Το δημοτικό άσμα λέει «αχός βαρύς ακούγεται, πολλά τουφέκια πέφτουν. Μήνα σε γάμο ρίχνονται; Μήνα σε χαροκόπι; Ουδέ σε γάμο ρίχνονται ουδέ σε χαροκόπι». Στην προκειμένη περίπτωση, τα τουφέκια πέσανε στη Βουλή. Για το θέμα του προστίμου των 38 εκατομμυρίων στη ΣΕΚΑΠ.
Με τον Κυριάκο, που έχει μεγάλο οικογενειακό ιστορικό και τεχνογνωσία σχετικά με τη διαπλοκή, να σκίζει τα ρούχα του.
Και τα ΜΜΕ στο σύνολό τους να βυζαίνουν το δάχτυλο.
Να ασχολούνται με τις εντυπώσεις και να χάνουν την ουσία: ότι στην Κολομβία των Βαλκανίων που ακούει στο όνομα Ελλάδα το κράτος κάνει λαθρεμπόριο. Οπως το λέω: το κράτος κλέβει το κράτος.
Από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης όμως που ξεκινάει ο «Μιθριδάτης», κάπου χάνει τον δρόμο και κάνει στάση σε λιμάνι της Βόρειας Ιταλίας. Στη συνέχεια βάζει πλώρη για Αλεξάνδρεια κι ενώ σύμφωνα με τα παραστατικά τα τσιγάρα είχαν παραδοθεί στην Αίγυπτο, αυτά βρέθηκαν πάνω στο παπόρι στην Εύβοια. Καραμπινάτη περίπτωση «εικονικής μεταφοράς».
Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν η υπεράκτια εταιρεία, που δήθεν είχε αγοράσει τα τσιγάρα, άλλαζε συνεχώς διευθύνσεις και ήταν ανύπαρκτη. Ούτε στη Σομαλία γίνανε αυτά από τίποτα πειρατές ούτε στο Τζιμπουτί ούτε στη Μαυριτανία ή κάποια άλλη χώρα της Αφρικής. Στην Ελλάδα γίνανε, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, πριν από οκτώ χρόνια.
Το κράτος να κάνει λαθρεμπόριο και να κλέβει το κράτος. Κρατική επιχείρηση ήταν η ΣΕΚΑΠ. Με τη διοίκησή της να διορίζεται από την Αγροτική Τράπεζα, η οποία επίσης ανήκε στο κράτος. Και δεν τρέχει κάστανο. Το μείζον ήταν το θέμα με το πρόστιμο. Το ότι το κράτος έκανε λαθρεμπόριο ήταν το έλασσον και γι' αυτό δεν ενόχλησε κανέναν. Θεωρήθηκε σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό.
Εξίσου ενδιαφέρουσα είναι και η συνέχεια. Τον Φεβρουάριο του 2015 ο τότε διευθύνων σύμβουλος της ΣΕΚΑΠ τρώει πέντε χρόνια φυλάκιση για απόπειρα λαθρεμπορίου, ενώ για το ίδιο αδίκημα καταδικάστηκε και ο αγοραστής των λαθραίων τσιγάρων. Με δεδομένο όμως ότι η Θέμιδα είναι τυφλή και πότε πότε κάνει κανένα λάθος, τον Μάιο του '16 το Εφετείο αθωώνει τον διευθύνοντα σύμβουλο, και παμψηφεί μάλιστα, όπως και τον έτερο Καππαδόκη.
Καλή ώρα όπως έγινε με το Βατοπέδιο, που βγήκανε όλοι λάδι. Και πάμε τώρα στο διά ταύτα: Το αδίκημα γίνεται τον Μάιο του 2009. Ο Σαββίδης αγοράζει τη ΣΕΚΑΠ τον Ιούλιο 2013. Το πρόστιμο επιβάλλεται έναν χρόνο μετά, το 2014. Και σε ό,τι έχει να κάνει με το ποινικό μέρος, ο βασικός κατηγορούμενος αθωώνεται το 2016.
Πώς γίνεται όμως η εταιρεία να θεωρείται «αστικά συνυπεύθυνη» για τελωνειακές παραβάσεις, να της καταλογίζονται πρόσθετοι φόροι και πολλαπλά τέλη κι ο διευθύνων σύμβουλος και βασικός κατηγορούμενος να αθωώνεται πανηγυρικά; Αν δεν αγόραζε δηλαδή τη ΣΕΚΑΠ ο (όποιος) Σαββίδης, το Δημόσιο θα πλήρωνε πρόστιμο στο Δημόσιο 38 εκατομμύρια;
Κι αυτοί που κάνανε τη δουλειά, λάδι. Και πού θα έβρισκε τα 38 η υπό πτώχευση ΣΕΚΑΠ; Κι εν πάση περιπτώσει, όταν κάνουν λαθρεμπόριο κρατικές εταιρείες και μάλιστα (σε ό,τι έχει να κάνει με το ποινικό σκέλος) με το αζημίωτο, οι ιδιωτικές πώς θα ξηγηθούνε; Θα φωνάζουνε τον παπά για να κάνουνε ευχέλαιο; Αυτά.
Η γλώσσα των πολιτικών θα ζει και θα βασιλεύει στα βάθη των αιώνων
Σ' αυτές, πλέον των ευρέως διαδεδομένων, υπάρχουν και περίπου 1.700, που ομιλούνται από λιγότερους από χίλιους ανθρώπους.
Υπολογίζεται μάλιστα ότι μέσα στον επόμενο αιώνα 3.000 απ' αυτές θα έχουν εξαφανισθεί. Μία γλώσσα ωστόσο, και παρά το γεγονός ότι τη μιλάνε ελάχιστοι, θα ζει και θα βασιλεύει στα βάθη των αιώνων. Και θα εμπλουτίζεται και θα ανανεώνεται συνεχώς, μάλιστα: η γλώσσα των πολιτικών.
Οποιος έχει την εντύπωση ότι οι πολιτικοί μιλάνε κανονικά ελληνικά, είναι βαθιά νυχτωμένος.
Οι Ελληνες πολιτικοί μιλάνε μια 100% δικιά τους γλώσσα. Οι νταβατζήδες μετονομάστηκαν σε θεσμούς. Η σφαγή στους μισθούς και στα εργασιακά δικαιώματα, μεταρρυθμίσεις. Και κάπως έτσι φτάνουμε στην Εφη Αχτσιόγλου που, παρά το νεαρόν της ηλικία της, μπήκε με τη μία στο νόημα. Ηταν ποτέ δυνατόν, Αριστερή υπουργός Εργασίας, να μιλήσει για περικοπές στις συντάξεις; Πέταξε λοιπόν μια «παρέμβαση στη συνταξιοδοτική δαπάνη» κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Δημοσίευση σχολίου