- Φιλαράκι, έχεις καμιά μπανάνα να φάω; Ψοφάω της πείνας.
- Μπανάνα δεν νομίζω να έχω, όμως εσύ ποιος είσαι;
- Γκρεκοπίθηκος! Ξέρεις… ο πρώτος άνθρωπος; Λέγε με το μικρό μου, Αδάμ. Βάλε ότι φαί έχεις, τρώω τα πάντα.
- Ο γνωστός Αδάμ; Κόπιασε, πάω να δω τι υπάρχει στο ψυγείο και έρχομαι να τα πούμε.
- Ευχαριστώ ρε φίλε, είχα να φάω 7,2 εκατομμύρια χρόνια. Να πάρω και λίγο φαΐ για την Εύα. Έμεινε στη σπηλιά.
- Τι τύχη να σε συναντήσω! Έχω τόσες απορίες. Από πού είσαι;
- Από δω από τα Βαλκάνια, Βουλγαρία.
- Νόμιζα ότι ο πρώτος άνθρωπος ήταν από την Αφρική ή σύμφωνα με την Γένεση Μεσοποταμία ή Παλαιστίνη.
- Τα ίδιο νόμιζε κι ο Μωυσής και μόλις το έμαθε, έμεινε παγωτό. Έχει σημασία από πού είμαι όμως; Ένας συνάνθρωπος σε παρακαλεί για βοήθεια, δεν πρέπει να τον βοηθήσεις;
-Έχεις δίκιο. Πρέπει. Να σε ρωτήσω κάτι άλλο, γιατί με τρώει η περιέργεια: Σε έπλασε πραγματικά ο Θεός;
- Λοιπόν… μάλλον με έκλασε.
- Γιατί το λες αυτό;
- Ε άνθρωπος είμαι, λάθη έκανα. Κι όχι ένα και δυο, πολλά.
- Αν επιτρέπετε, τι λάθη;
- Να... ήμουν λιγάκι «άτακτος», απάτησα την Εύα.
- Δεν ήσασταν το πρώτο ζευγάρι; Πως την απάτησες;
- Ήμασταν οι πρώτοι άνθρωποι, αλλά υπήρχαν κι άλλα όντα. Μια αγελάδα πχ. Εντάξει δεν ήταν σωστό, όμως πειραματιζόμουν στο sex. Μεγάλο λάθος τελικά. Από την ένωση μας γεννήθηκε ο πρώτος πολιτικός, σκέτο βόδι.
- Βρε Αδάμ με αγελάδα; Έλεος!
- Με αγελάδα, με λύκαινα, με κότα, με βδέλλα…
- Και βδέλλα!;
- Πως νομίζεις ότι έγιναν οι τοκογλύφοι;
- Να μην ρωτήσω καλύτερα πως έγιναν οι φασίστες…
- Είχα πιει αρκετά. Ήταν κι εκείνη η οχιά με το κορμί το φιδίσιο…
- Μη συνεχίζεις, κατάλαβα.
- Κι η Εύα το κατάλαβε δυστυχώς. «Ώστε με απάτησες με τον όφι»; Και μ’ άρχισε στις γρήγορες. Έφαγα πολύ ξύλο.
- Εδώ που τα λέμε τα ήθελε κι εσένα ο οργανισμός σου. Κατάλαβες σε τι μπελάδες μας έβαλες;
- Το αντιλήφθηκα μετά, που μεγάλωσαν τα παιδιά. Τσακώνονταν για την περιουσία. Εκεί που είχαμε Παράδεισο, όλα ανήκαν σε όλους, ζούσαμε αρμονικά με το Περιβάλλον, το βόδι ο γιος μου, είχε την ιδέα να κάνουμε «Καπιταλισμό». Από τότε έγινε η ζωή όλων Κόλαση.
- Με την Εύα τι έγινε τελικά; Σε συγχώρεσε;
- Ακόμα μούτρα μου κρατάει. Μένουμε μαζί για τα παιδιά.
- Τον Άβελ και τον Κάιν;
- Και καμιά εκατοστή χιλιάδες ακόμα. Τι απορείς; Πολύτεκνος είμαι. Δεν είχε εφευρεθεί τότε το προφυλακτικό…
- Ο Κάιν σκότωσε πράγματι τον αδελφό του;
- Ευτυχώς τον προλάβαμε στο τσακ. Τσακώθηκαν για τα παιχνίδια.
- Αλλιώς τα γράφουν τα βιβλία.
- Ναι, αλλά όταν τα έγραψαν είχαν περάσει χρόνια κι έγραφαν ότι και όπως τα θυμόνταν ο καθένας. Πχ η Εύα είναι λίγο μεγαλύτερή μου. Αλλά έκρυβε την ηλικία της.
- Γιατί ήρθες εδώ;
- Περαστικός, μια βόλτα έκανα, να δω πως εξελιχθήκατε. Απογοητεύτηκα κάπως. Πίστευα ότι εσείς θα βγαίνατε καλύτεροι από μένα.
- Δεν είμαστε;
- Είσαστε; Είστε χαρούμενοι, ευτυχισμένοι; Έχετε Αλληλεγγύη μεταξύ σας, Αγάπη, συμπονάτε ο ένας τον άλλο; Είστε αγαπημένα αδέλφια; Σαν μακρινός προγονός σας θέλω μόνο να είστε ευτυχισμένοι. Αλλά βλέπω σήμερα να είστε υπόδουλοι σε βόδια, φίδια, βδέλλες κι άλλους «μπάσταρδους». Κανένας δεν πρέπει να υποτάσσεται σε κανένα, είσαστε όλοι άνθρωποι, όπως και να το κάνουμε. Φεύγω τώρα η Εύα περιμένει…
Δημοσίευση σχολίου