Το «θύμα» δεν ήταν κάποια σπασμένα τζάμια και θρυμματισμένες γυψοσανίδες.
Οι απώλειες δεν μεταφράζονται σε κάποιες εκατοντάδες ευρώ.
Εδώ δεν θα ακούσουμε «θρήνους» και λόγια συμπαράστασης.
Αυτή δεν είναι μια είδηση για την οποία αξίζει να ασχοληθούν τα ΜΜΕ, να ενδιαφερθεί ο αρχιεπίσκοπος και όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Το γεγονός στο οποίο θα αναφερθούμε δεν αξίζει ούτε ένα ταπεινό μονόστηλο στα «ψιλά» κάποιας εφημερίδας. Για τους «λειτουργούς της ενημέρωσης» θεωρείτε ανύπαρκτο.
Αφορά την δολοφονία –αυτό που τα αφεντικά ονομάζουν εργατικά ατυχήματα- ενός «αναλώσιμου» εργάτη. Του Στέλιου Χαλκίτη.
Αυτός ο 59χρονος εργάτης πάλευε για να κατακτήσει το πενιχρό του μεροκάματο εργαζόμενος στη Δημοτικής Επιχείρηση Ύδρευσης – Αποχέτευσης του Δήμου Καλύμνου.
Στην διάρκεια της εργασίας του, χτυπήθηκε από ρεύμα. Υπέστη ηλεκτροπληξία και μεταφέρθηκε άμεσα στο Νοσοκομείο του νησιού.
Δεν άντεξε την μάχη με τον θάνατο. Σήμερα άφησε την τελευταία του πνοή. Πιθανόν να άφησε πίσω του μια χήρα γυναίκα και ορφανά παιδιά.
Τι σημασία έχει όμως; "Εφυγε" ένας "αντικαταστήσιμος" εργάτης. Σιγά το γεγονός που αξίζει να ασχοληθεί κανείς μαζί του.
Αλλωστε οι σεπτοί ιεράρχες μας -όπως μας είπε ο "άγιος" Πειραιά Σεραφείμ- "προσεύχονται" για να επουλωθούν τα τραύματα του Σκάι, ενώ το πολιτικό μας προσωπικό είναι απασχολημένο στο να καταδικάζει την ενέργεια με την στρακαστρούκα που έσκασε στο κτίριο που στεγάζει τον τηλεοπτικό δίαυλο του Αλαφούζου.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Σιγα μην κλαψω για τον σκαι.....
Δημοσίευση σχολίου