Α. Λασκαράτος - "Μυστήρια της Κεφαλονιάς"
107 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα απ’ την ημέρα του θανάτου του αξιόλογου Κεφαλονίτη σατιρικού ποιητή Ανδρέα Λασκαράτου. Ο ίδιος με αριστοκρατική καταγωγή και συντηρητικές για την εποχή του απόψεις, υπερασπίστηκε με σθένος τις αντιλήψεις του υπομένοντας διωγμούς, φυλακές και εξορίες καθώς και αφορισμούς από την επικρατούσα –παντοδύναμη τότε- θρησκεία.
Ο Α. Λασκαράτος δεν ήταν άθεος όπως λανθασμένα πιστεύουν πολλοί. Κι’ αυτό μας το λέει ο ίδιος στο βιβλίο του, που ήταν αιτία για τον αφορισμό του «Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς»: «Η ψυχή μας λοιπόν είναι συνθεμένη από δύναμες ανθρώπινης φύσεως και δύναμες μιας άλλης ανώτερης φύσης. Η πρώτες μας συγγενέβουνε με τον κόσμο. Οι δεύτερες με τη Θεότητα».
Ο χλευασμός και η απέχθεια με την οποία αντιμετώπιζε τον κλήρο είχε να κάνει με την αντίληψη του ότι η θεότητα είναι κάτι τόσο υψηλό και μεγαλειώδες, που δεν μπορούσε να γίνει κατανοητή από τον άνθρωπο, θεωρώντας ότι η χριστιανική διδασκαλία απαξιώνει και εξευτελίζει αυτό που ο ίδιος πίστευε.
Βιογραφικά στοιχεία για τον Α. Λασκαράτο μπορεί να συναντήσει κάποιος αρκετά στο διαδίκτυο.
Παραθέτουμε ένα κείμενο του, που το θεωρούμε εξαιρετικά επίκαιρο.
Δύστυχε λαέ! Οι κατεργαραίοι σ’ εμεθήσανε καθώς μεθούν τα μελίσια και τα βάνουνε στο καλάθι…
Σ’ εμεθήσανε και σ’ εκάμανε να πιστέψης πώς κάτι είσαι! Δύστυχε λαέ! ξέρεις τι είσαι! Εκείνο που είναι όλοι οι λαοί, εκείνο που εσταθήκανε οι λαοί πάντα, είσαι, θέλεις δε θέλεις, το κλοτσοσκούφι εκεινώνε που τους βαστά η ψυχή τους να σε παίζουνε. Μπορεί να μη σ’ αρέση τούτη η αλήθεια, μα δέξου τη γιατί είναι αλήθεια. Είναι πρικία μα κάνει καλό. Εσύ έχεις παράπονα εναντίον εις εκείνους οπού έως τώρα σ’ εδιοικήσανε και τώρα εβγήκανε άλλοι οι οποίοι λέγονται φίλοι σου, και σου ζητούνε να σε διοικήσουν εκείνοι, και συ κατά το συνηθισμένο, γιατί έτσι οι λαοί κάνουνε πάντα, έτρεξες εις εδαύτους και τους ακολούθησες…
Μα ξέρεις πώς πιάνουνε τους ελέφαντας; Πηένουνε δώδεκα στο κυνήγι, οι έξι ντυμένοι μαύρα, και οι έξι άσπρα, όντες ο ελέφαντας πέσει στο λάκκο το διορισμένονε τότες τρέχουνε οι έξι οι μαυροφόροι, και με ξύλα μεγάλα τόνε ραβδίζουνε. Αφού τόνε ραβδίσουνε καλά-καλά, τότες βγαίνουνε οι ασπροφόροι, οι οποίοι καμόνουνται να διόχνουνε τους μαυροφορεμένους, χαϊδέβουνε τον ελέφαντα, του βάνουνε στο στόμα ζαχαροκούλουρα, και τότε βοηθούνε να έβγη από το λάκκο.
