Εμμανουήλ Ροΐδης
Κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον είναι το κεντρικό θέμα με το οποίο κυκλοφορεί αύριο η εφημερίδα Documento. Ελπίζουμε αυτή την φορά να μην επιβεβαιωθεί η λαϊκή ρήση: «Πολύ λάδι και τηγανίτα τίποτα».
Κι αυτό το πιθανολογούμε γιατί και ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ έχουν σαν «ευαγγέλιο» τους τις μνηνονικές ταξικές πολιτικές. Οπότε η μόνη αντιπαράθεση που τους απομένει είναι η σκανδαλολογία.
Να «διασταυρώσουν τα ξίφη» τους δηλαδή για το ποιο απ’ αυτά τα αστικά κόμματα στεγάζει στους κόλπους του τους περισσότερους κλέφτες και λαδιάρηδες οι οποίοι χρημάτισαν σε υπουργικούς θώκους.
Δεν έχουμε διαβάζει το συγκεκριμένο δημοσίευμα. Απ’ το διαφημιστικό του εντύπου πληροφορούμαστε μόνο ότι «Βαλίτσες με μίζες σε 5 πρώην υπουργούς. Συγκλονιστικές καταθέσεις προστατευόμενων μαρτύρων για τη διαδρομή του μαύρου χρήματος σε πολιτικά πρόσωπα. Με ποιους τρόπους εξυπηρετούσαν τα ταμεία της φαρμακευτικής πολυεθνικής. Δικογραφία στη Βουλή με φόντο Ειδικό Δικαστήριο».
Ας κρατήσουμε την επιφύλαξη μας για το ποια θα είναι η κατάληψη αυτή της αποκάλυψης –αν θα γίνουν δηλαδή γνωστές οι μίζες και ποιοι της πήραν- και να θυμίσουμε μερικά πράγματα.
Όταν έγινε γνωστό αυτό το σκάνδαλο είχε βγει σε ραδιόφωνο ο αναπληρωτής Υγείας Παύλος Πολάκης και δήλωσε:«Το σκάνδαλο της φαρμακευτικής εταιρίας, Novartis είναι αντίστοιχο με αυτό της Siemens. Μιλάμε για πάνω από 4 δισ. ευρώ "μαύρο" χρήμα».
Το ίδιο χρονικό διάστημα (αρχές Γενάρη 2017) υπήρχαν δημοσιεύματα που παρουσίαζαν τρεις υπουργούς της εποχής εκείνης (2012) και έναν πρώην πρωθυπουργό να έχουν ενεργό συμμετοχή και σ’ αυτή την τεράστια απάτη.
Από κει και πέρα η υπόθεση εξαφανίστηκε. Τώρα με το δημοσίευμα της εφημερίδας του Κ. Βαξαβένη επανέρχεται. Θα επανέλθουμε σ’ αυτό το θέμα, αφού διαβάσουμε την σχετική αποκάλυψη.
Να ολοκληρώσουμε την ανάρτησή μας με κάποιες πάγιες απόψεις μας: Σήψη. διαφθορά και καπιταλισμός είναι έννοιες συνώνυμες. Αν συμβεί ελάχιστες φορές να την πληρώσουν κάποια γραβατωμένα μεγαλολαμόγια, αυτό είτε θα οφείλεται σε διαμάχη στο εσωτερικό της ίδιας της παρασιτικής κομπραδόρικης κλίκας, είτε σε εποχές πολιτικής κρίσης, θα είναι αποτέλεσμα σκοπιμότητας. Να καλλιεργήσει δηλαδή το πολιτικό σύστημα την μαζική αυταπάτη ότι διαθέτει μηχανισμούς αυτοκάθαρσης.
Δημοσίευση σχολίου