Στην ανθρωποφαγική κοινωνία που οι εξουσίες έφτιαξαν για μας, με την αδράνεια, ανοχή- συνενοχή των πολλών, επιβεβαιώνεται συνεχώς τίτλος αγαπημένου βιβλίου της Μ. Δούκα: "Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ".
Η προσπάθεια επιβιώσεις κλάδων στην εργασιακή ζούγκλα που οι έχοντες και κατέχοντες έφτιαξαν για μας, τραγικό αποτέλεσμα έχει τη γνωστή ρήση "ο θάνατος σου, η ζωή μου"...
Η υπογεννητικότητα στην χώρα, αποτέλεσμα κι αυτή της οικονομικής κρίσης που χρόνια τώρα μαστίζει τον λαό, άδειασε τους χώρους των νηπιαγωγείων, αυξάνοντας την ήδη μεγάλη ανεργία του κλάδου. Η λύση θα βρεθεί στην καταστρατήγηση των δικαιωμάτων αντίστοιχου κλάδου. Των βρεφονηπιοκόμων, πτυχιούχων ΑΤΕΙ, με άρτιες παιδαγωγικές σπουδές στην προσχολική αγωγή, όπου στους χώρους εργασίας τους, τους παιδικούς σταθμούς, φιλοξενούν την πλειοψηφία των προνηπίων, αφού μέχρι τούδε οι γονείς έχουν το δικαίωμα της επιλογής.
Μα η επιλογή ελοχεύει κινδύνους... Υποχρεωτικότητα λοιπόν δίχρονης προσχολικής αγωγής στα νηπιαγωγεία, πάγιο αίτημα των νηπιαγωγών, προβλέπει το νομοσχέδιο που κατατίθεται σήμερα στη βουλή.
Υποχρεωτικότητα για το 4χρονο των χιλιάδων ορεινών χωριών, που στερούνται νηπιαγωγείων, μα φορτωμένο το ταπεράκι στο χεράκι και την ανασφάλεια στη ψυχούλα θα πάρει το λεωφορείο για να πάει στο διπλανό χωριό, να "μορφωθεί"... Να γίνει άλλο ένα γρανάζι στη μηχανή του συστήματος...
Δεν θα μπούμε σε κούφιες αντιπαραθέσεις... Πλεονασμός και να αναφερθούμε στην προσφορά των παιδικών σταθμών στην προσχολική αγωγή. Τα παιδιά, καθρέφτης, αντανακλούν ότι βιώνουν, ότι νοιώθουν, ότι γνωρίζουν στο πρώτο τους σχολείο, στη πρώτη μεγάλη ζεστή αγκαλιά... Να ευχηθούμε μόνο "να γλυτώσει το παιδί" ...
"Γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα''.
Δημοσίευση σχολίου