Ο ελέφαντας τότες ακολουθάει μ’ ευγνωμοσύνη εκείνους όπου νομίζει ελευθεροτάδες του, κ’ ετούτοι τόνε φέρνουνε και τότε τόνε πουλούνε. Ακουσες τώρα, λαέ, πως οι άνθρωποι πιάνουνε τα θηρία;
Ιδες, ή δεν ίδες σε τούτην τη διήγηση την εικόνα σου;
Ανδρέας Λασκαράτος – «Λαός και λαοπλάνοι»
Σ’ εμεθήσανε και σ’ εκάμανε να πιστέψης πώς κάτι είσαι! Δύστυχε λαέ! ξέρεις τι είσαι! Εκείνο που είναι όλοι οι λαοί, εκείνο που εσταθήκανε οι λαοί πάντα, είσαι, θέλεις δε θέλεις, το κλοτσοσκούφι εκεινώνε που τους βαστά η ψυχή τους να σε παίζουνε. Μπορεί να μη σ’ αρέση τούτη η αλήθεια, μα δέξου τη γιατί είναι αλήθεια. Είναι πρικία μα κάνει καλό. Εσύ έχεις παράπονα εναντίον εις εκείνους οπού έως τώρα σ’ εδιοικήσανε και τώρα εβγήκανε άλλοι οι οποίοι λέγονται φίλοι σου, και σου ζητούνε να σε διοικήσουν εκείνοι, και συ κατά το συνηθισμένο, γιατί έτσι οι λαοί κάνουνε πάντα, έτρεξες εις εδαύτους και τους ακολούθησες…
Μα ξέρεις πώς πιάνουνε τους ελέφαντας; Πηένουνε δώδεκα στο κυνήγι, οι έξι ντυμένοι μαύρα, και οι έξι άσπρα, όντες ο ελέφαντας πέσει στο λάκκο το διορισμένονε τότες τρέχουνε οι έξι οι μαυροφόροι, και με ξύλα μεγάλα τόνε ραβδίζουνε. Αφού τόνε ραβδίσουνε καλά-καλά, τότες βγαίνουνε οι ασπροφόροι, οι οποίοι καμόνουνται να διόχνουνε τους μαυροφορεμένους, χαϊδέβουνε τον ελέφαντα, του βάνουνε στο στόμα ζαχαροκούλουρα, και τότε βοηθούνε να έβγη από το λάκκο.
Ο ελέφαντας τότες ακολουθάει μ’ ευγνωμοσύνη εκείνους όπου νομίζει ελευθεροτάδες του, κ’ ετούτοι τόνε φέρνουνε και τότε τόνε πουλούνε. Ακουσες τώρα, λαέ, πως οι άνθρωποι πιάνουνε τα θηρία;
Ιδες, ή δεν ίδες σε τούτην τη διήγηση την εικόνα σου;
Ανδρέας Λασκαράτος – «Λαός και λαοπλάνοι»
Υ.Γ: Είναι γνωστό πως αντέδρασε ο Ανδρέας Λασκαράτος όταν τον αφόρισε ο μητροπολίτης Σπυρίδωνας Κοντομίχαλος, στην αγγλοκρατούμενη τότε Κεφαλονιά λόγω του βιβλίου του «Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς».
Στις 2 Μάρτη 1856, -σύμφωνα με τον θρύλο- είχε πάει ένας παπάς στον συγγραφέα να του ανακοινώσει την απόφαση του δεσπότη.
-Και τι σημαίνει ο αφορισμός; ρώτησε κάνοντας τον ανήξερο ο Λασκαράτος
-Το κόκκαλα σου δεν πρόκειται να λιώσουν ποτέ, απαντάει ο παπάς.
Μισό του λέει ο Λασκαράτος. Μπαίνει στο σπίτι του και επιστρέψει με ένα κουτί με δυο ζευγάρια παπούτσια των παιδιών του. Θα ήμουν ευγνώμων, λέει, απευθυνόμενος στον παπά, αν μου τα αφόριζε κι αυτά ο δεσπότης και δεν λιώνουν οι σόλες τους και υποβάλλομαι σε έξοδα.
Διαβάστε επίσης
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ (1811 - 1901). Ο φιλόσοφος, ο μεγάλος φιλόνικος, ο μαχητής.
Δημοσίευση σχολίου