Ο Ριζοσπάστης του 1932 απαντάει στις σημερινές ανιστόρητες απόψεις του Ν. Μπογιόπουλου και του ΚΚΕ για το Μακεδονικό έθνος και την Σλαβομακεδονική μειονότητα της Ελλάδας.

Του Γ.Γ.

Παρακολουθήσαμε σήμερα και για αρκετή ώρα, τον δημοσιογράφο Νίκο Μπογιόπουλος, στην ραδιοφωνική του εκπομπή να μας παρουσιάζει την "διατριβή" του για το ποια στοιχεία πρέπει να υπάρχουν για να συντελούν στην δημιουργία ενός έθνους, και στην συνέχεια ο ίδιος επικαλούμενος μια σειρά ανιστόρητες απόψεις, θέλησε να μας "εκλαΐκευση" την γραμμή του ΚΚΕ, ότι δεν υπάρχει Μακεδονικό έθνος και στην χώρα μας δεν υπάρχει Σλαβομακεδονική μειονότητα.

Αρχικά να πούμε ότι μας κάνει εντύπωση ότι ο Ν. Μπογιόπουλος αγνοεί -ή μήπως προτιμάει να το ξεχνάει- το ότι το ΚΚΕ υπερασπίστηκε, από το μεσοπόλεμο ακόμα, τα δικαιώματα των Μακεδόνων (Σλαβομακεδόνων), δέθηκε μαζί τους, απέκτησε ιδιαίτερη επιρροή στις περιοχές όπου αυτοί ζούσαν, χτυπήθηκε με τους κάθε λογής εθνικισμούς (ελληνικό, βουλγαρικό, μακεδονικό, σερβικό).

Πιθανόν επίσης να μην γνωρίζει επίσης ότι η άποψη που ασπάζεται σήμερα ο ίδιος και το κόμμα του, για Σλαβόφωνους που δεν αποτελούν εθνική μειονότητα και για μακεδονικό έθνος-δημιούργημα του Τίτο, ήταν ακριβώς οι δύο βασικοί πυλώνες της τοποθέτησης του εμφυλιοπολεμικού, μοναρχοφασιστικού, αντικομμουνιστικού κράτους.

Επειδή σ' αυτές τις ιστορικές αλχημείες στις οποίες επιδίδονται σήμερα όσοι ασπάζονται τις θέσεις του ΚΚΕ, έχουμε απαντήσει αναλυτικά, σας παραπέμπουμε σ' αυτή μας την ανάρτηση.

 Ολοκληρώνοντας επαναφέρουμε αποσπάσματα από κείμενα που έχουν δημοσιευτεί στον «Ριζοσπάστη» στις 24 και 25 Νοέμβρη του 1932.

Πρόκειται για ντοκουμέντα, που παρουσιάζουν καθαρά τις θέσεις των Ελλήνων κομμουνιστών του μεσοπολέμου, πάνω στο μακεδονικό ζήτημα.
Θέσεις υποστήριξης του μακεδονικού εθνικού κινήματος, που οι κομμουνιστές της χώρας τις πλήρωσαν τότε με φυλακές και εξορίες.
Οι νεώτεροι και μη γνωρίζοντες, μπορούν να συγκρίνουν την τότε κομμουνιστική-διεθνιστική γραμμή, του ΚΚΕ, με την  σημερινή του πολιτική.

Είναι γεγονός χωρίς αμφισβήτηση πως πάνω στη ζωή και την κατάσταση της μακεδονικής εθνότητας έχουν λίγα πράγματα γραφτεί ως τώρα. Σήμερα που το πράγμα αποχτά μια όλως ιδιαίτερη σημασία για μας και το κίνημά μας, μια έρευνα γενική ανάμεσα στους καταπιεσμένους Μακεδόνες είναι απαραίτητη.
Θα δώσουμε όσο το δυνατό μια πιο συντομευμένη εικόνα της υπόθεσης μα πάντα με στοιχεία αρκετά.

