Αρθρο του μέλους της Κ.Ε του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος, στην εφημερίδα Realnews
Αξιοποιώντας τη γνωστή τακτική του αποπροσανατολισμού, η κυβέρνηση θα στήνει σε όλη την Ελλάδα φιέστες δήθεν διαλόγου με τον λαό για το Σύνταγμα, ενώ θα υλοποιεί βάρβαρα μέτρα και θα προετοιμάζει το νέο χτύπημα σε μισθούς, μεροκάματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Παρά τα συνθήματα και τα μεγάλα λόγια, οι κυβερνητικές προτάσεις για το Σύνταγμα στοχεύουν σε περαιτέρω αντιδραστικές αλλαγές στη λειτουργία του αστικού κράτους ενώ παράλληλα επιδιώκουν την ενσωμάτωση και χειραγώγηση του λαού. Στην ίδια κατεύθυνση βρίσκονται και οι προτάσεις της κάτω από τον βαρύγδουπο τίτλο «ενίσχυση των θεσμών άμεσης δημοκρατίας» και αφορούν τη διενέργεια δημοψηφισμάτων με προϋποθέσεις φυσικά και συγκεκριμένο περιεχόμενο.
Δεν πρόκειται για διεύρυνση της δημοκρατίας αλλά για επίφαση της δημοκρατίας μια άλλη όψη της αστικής δημοκρατίας η οποία είναι δημοκρατία για τους λίγους γι' αυτούς που έχουν την ιδιοκτησία και την εξουσία. Τα περί «επανάστασης της δημοκρατίας», που στόλισαν την ομιλία του πρωθυπουργού, αποτελούν κενό γράμμα για τους εργαζόμενους που αντιμετωπίζουν την τρομοκρατία στους τόπους δουλειάς, ζουν με τον φόβο της απόλυσης. Χωρίς φυσικά να είμαστε αντίθετοι με τη διενέργεια δημοψηφισμάτων, δεν τα απολυτοποιούμε ως δήθεν έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας γιατί όπως και οι εκλογές εκφράζουν συγκεκριμένο συσχετισμό δυνάμεων. Και φυσικά δεν μπορούμε να καλλιεργούμε αυταπάτες στον λαό ότι τα δημοψηφίσματα θα αλλάξουν την ήδη άσχημη κατάσταση που ζει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το περσινό δημοψήφισμα το οποίο με το κάλπικο δίλημμα που έθετε, ήταν ναρκοθετημένο. Τόσο το «ΟΧΙ», όσο και το «ΝΑΙ» χρησιμοποιήθηκε ως δήθεν έγκριση του λαού, για το κλείσιμο νέας αντιλαϊκής συμφωνίας με την τρόικα. Η συνέχεια είναι γνωστή στον ελληνικό λαό. Δεν αποτελούν βέβαια όλα ελληνική πρωτοτυπία. Στην Ιταλία μέσω δημοψηφισμάτων προχώρησαν αρνητικές αλλαγές για τους εργαζόμενους όπως για παράδειγμα η κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους.
Η πείρα αποδεικνύει όχι μόνο πώς γίνονται τα δημοψηφίσματα, πώς τίθενται τα ερωτήματα και τα διλήμματα, αλλά και πώς μετατρέπονται τα αποτελέσματά τους, ποιος τελικά ωφελείται. Η κυβέρνηση, που είναι «μανούλα» στην κοροϊδία και την εξαπάτηση, προτείνει δημοψηφίσματα για εθνικά θέματα, για ψηφισμένο νόμο, για νομοθετική πρωτοβουλία με εξαίρεση, όπως ήταν αναμενόμενο, τα δημοσιονομικά.
Τι εννοεί η κυβέρνηση δημοψήφισμα για εθνικά θέματα, όταν η συμμετοχή, η στήριξη αλλά και η άμεση εμπλοκή της χώρας στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ θεωρούνται δεδομένες και αδιαμφισβήτητες; Τι εννοεί δημοψήφισμα για ψηφισμένο νόμο, για νομοθετική πρωτοβουλία με εξαίρεση τα δημοσιονομικά; Δηλαδή με εξαίρεση όλους τους μνημονιακούς νόμους που ισοπέδωσαν το εισόδημα, τα δικαιώματα, τη ζωή του λαού.
Η ελπίδα, η προοπτική για την εργατική τάξη, τον λαό που βρίσκεται στην οργάνωση της πάλης για την απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης διαρκείας στον δρόμο της συσπείρωσης της ρήξης και της ανατροπής.
