Σκέψεις για τις χθεσινές κινητοποιήσεις

Συλλογικό κείμενο Συντρόφων

Η πρώτη παρατήρηση που έχει σχέση με τις χθεσινές κινητοποιήσεις ενάντια στην έλευση του απερχόμενου Αμερικανού Προέδρου στην χώρα μας, έχει αναφορά στο ότι το αστικό κράτος εξάντλησε όλες τις δυνατότητες του να κινητοποιήσει τις δυνάμεις καταστολής. Πολύ σπάνια έχουμε συναντήσει τόσο αστυνομοκρατούμενη Αθήνα. Αντιθέτως η παρουσία του λαϊκού κινήματος ήταν πολύ κατώτερη των περιστάσεων και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει.

Η δεύτερη παρατήρησή μας είναι ότι ενώ οι κρατικοί μηχανισμοί χρησιμοποίησαν όλες τις μεθόδους που έχουν στην διάθεση τους, από προληπτικές συλλήψεις μέχρι θυροκόλληση σε γραφεία αριστερών οργανώσεων, απαγορευμένων σημείων για διαδηλώσεις, προκειμένου να δημιουργήσουν τρομοκρατικό κλίμα, εκδηλώθηκε από τους διαδηλωτές μια «συγκρουσιακή διάθεση» η οποία αν και μειοψηφική παραμένει αξιοσημείωτη και πιθανόν να μην έχει προηγούμενο.

Εδώ φυσικά δεν αναφερόμαστε στις γνωστές και αναμενόμενες σ’ αυτές τις περιπτώσεις ενέργειες των «μπαχαλάκηδων» που αποτέλεσαν και κύριο θέμα των τηλεοπτικών δελτίων.
Μιλάμε για γεγονότα που έγιναν και δεν είδαν καθόλου την δημοσιότητα, για ευνόητους λόγους. Και αναφερόμαστε ότι μπροστά στο όργιο κρατικής καταστολής, πρώτη φορά αμφισβητήθηκε σε τέτοια μαζικότητα το μονοπώλιο της κρατικής βίας.

Αυτό είναι και το νέο ποιοτικό στοιχείο της χθεσινής διαδήλωσης και αποτελεί την τρίτη και ποιο σημαντική μας παρατήρηση, για τις χθεσινές κινητοποιήσεις.
Αναφερόμαστε στο γεγονός, ότι μέλη οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου –ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Ρουβίκωνας, Κόκκινη Γραμμή κ.α- δεν δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα το όργιο κρατικής βίας και κινήθηκαν οργανωμένα και συντονισμένα ενάντια στα ΜΑΤ. Ηταν απ’ τις φορές που η λαϊκή αντιβία έδειξε την αποτελεσματικότητα της κάτι που γνώρισαν στο πετσί τους οι Ματατζήδες των διμοιριών που βρέθηκαν στην διασταύρωση των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου και όχι μόνο αυτοί.

Αυτές οι μεμονωμένες προς το παρόν ενέργειες, θα έχουν αποτελεσματικότητα και θα «συνετίσουν» τα ένστολα αποβράσματα που –υπακούοντας σε πολιτικές διαταγές φυσικά- εκτονώνουν τα κτηνώδη ένστικτα τους στον «εχθρό λαό»; Η απάντηση είναι αρνητική.
Μόνο αν υπάρξει ένα μαζικό δυναμικό κίνημα που τις διαδηλώσεις δεν θα τις κάνει είδος παρέλασης, επιτελώντας το κομματικό του καθήκον, –βλέπε ΠΑΜΕ, ΚΚΕ-, αλλά θα βάλει στόχο και έναν άλλο βασικό μηχανισμό του συστήματος, θα μπορούμε να μιλάμε για ουσιαστική αναβάθμιση του λαϊκού κινήματος. Εννοούμε το μηχανισμό τον οποίο στελεχώνουν τα ένστολα καθάρματα τα οποία σε κάθε κινητοποίηση που προβαίνει ο κόσμος της δουλειάς, οι νεολαίοι, οι απόμαχοι της εργασίας, διεκδικώντας το δίκιο τους, στέκονται απέναντι τους. ξυλοκοπώντας συνταξιούχους, πνίγοντας με χημικά διαδηλωτές, καταστέλλοντας με την κτηνώδη βαρβαρότητά τους κάθε μορφή λαϊκής αντίδρασης.

Απ’ αυτή την άποψη είναι απόλυτα ελπιδοφόρο το μήνυμα που μας έδωσαν χτες οι συνασπισμένες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου ασκώντας λαϊκή αντιβία στις δυνάμεις καταστολής. 


Υ.Γ: Οταν η λαϊκή εμπροσθοφυλακή θελήσει, οργανωθεί και εξοπλιστεί, οποιαδήποτε άσκηση επί χάρτου εκ μέρους των δυνάμεων καταστολής, καταντά άχρηστη. Φυσικό επακόλουθο του σπάσιμου του τρόμου θα είναι η μαζικοποίηση και περαιτέρω εντατικοποίηση των αγώνων. 
Χτες, μερικές εκατοντάδες αποφασισμένων συντρόφων περιφρούρησαν και συγκρούστηκαν με τον καλύτερο τρόπο, προφυλάσσοντας τη μικρή (η αλήθεια είναι) αλλά ιδιαίτερα μαχητική πορεία.

Μία μάχη δόθηκε....ο ταξικός πόλεμος συνεχίζεται.

Έως τη νίκη!