Και η λέξη «απολογία» οφείλει να μπαίνει σε εισαγωγικά καθώς ο Τάσος δεν έπρεπε και δεν είχε ν’απολογηθεί για τίποτα. Εκείνοι που θα έπρεπε να απολογηθούν είναι οι υπάλληλοι της αντιτρομοκρατικής που κατασκεύασαν ένα κατηγορητήριο σαθρό, στηριζόμενοι στην πολιτική του ιδεολογία και τις φιλικές του συναναστροφές, αλλά και η έδρα του πρωτόδικου δικαστηρίου που οδήγησε με προκλητικό τρόπο έναν αθώο άνθρωπο στη φυλακή χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο.
Παρακάτω ακολουθεί ολόκληρη η «απολογία» του, στο τέλος της οποίας, όσο κι αν προσπαθήσαμε λόγω της δικαστικής διαδικασίας να συγκρατηθούμε, δεν καταφέραμε όσοι βρισκόμασταν εκεί να μην ξεσπάσουμε σε δυνατά χειροκροτήματα με μια ειλικρινή συγκίνηση αλλά και περηφάνεια για το πρόσωπο του Τάσου.
Ξεκινάω την απολογία μου ξεκαθαρίζοντας για άλλη μια φορά ότι αρνούμαι τις κατηγορίες που μου αποδίδονται.
Υπάρχουν δυο σκέλη κατηγοριών εναντίον μου. Το πρώτο αφορά την υποτιθέμενη συμμετοχή μου στην ΣΠΦ, ενώ το δεύτερο στην υποτιθέμενη συμμετοχή μου στη ληστεία της Πάρου. Θα επανέλθω αναλυτικότερα στην συνέχεια άλλα στο Αγρίνιο δεν έχω πάει ποτέ, δεν ξέρω καν πως μοιάζει ενώ στην Πάρο έχω πάει ένα χρόνο πριν την σύλληψη μου και δεν έχω καν διανυκτερεύσει.
Υπάρχουν δυο πραγματικότητες. Η πραγματική και αυτή που έχει ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου