«...το "αυθόρμητο στοιχείο" δεν αποτελεί στην ουσία τίποτε άλλο παρά εμβρυακή μορφή του συνειδητού», έγραφε ο Λένιν στο «Τι να κάνουμε;». Και πράγματι το κίνημα που υπάρχει σήμερα στην Γαλλία κυριαρχείται από το "αυθόρμητο στοιχείο", γι΄αυτό είναι και αντιφατικό αφού στις τάξεις του θα συναντήσεις περιθωριοποιημένα στρώματα, άτομα με συντηρητικές ακόμα και ακροδεξιές απόψεις, πληβειακές μάζες, λούμπεν στοιχεία αλλά και νεολαίους και εργάτες όπως και μετανάστες καθώς και την φτωχολογιά σε πόλεις και χωριά της Γαλλίας.
Στους δρόμους όμως "γεννιούνται οι συνειδήσεις" και σωστά μας λέει πάλι ο Λένιν ότι χωρίς την ανάπτυξη του συνειδητού, τα αυθόρμητα ξεσπάσματα δεν μπορούν να καταλήξουν σε τίποτα «περισσότερο (από) ξεσπάσματα απόγνωσης κι εκδίκησης παρά αγώνας».
Είναι τώρα μια άλλη μεγάλη συζήτηση το πώς η ταξική συνείδηση γίνεται κτήμα των μαζών και το πώς μπορεί να μετατραπεί ένα αυθόρμητο ξέσπασμα σε επαναστατική κατάσταση με αμφισβήτηση της εξουσίας των μονοπωλίων και δεν στεκόμαστε τώρα σ' αυτό.
Και εκεί αποσκοπούσαν οι πάνοπλες μονάδες καταστολής, οι προληπτικές συλλήψεις και προφυλακίσεις, το όργιο κρατικής βίας που παρακολουθήσαμε χτες.
Αυτό όσοι δεν το βλέπουν και τοποθετούνται με το "ναι μεν αλλά", απέναντι στην εμφάνιση στο προσκήνιο του Γαλλικού λαϊκού παράγοντα και ευαγγελίζονται "καθαρά κινήματα που παλεύουν για την ανατροπή του καπιταλισμού", μόνο από πολιτική μυωπία χαρακτηρίζονται και έλλειψη μ/λ κατάρτισης.
Αν οι παρακάτω εικόνες δεν είναι προεόρτια ενός κοινωνικού πολέμου -με ποιες συνθήκες και όρους θα διεξαχθεί είναι ένα άλλο θέμα- τότε τι είναι;
Δημοσίευση σχολίου