Οταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι, ο Τόσκας έβλεπε ... τα Εξάρχεια.

Του Γ. Γ.

Αυτή την φορά επέλεξε τον άμβωνα της έντυπης ναυαρχίδας της δεξιάς, τον Ελεύθερο τύπο, για να μας ξαναψάλει το γνωστό του τροπάρι ο υπουργός μπάτσων και καταστολής.

Στην ουσία και απευθυνόμενος στο δεξιό εκκλησίασμα του, επανέλαβε το απολυτίκιο που μας είχε ξαναπεί στα τέλη του Μάρτη τότε που τον σιγοντάριζε ο  δημοσιογράφος Αντώνης Σρόιτερ, στην τηλεόραση του Αλφα, πασπαλίζοντας το, στην καινούργια έκδοση του, με στίχους made Μητσοτάκη.

«Οταν ακούς τάξη, ανθρώπινο αίμα μυρίζει», είχε πει ο Ο. Ελύτης. Και ο πρώην καραβανάς Τόσκας, επικέντρωσε την παρέμβαση του στην φυλλάδα της Ν.Δ στην ανάγκη να επιβληθεί ο «νόμος και η τάξη», όπως φυσικά τα εννοεί αυτά το αστικό σύστημα.
«Σε μερικές περιπτώσεις η κριτική της Νέας Δημοκρατίας για τα Εξάρχεια είναι σωστή», μας λέει και συμπληρώνει ότι «είναι αντίθετος με τις καταλήψεις» γνωστοποιώντας μας,  ότι «θα προχωρήσουμε σε εκκενώσεις που όμως δεν θα προαναγγείλουμε».

Ψάχνεις στην συνέντευξη του Τόσκα να βρεις μια λέξη που να καταδικάζει τις κακοστημένες ασφαλίτικες σκευωρίες σε βάρος αντιεξουσιαστών, όπως αυτή που κατέρρευσε παταγώδικα πρόσφατα στην περίπτωση του Τάσου Θεοφίλου.
Μάταια. Αδιάφορο γι' αυτό το κυβερνητικό στέλεχος, το ότι ένας νεολαίος έχασε πέντε από τα καλύτερα του χρόνια στα κολαστήρια του ελληνικού κράτους -τα κατ' ευφημισμό αποκαλούμενα «σωφρονιστικά ιδρύματα»-, εξ αιτίας μεθοδεύσεων των κατασταλτικών μηχανισμών. Αυτόν τον απασχολεί η εκκένωση των καταλυμένων αυτοδιαχειριζόμενων  χώρων.

Προσπαθείς στα λεγόμενα του υπουργού προστασίας του συστήματος να εντοπίσεις έστω και τον παραμικρό προβληματισμό του για την τεράστια διαφθορά που υπάρχει στους κόλπους των ένστολων υφιστάμενων του, -μόλις χτες εντοπίστηκαν άλλοι δυο μπάτσοι μέλη εγκληματικής συμμορίας που πουλούσε προστασία σε καταστήματα-, αλλά άδικος κόπος.
Ανύπαρκτο αυτό το γεγονός για τον Συριζαίο υπουργό. Αυτό που τον απασχολεί είναι η  «καλύτερη και αποτελεσματικότερη αστυνόμευση των Εξαρχείων».

Όπως και να έχει, το αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι με την δικαστική κατάληξη της περιπέτειας του Τ. Θεοφίλου –και με σχετική βεβαιότητα μπορεί να εκτιμήσουμε ότι το ίδιο θα επαναληφθεί και στην περίπτωση της Ηριάννας- το όποιο κύρος μπορεί να είχαν σε ένα συντηρητικό μέρος του κόσμου οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, δέχτηκε μεγάλο πλήγμα.
Δεν αποκλείεται, λοιπόν, κατακαλόκαιρο, πολιτική και φυσική ηγεσία των μπάτσων να εκτιμήσουν ότι είναι ο ιδανικός χρόνος για να προχωρήσουν σε μια επικοινωνιακή τακτική, εξαπολύοντας επιθέσεις σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους κοινωνικούς χώρους σε μια προσπάθεια να «ρετουσάρουν» την εικόνα των μηχανισμών καταστολής.

Ας πάρουμε τα μέτρα μας για να μην τους αφήσουμε να υλοποιήσουν τους τυχόν σχεδιασμούς τους.