Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ έχω την αίσθηση πως έχουν τελειώσει όλα. Μέσα και έξω. Δεν είναι καινούργια αυτή η αίσθηση του τέλους. Την έχω καιρό αλλά όλο και μεγαλώνει.
Βία, αίμα, τρόμος. Καθημερινά. Σχεδόν παντού.
Δεν βλέπω με ποιον τρόπο μπορεί η ανθρωπότητα να αλλάξει την τύχη της. Μοιάζει σαν οι άνθρωποι να έχουν χάσει ομαδικά τα μυαλά τους.
Σε λίγες ημέρες ξεκινούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Βραζιλία.
Κάποτε περιμέναμε την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων με χαρά και ανυπομονησία.
Τώρα οι αστυνομικοί της Βραζιλίας υποδέχονται τους τουρίστες στο αεροδρόμιο με πανό που γράφει «Καλώς ήλθατε στην κόλαση» και όλοι αναρωτιούνται πόσα θύματα θα έχουν αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Δεν περιμένουμε Ολυμπιακούς Αγώνες, περιμένουμε τον πόλεμο. Και να σκεφτείς πως το νόημα των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν η παύση των πολέμων στην διάρκειά τους.
Όσοι δεν πάνε από σφαίρα ή βόμβα -αλλά και πείνα-, θα κινδυνεύουν να τα τινάξουν από τον ιό Ζίκα.
Αν σε αυτά προσθέσεις πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν μετατραπεί -εδώ και χρόνια- σε ένα πανηγύρι πολυεθνικών και ντόπας, βλέπεις την δηλητηρίαση ακόμα και αυτών των απλών πραγμάτων που κάποτε μας έδιναν χαρά.
Όπως δηλητηριάστηκε ο έρωτας -η πιο όμορφη στιγμή των ανθρώπων- από το AIDS την δεκαετία του ’80.
Πραγματικά, ζούμε σε μια εποχή που δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει.
Σαν να μην έφτανε η οικονομική κρίση -που δεν είναι κρίση γιατί είναι κάτι μόνιμο και θα γίνεται όλο και χειρότερο-, η βία έρχεται από παντού.
Μάλλον δεν ήταν αρκετό να καταδικάζουμε τη βία όταν πλησίασε σε εμάς· μάλλον θα έπρεπε να είχαμε φροντίσει να την σταματήσουμε, όταν οι ηγέτες μας -όπως ο Τόνι Μπλερ- θέριζαν εκατοντάδες χιλιάδες άμαχους ανθρώπους σε μακρινές χώρες, όπως το Ιράκ.
Τώρα είναι αργά.
Με εκατοντάδες εκατομμύρια φτωχοποιημένους και απελπισμένους σε άλλες χώρες αλλά και στις δικές μας -τις χώρες της Δύσης-, η βία μοιάζει απόλυτα λογική.
Όποιος δεν έχει να χάσει τίποτα, μπορεί να σε πάρει μαζί του στο χαμό.
Όταν μεγαλώνεις μέσα σε βία και αιματοκυλίσματα, η βία σου φαίνεται απόλυτα φυσιολογική.
Και κανείς δεν είναι ασφαλής.
Επίσης, δεν νομίζω πως οι πολιτικοί ηγέτες ελέγχουν την κατάσταση. Είναι κι αυτοί θεατές. Όχι απλοί θεατές -αυτοί κάθονται στα επίσημα-, αλλά θεατές.
Οι θεατές των αγορών.
Μοιάζει να έχουμε αφεθεί όλοι να παρακολουθούμε την διαρκή ανάπτυξη του καπιταλισμού.
Γιατί, μην έχετε καμία αμφιβολία, αυτό που βλέπουμε και ζούμε είναι η διαρκής ανάπτυξη του καπιταλισμού.
Παρακολουθούμε την πρόοδο του καπιταλισμού και τον καμαρώνουμε.
Η καπιταλισμός προοδεύει, η ανθρωπότητα μαραίνεται.
Υπάρχει δε μια γενικευμένη εντύπωση πως δεν υπάρχει κανένα άλλο σύστημα.
Υπάρχει η εντύπωση πως ο καπιταλισμός είναι η αρχή και το τέλος του κόσμου.
Λες και ο κόσμος ήταν καπιταλιστικός από την ημέρα που δημιουργήθηκε.
Δεν ήταν.
Όσοι πιστεύουν στο Θεό, θα πρέπει τουλάχιστον να αναρωτιούνται γιατί ο καλός θεούλης δεν έφτιαξε τον κόσμο καπιταλιστικό όταν τον δημιούργησε.
Αλλά Θεός είναι πια το χρήμα και το κέρδος.
Και η Βίβλος είναι η εκμετάλλευση.
Ο πλανήτης μετατρέπεται σε Κόλαση.
Αυτό έχει και τα θετικά του:
Κανείς δεν θα φοβάται πια την Κόλαση.
Θα την ζήσουμε όλοι.
Και δίκαιο, και δημοκρατικό.
Καλή διασκέδαση!
Δημοσίευση σχολίου