Χωρίς άλλο δεν υπάρχει άλλος λαός απ' το μακεδονικό - μέσα στη Βαλκανική που να βασανίστηκε όσο αυτός. Πάνω από 50 χρόνια βρίσκεται κάτω από διαρκή διωγμό - εξόντωση. Στην αρχή ο βούρδουλας της τούρκικης εξουσίας, ύστερα της ελληνικής και βουλγάρικης.
Απ' τη στιγμή που επενέβησαν η βουλγαρική, σερβική και ελληνική κεφαλαιοκρατία για να πάρουν υπό την "προστασία" τους τους Μακεδόνες, αρχίζει μια πιο τρανή συμφορά.
Η εποχή των συμμοριτών, ανταρτών και κομιτατζήδων θα παραμείνει στην ιστορία σαν μια περίοδος άγριου πρωτοφανούς διωγμού της μακεδονικής μειονότητας.

Ολόκληρες δεκάδες ετών, έσφαζαν, έκαιαν, σκότωναν, ρήμαζαν σε βάρος του μακεδονικού λαού. Θα περάσουν χρόνια ακόμα πολλά κι ο Μακεδόνας θα μιλάει με τον μεγαλύτερο αποτροπιασμό για τη θηριωδία των Τσακαλάρωφ, των Καπετάν Ζάκηδων και Βάρδηδων.
Ολόκληρα χωριά βάφηκαν με αίμα που έρευσε ποταμηδόν. Ήρθαν κατόπιν οι βαλκανικοί πόλεμοι. Ελληνική, βουλγάρικη και σέρβικη κεφαλαιοκρατία συναγωνίστηκαν ποια να καταπιέσει πιο πολύ, ν' αρπάξει, να εξοντώσει. Κι αυτά όλα εν ονόματι του "πατριωτισμού", της "απελευθέρωσης υπόδουλων αδελφών" και σε βάρος ενός λαού - της μακεδονικής εθνότητας - που ούτε βουλγάρικος, ούτε ελληνικός, ούτε σέρβικος είναι, παρά μακεδονικός...

Υπάρχουν Μακεδόνες (φυσικά δεν μιλάμε για εκείνους που εγκαταστάθηκαν τελευταία στη Μακεδονία).

Αρκεί και μια απλή επίσκεψη στους κάμπους και τα βουνά της Μακεδονίας (Καστοριά, Φλώρινα) για να το νοιώσεις. Την απάντηση αυτή την παίρνεις ακόμα απ' τα ήθη και τα έθιμά τους, που δεν είναι καθόλου ελληνικά, ούτε βουλγαρικά, ούτε σερβικά.

Φυσικά οι πολυετείς καταπιέσεις απ' τις τρεις κεφαλαιοκρατίες είχαν κάποια επίδραση πάνω στο μακεδονικό λαό, μα πάντα τον διακρίνεις. Τα ρούχα τους έχουν κάτι το ιδιαίτερο, η γλώσσα τους επίσης. Η σλαβική τους γλώσσα, μοιάζει με τη βουλγάρικη μα δεν είναι ίδια.
Ξέροντας τη μακεδονική γλώσσα μπορείς οπωσδήποτε να συνεννοηθείς και με τους Σέρβους, όπως και με τους Βούλγαρους. Και τη γλώσσα αυτή τη μιλάνε και σήμερα ακόμη πάνω από 100 χιλιάδες σαν γλώσσα τους μητρική. Δεν ξέρουν άλλη.

Έχουν τόσοι αιώνες περάσει από τότε που εγκαταστάθηκε το σλαβικό στοιχείο στη Μακεδονία και κανένας τους πια σήμερα δεν ξέρει τίποτα άλλο, παρά μονάχα πως στον τόπο αυτό γεννήθηκε και σε αυτόν θα πεθάνει. Και πως ούτε Έλληνας, ούτε Βούλγαρος, ούτε Σέρβος είναι.
Φυσικά σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας, τα τρία καπιταλιστικά κράτη έφαγαν τα λυσσακά τους και μπόρεσαν ως ένα σημείο με τη φωτιά και με το σίδερο να διαστρεβλώνουν την συνείδηση ενός μέρους του πληθυσμού.