Αξιοποιώντας τη γνωστή τακτική του αποπροσανατολισμού, η κυβέρνηση θα στήνει σε όλη την Ελλάδα φιέστες δήθεν διαλόγου με τον λαό για το Σύνταγμα, ενώ θα υλοποιεί βάρβαρα μέτρα και θα προετοιμάζει το νέο χτύπημα σε μισθούς, μεροκάματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Παρά τα συνθήματα και τα μεγάλα λόγια, οι κυβερνητικές προτάσεις για το Σύνταγμα στοχεύουν σε περαιτέρω αντιδραστικές αλλαγές στη λειτουργία του αστικού κράτους ενώ παράλληλα επιδιώκουν την ενσωμάτωση και χειραγώγηση του λαού. Στην ίδια κατεύθυνση βρίσκονται και οι προτάσεις της κάτω από τον βαρύγδουπο τίτλο «ενίσχυση των θεσμών άμεσης δημοκρατίας» και αφορούν τη διενέργεια δημοψηφισμάτων με προϋποθέσεις φυσικά και συγκεκριμένο περιεχόμενο.
Δεν πρόκειται για διεύρυνση της δημοκρατίας αλλά για επίφαση της δημοκρατίας μια άλλη όψη της αστικής δημοκρατίας η οποία είναι δημοκρατία για τους λίγους γι' αυτούς που έχουν την ιδιοκτησία και την εξουσία. Τα περί «επανάστασης της δημοκρατίας», που στόλισαν την ομιλία του πρωθυπουργού, αποτελούν κενό γράμμα για τους εργαζόμενους που αντιμετωπίζουν την τρομοκρατία στους τόπους δουλειάς, ζουν με τον φόβο της απόλυσης. Χωρίς φυσικά να είμαστε αντίθετοι με τη διενέργεια δημοψηφισμάτων, δεν τα απολυτοποιούμε ως δήθεν έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας γιατί όπως και οι εκλογές εκφράζουν συγκεκριμένο συσχετισμό δυνάμεων. Και φυσικά δεν μπορούμε να καλλιεργούμε αυταπάτες στον λαό ότι τα δημοψηφίσματα θα αλλάξουν την ήδη άσχημη κατάσταση που ζει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το περσινό δημοψήφισμα το οποίο με το κάλπικο δίλημμα που έθετε, ήταν ναρκοθετημένο. Τόσο το «ΟΧΙ», όσο και το «ΝΑΙ» χρησιμοποιήθηκε ως δήθεν έγκριση του λαού, για το κλείσιμο νέας αντιλαϊκής συμφωνίας με την τρόικα. Η συνέχεια είναι γνωστή στον ελληνικό λαό. Δεν αποτελούν βέβαια όλα ελληνική πρωτοτυπία. Στην Ιταλία μέσω δημοψηφισμάτων προχώρησαν αρνητικές αλλαγές για τους εργαζόμενους όπως για παράδειγμα η κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους.
Η πείρα αποδεικνύει όχι μόνο πώς γίνονται τα δημοψηφίσματα, πώς τίθενται τα ερωτήματα και τα διλήμματα, αλλά και πώς μετατρέπονται τα αποτελέσματά τους, ποιος τελικά ωφελείται. Η κυβέρνηση, που είναι «μανούλα» στην κοροϊδία και την εξαπάτηση, προτείνει δημοψηφίσματα για εθνικά θέματα, για ψηφισμένο νόμο, για νομοθετική πρωτοβουλία με εξαίρεση, όπως ήταν αναμενόμενο, τα δημοσιονομικά.
Τι εννοεί η κυβέρνηση δημοψήφισμα για εθνικά θέματα, όταν η συμμετοχή, η στήριξη αλλά και η άμεση εμπλοκή της χώρας στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ θεωρούνται δεδομένες και αδιαμφισβήτητες; Τι εννοεί δημοψήφισμα για ψηφισμένο νόμο, για νομοθετική πρωτοβουλία με εξαίρεση τα δημοσιονομικά; Δηλαδή με εξαίρεση όλους τους μνημονιακούς νόμους που ισοπέδωσαν το εισόδημα, τα δικαιώματα, τη ζωή του λαού.
Η ελπίδα, η προοπτική για την εργατική τάξη, τον λαό που βρίσκεται στην οργάνωση της πάλης για την απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης διαρκείας στον δρόμο της συσπείρωσης της ρήξης και της ανατροπής.
Δημοσίευση σχολίου