Ξεφτιλισμένη "δημοσιογραφία" δια χειρός Μίνας Καραμήτρου με στόχο τον "Ρουβίκωνα"

Του Γ..Γ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η δημοσιογράφος Μίνα Καραμήτρου αναπαράγει σχεδόν αυτολεξεί «δελτίο τύπου» της ασφάλειας για τον «Ρουβίκωνα» παρουσιάζοντας το μάλιστα προϊόν δημοσιογραφικού ρεπορτάζ. Ακριβώς το ίδιο είχε κάνει σχετικά πρόσφατα σε παρουσία της  σε τηλεοπτική εκπομπή.

Με την «είδηση» όμως που μας παρουσίασε προχτές μέσα από την «έγκυρη» ενημερωτική ιστοσελίδα cnn.gr και η οποία αναφέρει ότι υπάρχει «Προβληματισμός στην ΕΛ.ΑΣ. από την "εξαφάνιση" ενεργού μέλους του Ρουβίκωνα», αυθόρμητα προκύπτουν δυο ουσιαστικά συμπεράσματα.

Eχει «χαρτογραφηθεί» από τις δυνάμεις καταστολής όλος ο αναρχικός – αντιεξουσιαστικός χώρος και όχι μόνο αυτό, αλλά έχει διατεθεί τεράστια αστυνομική δύναμη για να παρακολουθούνται όλα τα άτομα που οι ασφαλίτες θεωρούν ότι συμμετέχουν σε ακτιβιστικές αντικαπιταλιστικές δραστηριότητες.
Αυτή είναι η δουλειά της αστυνομία η οποία μάλιστα έχει και «αριστερή» πολιτική ηγεσία;
Ετσι όπως πάμε αυτή η κυβέρνηση θα αναβιώσει και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, αφού ήδη συνεργεί σε πολιτικές διώξεις όσων το καθεστώς θεωρεί δυναμικούς πολιτικούς αντιπάλους (Χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις του Θεοφίλου της Ηριάνας και του Παντελή).

Εδώ να κάνουμε μια παρένθεση. Με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο δεν μπορέσαμε να βρούμε πρόσφατα στοιχεία για την αναλογία στην χώρα μας μεταξύ πολιτών - αστυνομικών. Σε μια έρευνα διαβάζουμε ότι μόλις σε διάστημα ενός χρόνου, το 2011, οι στρατιωτικοί αυξήθηκαν κατά 2,1% και τα σώματα ασφαλείας κατά 5%, ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα στο σύνολό του ο Δημόσιος Τομέας συρρικνώθηκε κατά 10%.
Συνολικά η Ελλάδα την 1η Γενάρη του 2011 διέθετε 71.446 αστυνομικούς δηλαδή 724 μπάτσους ανά 100.000 πληθυσμού (σύμφωνα με τον πληθυσμό που κατέγραψε η απογραφή του 2011), αναλογία πολύ μεγαλύτερη από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Η εκρηκτική αύξηση των δυνάμεων καταστολής γίνεται εύκολα αντιληπτή αν σκεφτούμε ότι  το 2008 υπήρχαν 452 αστυνομικοί ανά 100.000 κατοίκους.

Η επίσημη μάλιστα ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ σε ανάρτησή της στις 18.11.2013 αναφέρει:

70% περισσότεροι αστυνομικοί από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Βέβαια το κράτος έχει ρίξει ο βάρος αλλού.
Στην Ελλάδα έχουμε τούς περισσότερους αστυνομικούς σε αναλογία πληθυσμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Συγκεκριμένα έχουμε 5 αστυνομικούς ανά 1.000 κατοίκους με τον  μ.ο. στην ΕΕ να κυμαίνεται στο 2,9.
Ουσιαστικά μιλάμε για 70% επάνω, με στοιχεία 2010, πριν προσληφθούν δηλαδή και οι νέοι ΔΕΛΤΑ-Δίας!

