Εκκλησιαστική ιεραρχία και κατοχή. Μια απάντηση στις ιστορικές αλχημείες του κ. Γλέζου.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο σεβαστός κατά τ’ άλλα Μανώλης Γλέζος που μας λέει για «την προσφορά της Εκκλησίας στην Κατοχή και στην Αντίσταση». Τώρα μάλιστα το προχώρησε ακόμα περισσότερο και στεκόμενος στο πλευρό του Ιερώνυμου –με την ίδια θέρμη συμπαράστασης που είχε δείξει και στον προκάτοχο του Χριστόδουλο- στην αντιπαράθεση που έχει με τον Ν. Φίλη και μας λέει: «Όποιος καταφέρεται εναντίον της Εκκλησίας για τη δήθεν αδράνειά της στη διάρκεια της Κατοχής είναι βλάσφημος».
Για να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του επαναλαμβάνει την περίπτωση του Αρχιεπισκόπου Xρυσάνθου που «αρνήθηκε να ορκίσει την κυβέρνηση Τσολάκογλου και όταν τον κάλεσαν να τελέσει δοξολογία για την κατοχή της Ελλάδος στους Γερμανούς αρνήθηκε».

Για την στάση της εκκλησιαστικής ιεραρχίας στην κατοχή θα ασχοληθούμε αναλυτικά κάποια στιγμή. Όμως τώρα θα μιλήσουμε κάπως γενικά και για την συγκεκριμένη περίπτωση που αναφέρει ο Μ. Γλέζος.
Προφανώς θα αγνοεί ο κ. Γλέζος ότι ο αρχιρασοφόρος που θαυμάζει, ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος έστελνε εγκυκλίους σε όλους τους κληρικούς χαρακτηρίζοντας τα δωσιλογικά Τάγματα ασφαλείας «τελευταία εφεδρεία του Εθνους» ενώ άλλη εγκύκλιο της αρχιεπισκοπής προς τις μητροπόλεις έγραφε: «εντελόμεθα όπως παράσχουσιν αμέριστων βοηθείαν εις τους επικεφαλής των Ταγμάτων Ασφαλείας». Σ’ όλα αυτά όμως θα επανέλθουμε.

Τώρα περιοριζόμαστε να παραθέσουμε ένα απόσπασμα –αξίζει να την διαβάσετε ολόκληρη-ανάρτησης από το καλό ιστολόγιο «Ροίδη και Λασκαράτου Εμμονές»:    

Ο Μανώλης Γλέζος δεν μπορεί να μην ξέρει πως η Ιεραρχία αποσχημάτισε 3 επισκόπους επειδή πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Δεν μπορεί να μην ξέρει πως η σφηκοφωλιά του συνδικάτου των επισκόπων δεν καθαιρεί ποτέ επίσκοπο, ούτε κλέφτη, ούτε παιδεραστή όσο διαβόητος κι αν είναι, καθαίρεσε όμως αντιστασιακούς επισκόπους, πράγμα που δείχνει πόσο κόκκινο πανί είναι για την Εκκλησία η “Αντίσταση”, το βαρύτατο όλων των αμαρτημάτων. Αυτή είναι η ιστορικά και σε διάρκεια χρόνου επίσημη άποψη της Εκκλησίας, εκδηλωμένη έμπρακτα.

Το ερώτημα είναι γιατί τα λέει αυτά ο κ. Γλέζος; Πολιτικό όφελος για την Αριστερά δεν προκύπτει βέβαια κανένα από αυτήν την παραχώρηση γης και ύδατος στο φασιστικό ιερατείο, ούτε χρειάζονται πολιτικές γέφυρες με το χείριστο κομμάτι της Εκκλησίας, την ακροδεξιά δεσποτοκρατία…



Οσο για τον αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο, απ' το ίδιο ιστολόγιο διαβάζουμε:

Εδώ έχουμε μια έντεχνη αποσιώπηση στοιχείων που ηρωοποιούν υπέρμετρα τον Χρύσανθο και την πράγματι γενναία αντίδρασή του την πιστώνουν σε όλο το ιερατείο, που όμως δεν μπορεί να διεκδικήσει μερίδιο τιμής.

