Για να φτιάξουμε μια πολιτική σαλάτα εποχής θα χρειαστούμε: Μια αναθεώρηση του Συντάγματος, ένα Στουρνάρι και φυσικά πολιτικούς διαφόρων χρωμάτων αλλά ιδίας πολιτικής γεύσης.
Ανακατεύουμε το Σύνταγμα με τα υπόλοιπα υλικά και πασπαλίσουμε με κουτόχορτο. Όποιος το φάει αποπροσανατολίζεται λιγάκι αλλά, από το να τρώμε σκέτα τα σκουπίδια των καναλιών καλύτερα να τα συνοδεύουμε με σαλάτα. Ποιο «Σύνταγμα» καλέ μου; Η πλατεία; Γιατί το άλλο, το κάνατε αγνώριστο, του αλλάξατε τα φώτα. Και τι αλλαγές θα κάνετε; Ότι σας πουν οι τοκογλύφοι φυσικά. Μην λένε «είναι αντισυνταγματικά τα Μνημόνια». Μόνο απάνθρωπα, σαδιστικά, άδικα, σχιζοφρενικά, αδίστακτα κι ανήθικα…
Φρούτο εποχής είναι ο Τσίπρας, έτσι δεν γίνεται μαγείρεμα χωρίς τον πρωθυπουργό. «Ο Ν. Μπελογιάννης έγινε σύμβολο» είπε ο ακαταλληλότερος. Σύμβολο ο Μπελογιάννης, Συμβόλαιο εσύ. Με τους δανειστές.
Έφτιαξαν κι ένα Μουσείο προς τιμή του δολοφονημένου. Έτσι είναι: Πρώτα φυλακίζουν ή εκτελούν τους Αγωνιστές κι έπειτα κάνουν μερικούς ανδριάντες, κτήρια ή δρόμους. Καλό είναι να αναγνωρίζονται τα λάθη, αλλά μας χαλάει η παρουσία κηφήνων. Γι αυτό δεν πιστεύω στην μετά θάνατον ζωή, διότι κανονικά Αλέξη μου, ο Μπελογιάννης έπρεπε να σηκωθεί και να σ’ αρχίσει, στις φάπες. Είναι η παρουσία σου πώς να στο πω: Πρόκληση, τρολιά. Αφού γλύτωσες το γιαούρτι σήμερα... Έτοιμο το είχαν, αλλά είναι που πεινάει ο κόσμος κι είπαν να μην πάει χαμένο. Γιατί ότι ρίχνεις σε πολιτικό, από γιαούρτι μέχρι ψήφο, χαμένα πάνε…
Βγήκε κι ένα Στουρνάρι να μας πει πάλι το παραμυθάκι για το Ευρώ. - «Όξω ρε»! «Να κλείσει η αξιολόγηση», να ανοίξουν καινούριοι τάφοι. Ρε Στουρνάρι, τι βίτσια είναι τούτα; «Κόρακας» αγάπη μου, το χειρότερο είδος κόρακα: Τραπεζίτης. Όπως ξέρουμε καλά από το σχολειό, οι τραπεζίτες τ’ αλέθουν όλα. Από χρήμα μέχρι ακίνητα που θα βγάλουν στο σφυρί...
Σαλάτα χωρίς Κούλη γίνεται; Ούτε σαλάτα, ούτε αξιολόγηση, αφού ο Κούλης δίνει ιδέες στους δήμιους. Να περιγράψουμε μ ένα παράδειγμα; Εμείς είμαστε στο έδαφος κι οι συμμορία των τοκογλύφων μας δέρνει αλύπητα. Κάναμε εικόνα; Συνεχίζω. Ο Κούλης είναι το μέλος της συμμορίας που φωνάζει, «Ρίξτε τους κι άλλες, βαράτε τους στο κεφάλι, λιώστε τους»… Κάτι σαν κερκίδα. Ο σαδιστής λοιπόν ωρύεται να γδάρουν τους εργαζόμενους, να κοπούν οι συντάξεις και να ξεπουληθεί ότι έμεινε. Κούλη, το copyright να ζητήσεις από την Τρόικα, γιατί αυτά που ζητάνε για την απεργία και τη ΔΕΗ τα είπες πρώτα εσύ. Αυτό στο αναγνωρίζουμε όλοι. Είσαι ο πιο αδίστακτος. Για ικανό δεν σε έχουμε, ούτε για ηθικό φυσικά...
Βγήκε κι ο Γιάννος να πει πως τον συκοφαντούνε! «Με τιμωρούν γιατί έβαλα τη χώρα στο ευρώ» μας είπε. Αχ Γιάννο μου, γι αυτό όντως θα έπρεπε να σε βουτήξουν στον πλησιέστερο βόθρο και να σφραγίσουν έπειτα το καπάκι, αλλά δεν είναι γι αυτό και το ξέρεις. Είναι που είσαι λιγάκι «λαμόγιο». Ξέρω ότι δεν είσαι ο μόνος πολιτικός που έχεις αυτό το προσόν, αλλά… εσύ δεν εκλέχτηκες. Για το Ευρώ τιμωρούν εμάς, όχι εσένα.
Παρεμπιπτόντως ένα κουίζ:
Πότε σταμάτησε να χαμογελά ο Γιάννος; α) Όταν έβαζε φόρους. β) Όταν έγινε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου; γ) Όταν πρόδωσαν τον Οτσαλάν; δ) Όταν έχασε τη θέση του υπουργού;
Υπάρχει μόνο μια σωστή απάντηση, όπως και μόνο μια σωστή κίνηση: Η Επανάσταση.
Πάντως ο Γιάννος σίγουρα θα έχει εμπιστοσύνη στην Ελληνική Αστική «Δικαιοσύνη». Εδώ τη γλύτωσαν παπάδες, οι πολιτικοί δεν θα βγουν λάδι; Εκτός κι αν αγριέψουν τα πράγματα και μας πετάξουν ξανά κάνα «καμένο χαρτί» για να ηρεμήσουμε λίγο…
Δημοσίευση σχολίου