Και προφανώς επειδή η χώρα μας δεν έχει μεγαλύτερη εγκληματικότητα από τις άλλες χώρες της ΕΕ μπορούμε με ασφάλεια να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η αστική τάξη της Ελλάδας θωρακίζει με κάθε τρόπο το κατασταλτικό της οπλοστάσιο προβλέποντας ότι η ανηλεή βάρβαρη επίθεση που έχει εξαπολύσει στον κόσμο της εργασίας και στα λαϊκά στρώματα κάποια στιγμή θα προκαλέσει δυναμικές αντιδράσεις πέρα απ’ τις συνηθισμένες «θεσμοθετημένες» κινητοποιήσεις με μορφές πάλης έξω από την κατεστημένη αστική νομιμότητα.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο η ασυλία και ασυδοσία που απολαμβάνουν διαχρονικά οι μπάτσοι όταν βρεθούν να κατηγορούνται για εγκληματικές ενέργειες. Και στην ουσία αυτή είναι η κύρια αποστολή τους σε συνδυασμό με την καταστολή κάθε λαϊκή κινητοποίησης και την τρομοκράτηση του λαού. 

Ισχύει απόλυτα μια φράση που είχε πει σε συνέντευξη του  ένας παραβάτης του κοινού ποινικού δικαίου –ίσως ο ποιο διάσημος κρατούμενος των ελληνικών φυλακών, που υπήρξε-, ο Βασίλης Στεφανάκος:  «Το διευθυντήριο του οργανωμένου εγκλήματος βρίσκεται Λεωφόρο Αλεξάνδρας 173». (σ.σ εκεί στεγάζεται η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών).

Και έχει σημασία αυτή η δήλωση γιατί προέρχεται από ένα τύπος ο οποίος κατηγορήθηκε και δικάστηκε με τον μισό ποινικό κώδικα (από υποθέσεις εκβιασμών στο χώρο της νύχτας, μέχρι για συμμετοχή στην πρώτη απόδραση Παλαιοκώστα-Ριζάι με ελικόπτερο απ’ τις φυλακές Κορυδαλλού ενώ πριν φυλακιστεί, όταν ήταν στις «δόξες» του, είχε στην δούλεψη του δεκάδες μπάτσους.  («Είκοσι αστυνομικοί κάλυπταν τον Βασίλη Στεφανάκο. Και άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. εργάζονταν σε νυχτερινά κέντρα του "αρχινονού"» είχε γράψει το «Βήμα»).
Οπότε γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα.

Επανερχόμαστε από εκεί που ξεκινήσαμε παραθέτοντας το δεύτερο αυτονόητο συμπέρασμα που βγαίνει από το κείμενο της Μίνας Καραμήτρου. Ότι δηλαδή υπάρχουν δημοσιογράφοι –φυσικά αυτό δεν είναι κάτι άγνωστο, εντυπωσιάζει όμως η απροκάλυπτη παραδοχή που κάνει σ’ αυτό το γεγονός η συγκεκριμένη δημοσιολόγος- οι οποίοι λειτουργούν σαν «βαποράκια» μεταφοράς των ασφαλίτικων απόψεων.
Χωρίς να έχουμε την αυταπάτη ότι το συνδικαλιστικό όργανο που ανήκει η Καραμήτρου θα αντιδράσει σ’ αυτόν τον ολοφάνερα ξεπεσμό του «δημοσιογραφικού λειτουργήματος», θα θέλαμε να ρωτήσουμε: Εδώ έχουμε μια στοχευμένη χαφιέδικη στοχοποίηση ενός συγκεκριμένου ατόμου του αντιεξουσιαστικού χώρου, σε μια κατεύθυνση να εξυπηρετηθούν ασφαλίτικες σκοπιμότητες. Θα ήταν μεμπτό αν κάποια στιγμή η «κυρία» αυτή «απολάμβανε» τα επιχείρια της πράξης της;