Η Εκκλησία ποτέ δεν τέθηκε απέναντι στον κατακτητή. Ο Χρύσανθος δεν ήταν η Εκκλησία, ήταν απλά ο αντικανονικός ο με “βία και δυναστεία” εκλεγμένος Αρχιεπίσκοπός της, που η Εκκλησία τον πέταξε σαν στυμμένη λεμονόκουπα, βορά στον νέο δυνάστη.

Κατ’ αρχήν ο Χρύσανθος εκλέχτηκε το 1938 αρχιεπίσκοπος με τη βοήθεια του Δικτάτορα Μεταξά προσφεύγοντας στο Σ.τ.Επικρατείας και ακυρώνοντας την εκλογή του Δαμασκηνού, τον οποίο ο Χρύσανθος φυλάκισε με δεσμοφύλακες χωροφύλακες στη Μονή Φανερωμένης της Σαλαμίνας.

Όταν οι Γερμανοί έδιωξαν με τη συναίνεση της Ιεραρχίας τον Χρύσανθο, ο Δαμασκηνός πήρε τη ρεβάνς ψηφιζόμενος από 22 μητροπολίτες. Τώρα γιατί αυτοί οι 22+1 αρχιερείς έχουν μερίδιο από την γενναία στάση του Χρύσανθου απέναντι στους Ναζίδες, τη στιγμή που έγιναν τυφλό τους όργανο αυτό θα πρέπει να μας το πει ο κ. Γλέζος. 

Επίσης θα πρέπει να μας εξηγήσει με ποιο ταχυδακτυλουργικό τρόπο ξεπλένεται η συνεργασία του Χρύσανθου με τη μεταξική Δικτατορία και με τα ανάκτορα που στην κηδεία του βασιλιά Γεωργίου, ζητήσαν να χοροστατήσει αυτός ο άνθρωπός τους, και όχι ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός!

Επίσης, το πως η Ιεραρχία που μετά την απελευθέρωση αρνήθηκε να επαναφέρει τον Χρύσανθο (ο οποίος το απαιτούσε), αλλά προτίμησε να ψηφίσει ως διάδοχο του νεκρού Δαμασκηνού με διαδικασία-παρωδία τον ακροδεξιό και εχθρό του ΕΑΜ Σπυρίδωνα Ιωαννίνων, (που είχε βοηθήσει τον Τσολάκογλου να υπογράψει πραξικοπηματικά ανακωχή με τα Ες Ες,) βρέθηκε τάχα κι αυτή ως Εκκλησία απέναντι στους Ναζί;.

Ο "Ριζοσπάστης" σε ανύποπτο χρόνο, με άλλη αφορμή, έχει δώσει απάντηση στις ιστορικές αλχημείες του κ. Γλέζου, απαντώντας στον οικοδεσπότη του, τον Χριστόδουλο: "Ποιος «ευλόγησε» τους ναζί , κ. Χριστόδουλε; Ο Δαμασκηνός ήταν εκείνος που προσφωνούσε τον Τσολάκογλου λέγοντάς του: «… αποβλέπομεν μετά βαθείας εκτιμήσεως προς την τολμηράν πρωτοβουλίαν, την οποίαν ανελάβατε»! Ο Δαμασκηνός ήταν εκείνος που όρκισε τις κατοχικές «κυβερνήσεις» των Λογοθετόπουλου και Ράλλη. Για να βοηθήσουμε τη μνήμη του κ. Χριστόδουλου……να του θυμίσουμε το ρόλο του προηγούμενου από τον Δαμασκηνό. Του Χρύσανθου. Εκείνος δεν ήταν που χαρακτήριζε τα Τάγματα Ασφαλείας σαν «τελευταία εφεδρεία» (!) του Εθνους, κ. Χριστόδουλε;…..Η αθλιότητα της απόφασης της Ιεράς Συνόδου της 30/5/47, όταν η ιεραρχία τασσόταν παρά τω πλευρώ του μοναρχοφασιστικού εμφυλιοπολεμικού κράτους και «αφόριζε» σαν «εθνικώς εγκληματικόν κίνημα» (!) τον αγώνα των μαχητών του ΔΣΕ υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας στην Ελλάδα...".