη φορά "Αριστερά".
Ως "Τάση" εντός του ΣΥΡΙΖΑ, τα ηγετικά της Στελέχη, είχαν επωμισθεί τον ρόλο των Ηρακλειδών της "Αριστερής" νομιμοφροσύνης, του "Αριστερού Λούστρου", που εξωράιζε το απεχθές Νεοφιλε-λεύθερο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα μείνει ως ύψιστη Μαρξιστική Παρακαταθήκη εκείνο το αμίμητο: Καταψηφίζουμε το Μνημόνιο, στηρίζουμε την Κυβέρνηση, μαζί βεβαίως με το ανάλογο της κας Παπαρήγα, ότι στην Επανάσταση δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι.
Για την ΛΑΕ αυτή η επέτειος αποτελεί και το δικό της Μνημόσυνο, του περσινού πολιτικού της θανάτου. Ως Άθεοι δε, δεν μπορούν να ελπίζουν σε Ανάσταση Νεκρών.

Για άλλους και συγκεκριμένα για την κα Κωνσταντοπούλου, αυτή η επέτειος αποτελεί την Αφετηρία για την πολιτική της πορεία και ανέλιξη, με την "κατασκευή" του δικού της προσωποπαγούς πολιτικού φορέα.
Η "Πλεύση" της, από το Λυκαβηττό!!!
Για την πολιτική της ανέλιξη και πορεία εν μέσω χορδών και οργάνων.
Με "ούριο άνεμο" την όλο και εντεινόμενη παρουσία της στα Μ.Μ.Ε., προσδοκά και βασίμως, να καρπωθεί πολιτικά οφέλη, από την ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια που επιφέρει η πολιτική της Κυβέρνησης.
Μια "Πλεύση", στα απάνεμα νερά του Αστικού "Αργοσαρωνικού".
Η "Καπετάνισσα" ως άλλη "Μπουμπουλίνα", οργανώνει μεθοδικά την αλίευση της εκλογικής "Μαρίδας".
Ελλείψη Αριστεράς, οι "Σκούνες" με κατάλληλη προβολή, μπορεί να φαντάζουν ακόμη και Θωρηκτά.

Τέλος στην Επετειακή εκδήλωση του "ΟΧΙ" συμμετείχε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Μια οργάνωση που και αυτή με όλες τις δυνάμεις, έστω και πενιχρές, έδωσε τη Μάχη για την επικράτηση του "ΟΧΙ".
Ως προς το "ΟΧΙ" προκύπτουν τα εξής ερωτήματα:
Όχι στις Προτάσεις της Ε.Ε. και ναι στις 47+10 σελίδες της Κυβέρνησης;
Όχι στην Ε.Ε., όταν το δημοψήφισμα δεν έθετε τέτοιο ζήτημα;
Τι ακριβώς ψήφιζαν τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
 Σε τί ακριβώς καλούσαν τον Ελληνικό Λαό να τοποθετηθεί;
Προφανώς και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μάχεται για την έξοδο της Χώρας από την Ε.Ε. και σωστά.
Τόσο το ερώτημα του Δημοψηφίσματος, όσο και οι προθέσεις της Κυβέρνησης, σε καμία περίπτωση δεν ήταν σε αυτή την κατεύθυνση.

Το να καλείς την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετήσει την πρόταση εξόδου από την Ε.Ε., είναι σαν να κάνεις μάθημα ηθικής (για να θυμηθούμε και τον Λένιν) σε διευθυντές οίκων ανοχής.
Το να προσδοκάς ένα "ατύχημα" που θα επιφέρει την έξοδο της Χώρας από την Ε.Ε., τότε αντί για πολιτική παίζεις Ζάρια.
Και στην προκειμένη περίπτωση με κίβδηλα Ζάρια, από τα πριν φτιαγμένα.

Επομένως στην Θεατρική παράσταση του Δημοψηφίσματος που έστησε με μαεστρία ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και οι άλλες οργανώσεις της Αριστεράς, προσήλθαν αυτοβούλως ως κομπάρσοι.
Κομπάρσοι μιάς Φάρσας που εξελίχθηκε σε τραγωδία για το Λαό και τη Χώρα.

Πώς γίνεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έχει υποτίθεται κατανοήσει την ταξική φύση του ΣΥΡΙΖΑ, να γίνεται ουρά του;

Οι κινήσεις σου, μπορεί να καθορίζονται από τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει ο αντίπαλος;

Δεν μπορεί να έχεις θετικό αποτέλεσμα όταν εγκλωβίζεσαι στα πλαίσια της πολιτικής αντζέντας που θέτει και καθορίζει ο ταξικός εχθρός.

Αντίθετα η διαμόρφωση του δικού σου πολιτικού πλαισίου και η ανάληψη πρωτοβουλιών για την πραγματοποίησή του, μπορούν να σου εξασφαλίσουν την νίκη.

Η φετινή Επέτειος του ΟΧΙ που είχε σαφώς χαρακτήρα Μνημοσύνου, αποδεικνύει περίτρανα ότι το Πένθος έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Κομμουνιστική Αριστερά.

Καιρός να βγει από την θλίψη πριν εξελιχθεί σε κατάθλιψη, αποβάλλοντας το Μαύρο ένδυμα, αντικαθιστώντας το με το κόκκινο των αγώνων.