Η Τατιάνα Στεφανίδου, η αγαπημένη παρουσιάστρια, η αντικειμενική δημοσιογράφος, "λύγισε" από συγκίνηση με τον επικήδειο λόγο του πατέρα του Κωσταντίνου Κατσίφα. Ζήτησε μάλιστα την βοήθεια των συνεργατών της για να μην καταρρεύσει στον αέρα.
Ανθρώπινη στιγμή. Σεβαστή δίχως άλλο. Επειδή είμαστε δημοσιογράφοι επί τω έργω δεν σημαίνει πως δεν έχουμε το δικαίωμα να καταρρεύσουμε.
Άλλες φορές βέβαια δεν τα καταφέρνουμε. Δεν είναι πως δεν μας σοκάρουν οι θάνατοι το ίδιο, ούτε πως κάνουμε διακρίσεις ή έχουμε κάποιου άλλου είδους σκοπιμότητες.
Είναι σίγουρο δηλαδή πως επειδή η Τατιάνα Στεφανίδου είναι πάνω απ' όλα άνθρωπος . Θα κατέρρευσε σίγουρα όταν είδε σε βίντεο την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, που μπορεί να μην πέθανε για την πατρίδα, αλλά πέθανε αβοήθητος και ανήμπορος να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Δολοφονήθηκε με λίγα λόγια δίχως να έχει αποδειχθεί καν, έως τώρα, πως πήγε να κλέψει, όπως αποφάνθηκαν κάποιοι συνάδελφοι της Τατιάνας εξ αρχής.
Η Τατιάνα έτυχε τότε να μπορεί να το κρύψει πόσο υποφέρει. Μάλιστα το έκρυψε τόσο καλά που αποφάσισε, από την ταραχή της, να κάνει και ένα τηλεφωνικό γκάλοπ για να ρωτήσει τον κόσμο αν συμφωνεί με την δολοφονία ενός ανθρώπου.
Μην παρεξηγείτε την Τατιάνα Στεφανίδου. Ούτε εμάς. Δε θα υποδείξουμε στον καθένα πόσο θα θρηνήσει.
Άλλωστε κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν γονείς να θρηνήσουν γι αυτούς, οι άνθρωποι χωρίζονται, μεταξύ άλλων, σε πατριώτες και ''αδελφές'' ή Έλληνες και ''πρόσφυγες'', αυτό είναι γνωστό.
Απλά θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε πως η Τατιάνα Στεφανίδου είναι πάνω απ' όλα άνθρωπος. Μπορεί άλλες φορές να είναι επαγγελματίας, μέχρι χυδαιότητας και άλλες φορές να την κερδίζει το συναίσθημα.
Αυτό συνέβαινε παλιότερα και με τον Θέμο Αναστασιάδη. Έλεγε πως η Χρυσή Αυγή περνάει τις γιαγιάδες απέναντι στον δρόμο και τις προστατεύει στα ΑΤΜ όταν πάνε να βγάλουν λεφτά. Αγαπούσε τόσο πολύ τις γιαγιάδες που δεν τον ένοιαζε ένα νεοναζιστικό ξεπλυματάκι.
Μην αφήνουμε μερικές ασχήμιες να εξαφανίσουν ένα καλό που μπορεί να γίνει. Όπως έλεγαν πρόσφατα και κάποιοι επώνυμοι Βραζιλιάνοι υποστηρικτές του Μπαλσονάρο: «Θέλουμε δουλειές όχι αξίες, αυτές τα μαθαίνουμε σπίτι».
Έτσι κάνει η συστημική, ελληνική δημοσιογραφία, που έχει υιοθετήσει την ακροδεξιά ατζέντα, με αποτέλεσμα να αποσιωπάται η φασιστική γιορτή που στήθηκε με αφορμή τον χαμό ενός ανθρώπου... που πήρε τ' όπλο του «για την πατρίδα».
Κάπως έτσι συνηγορεί και η αντιπολίτευση, που ξεκάθαρα πια έχει φορέσει τον εθνικιστικό μανδύα σε τρόπους έκφρασης και πολιτικής ρητορικής.
Σε συνδυασμό με την αδυναμία του πολιτικού κόσμου να ορθώσει ανάστημα απέναντι σε ναζιστικά μορφώματα και σε εθνικιστικούς μύθους δεκαετιών, τα τάγματα εφόδου νομιμοποιούνται ξανά (βλέπε χθες στο Μοναστηράκι) και οι εν δυνάμει Ρουπακιάδες, ζουν ξανά ανάμεσα μας, δίχως φόβο, αλλά και με πολύ πάθος.
Αλλά καλό είναι να αφήσουμε απ' έξω απ' όλα αυτά την Τατιάνα.
Η Τατιάνα είναι άνθρωπος. Είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Κάποιες φορές καταφέρνει να το κρύβει και άλλες φορές το θυμάται.
Ακόμη κι όταν το θυμάται μπορεί να είναι μέρος της δουλειάς.
Σημασία έχει και εδώ η οικονομία. Το πως με λίγα δάκρυα μπορείς να ξεπλύνεις τόσο πολύ φασισμό.
+ σχόλια + 1 σχόλια
έτσι!
Δημοσίευση σχολίου