Η εκδίκηση είναι μια μορφή αρχέγονης δικαιοσύνης, μια πράξη δίκαιη και αναγκαία για την αποκατάσταση των συνεπειών μιας άδικης πράξης, μιας προσβεβλημένης τιμής και ενός παραβιασμένου συμβολαίου.
Στους αρχαίους κώδικες νομοθεσίας, στα δικαιϊκά συστήματα των πρωτόγονων φυλών, στους κανόνες των Σαμουράι και στο σύστημα τιμής των ιπποτών του φεουδαρχικού ελιτισμού ήταν σαν μια μορφή απόδοσης δικαιοσύνης.
Η έννοια βρίσκει φιλόξενο έδαφος στην τέχνη, στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο ως κινητήρια δύναμη των παθών.
«Στην τέχνη, η εκδίκηση εξαγνίζει τον θεατή», λέει ο Αριστοτέλης. Οδηγεί επίσης στην κάθαρση και δικαιώνει το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Στη σύγχρονη ζωή των πολιτισμένων χωρών, ή έννοια της εκδίκησης έχει καταργηθεί στο δικαιϊκό σύστημα, ενώ κοινωνικά έχει αμβλυνθεί και απαξιωθεί. Θεωρείται αίσθημα νοσηρό, τα κατάλοιπά του οποίου η σύγχρονη κοινωνία προσπαθεί να εξαλείψει. Δεν συμβαίνει το ίδιο στις κοινωνίες του Τρίτου Κόσμου, όπου η ένταση του ψυχισμού, σμιλευμένου επί αιώνες μέσα στον πρωτογονισμό της θρησκείας και των απαρχαιωμένων κοινωνικών θεσμών είναι μαχαίρι κοφτερό, που μπορεί να βγει ανά πάσα στιγμή από το θηκάρι του. Και αυτή η στιγμή είναι η στιγμή της απόγνωσης, η στιγμή της ταπείνωσης, η στιγμή της βεβήλωσης των ιερών και οσίων από τους ιμπεριαλιστές. Έτσι το αρχέγονο πνεύμα της εκδίκησης, πάνω που πιστεύαμε πως τα καταφέραμε να το ξεχάσουμε, επιστρέφει μεταλλαγμένο στην σύγχρονη εποχή. Έννοιες όπως, δίκαιη τιμωρία, σκληρά αντίποινα, δίκαιη ανταπόδοση, αποκτούν μια νέα νομιμότητα.
Τα πρόσφατα γεγονότα που αποκαλούνται από τους ιθύνοντες τρομοκρατικές ενέργειες, ενώ για τον απλό κόσμο είναι αποκρουστικές πράξεις ωμής και τυφλής βίας, πρέπει να μας βάλουν σε βαθιά σκέψη, ώστε να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα και να τα ερμηνεύσουμε με τρόπο πειστικό και χρήσιμο για την κοινωνική συνοχή πολυπολιτισμικών κοινωνιών. Σύμφωνα με τις βρετανικές αρχές και οι τέσσερις βομβιστές αυτοκτονίας στο Λονδίνο ήταν Βρετανοί πολίτες (πακιστανικής καταγωγής) που γεννήθηκαν, σπούδασαν και έζησαν όλα τα χρόνια της ζωής τους στη Βρετανία.
Μεταξύ αυτών, ένας εικοσιδιάχρονος απόφοιτος ανωτάτης σχολής, που έπαιζε κρίκετ και οδηγούσε «Μερσεντές» και ένας τριαντάχρονος, πατέρας ενός βρέφους οκτώ μηνών. Δεν ήταν ούτε φτωχοί και απελπισμένοι, ούτε προέρχονταν από φανατικές οικογένειες.
Όταν όμως σου ατιμάσουν τη «μάννα» δεν υπολογίζεις τίποτα!
Κι εδώ «μάννα» είναι η πατρίδα τους, η θρησκεία τους, η εν γένει κοινωνική και πολιτιστική τους υπόσταση, η αξιοπρέπεια και η υπόληψη τους. Είναι οι αληθινές αξίες της ζωής, όχι ψεύτικες (η «Μερσεντές») και η κομφορμιστική καταξίωση (Μάστερ). Θα έλεγε κανείς εν υπερβολή ότι το φως της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρώπινων ηθικών αξιών καταυγάζει μέσα στο σκοτάδι της ευμάρειας, του εφησυχασμού και της αδιαφορίας για την τύχη δισεκατομμυρίων συνανθρώπων μας σε όλο τον πλανήτη.
Οι πέντε μύθοι που προβάλλουν τα φασιστικά μορφώματα και η άρχουσα τάξη διεθνώς για την προέλευση και καταγωγή της τρομοκρατίας και που αυτοαναιρούνται και καταρρίπτονται, με βάση το σκεπτικό που αναπτύξαμε πιο πάνω, είναι:
1ος Μύθος : Η φτώχια φτιάχνει τρομοκράτες….
2ος Μύθος : Ο εχθρός είναι εισαγόμενος….
3ος Μύθος : Η Αλ Κάιντα καθοδηγεί τις επιθέσεις …
4ος Μύθος : Το Ισλάμ της τρομοκρατίας…
5ος Μύθος : Θέλουν να μας αλλάξουν τρόπο ζωής…
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό πως το βασικό κίνητρο των δραστών είναι να αποσυρθούν οι σύγχρονοι σταυροφόροι από τα κατεχόμενα μουσουλμανικά εδάφη.
Η επινόηση και η υπόθαλψη της τρομοκρατίας από τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές αντικατέστησε σήμερα το παλιό αντίπαλο δέος του κομμουνισμού (δόγμα), βασικό εργαλείο για κάθε εξουσιαστή-αποικιοκράτη και αποσκοπεί σε ένα μόνο πράγμα: στην καθυπόταξη κάθε λαού που θέλει την εθνική και πολιτική ανεξαρτησία του.
Υ.Σ.
Σήμερα, 13 χρόνια μετά τις τρομοκρατικές ενέργειες στο Λονδίνο, οι ισλαμοφασίστες, (το ακραίο Ισλάμ), με την αμέριστη βοήθεια των αμερικάνων ιμπεριαλιστών, διέλυσαν τη Συρία προκαλώντας εκατόμβες νεκρών(340.000) και κύμα εκατομμυρίων προσφύγων.
Ο ισλαμοφασισμός βοήθησε, μαζί με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, τη ανάπτυξη και ενίσχυση του νεοφασισμού και νεοναζισμού σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
Η λαίλαπα του θρησκευτικού φανατισμού και της εκδίκησης, μετά την διάλυση του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και στο Ιράκ, θα ενταθεί δυστυχώς ακόμα περισσότερο, στις πρώην και νυν αποικιοκρατικές χώρες της Ευρώπης και των ΗΠΑ.
Δημοσίευση σχολίου