Το νομοσχέδιο που αφορούσε τον πολιτικό γάμο εισήχθη προς συζήτηση στη Βουλή στις 17 Φεβρουαρίου 1982 και ψηφίστηκε στις 22 Μαρτίου.
Η Νέα Δημοκρατία ψήφισε κατά, κάνοντας ταυτόχρονα μια απίστευτη προπαγάνδα. Βασιλικότεροι του βασιλέως μιλούσαν για το "τέλος του θεσμού της οικογενείας", την "καταστροφή των παραδόσεων", τον "ερχομό του Αντίχριστου" (όπου τον ταύτιζαν με τον Ανδρέα Παπανδρέου), κι ένα σωρό άλλες σαχλαμάρες.
Φυσικά για το μόνο που ενδιαφέρονταν ήταν η ψήφος των χριστιανών.
Παρά την προσπάθεια όμως, η ΝΔ έχασε τις εκλογές του 1985. Και τότε τα γκάλοπ δεξιών εφημερίδων έδειχναν πως θα κέρδιζε. Έντονη ήταν και η αντίδραση του κλήρου, αν και ο τότε Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ήταν σχετικά πιο ψύχραιμος. Είπε "μόνο" πως θα κατέβαζε τον κόσμο στο δρόμο, αν ο πολιτικός γάμος γίνονταν υποχρεωτικός.
"Η ελληνική πολιτεία, αναγνωρίζοντας μόνο τον θρησκευτικό γάμο έως το 1982, παραβίαζε τη θεμελιώδη αρχή της θρησκευτικής ελευθερίας και δημιουργούσε μία σειρά από προβλήματα σε πολλούς ανθρώπους"...
"Μέχρι το 1982, αν ένας Έλληνας πολίτης ήθελε να παντρευτεί άτομο άλλου δόγματος, έπρεπε να τελέσει γάμο με δύο μυστήρια. Στην περίπτωση ζευγαριών με διαφορετικό θρήσκευμα, ένας από τους δύο συζύγους έπρεπε να ασπασθεί το θρήσκευμα του άλλου, που στις περισσότερες περιπτώσεις σήμαινε να βαπτιστεί χριστιανός ορθόδοξος. Επίσης, θεωρούνταν ανυπόστατοι γάμοι θρησκευτικών μειονοτήτων, όπως των Μαρτύρων του Ιεχωβά, επειδή η θρησκεία τους δεν αναγνωριζόταν από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία"...
"Σε επίπεδο δημοφιλίας πάντως, η κυριαρχία του θρησκευτικού γάμου έναντι του πολιτικού υπήρξε σχεδόν απόλυτη μέχρι την αλλαγή του αιώνα, με το ποσοστό των θρησκευτικών γάμων να ξεπερνά το 90% του συνολικού αριθμού τους"...
"Ο πολιτικός γάμος άρχισε να κερδίσει σταδιακά έδαφος και το 2012 έγινε η μεγάλη ανατροπή, βοηθούσης και της οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), που ανακοινώθηκαν την 1η Αυγούστου του 2013, οι πολιτικοί γάμοι ξεπέρασαν για πρώτη φορά τους θρησκευτικούς (51,8% έναντι 48,2%)".
Φαντάζεσθε να ακούγαμε τους φανατικούς και τους δεξιούς; Σε τι διλήμματα θα βρίσκονταν σήμερα, όσοι δεν θα μπορούσαν να κάνουν πολιτικό γάμο; Λόγω και της Κρίσης οι μισοί και πλέον γάμοι είναι πολιτικοί.
Από το 2012 ως τώρα ο Μέσος Όρος των πολιτικών γάμων είναι 51%. Το 2002 οι πολιτικοί γάμοι ήταν το 1/5. Το 2007, ξεπέρασαν το 1/3. Άρα, αν και η Οικονομική Κρίση πράγματι εκτόξευσε το ποσοστό των πολιτικών γάμων στο 50%, υπήρχε σταθερή άνοδος από 2000 και μετά. Ο κόσμος αλλάζει. Φανταστείτε επίσης να υπήρχε ακόμα η προίκα που ήταν αναπόσπαστο μέρος του "ιερού θεσμού του γάμου".
Ο Αντίχριστος δεν ήρθε, ο θεσμός της οικογένειας δεν διαλύθηκε, οι προφητείες της ΝΔ και φανατικών παπάδων δεν εκπληρώθηκαν.
Κάθε φορά λοιπόν που κάποιος Ταλιμπάν αλυχτά και κηρύττει "ιερό πόλεμο" να του θυμίσουμε τι έλεγε η Εκκλησία και η δεξιά πριν 37 χρόνια.
Ο τότε μητροπολίτης Δημητριάδος Χριστόδουλος Παρασκευαϊδης, μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδας, δήλωνε για τον πολιτικό γάμο: "Ο πολιτικός γάμος είναι άθεσμος μείξις, είναι καταπάτησις της εκκλησιαστικής διδασκαλίας, είναι αίρεσις. Ο τοιούτος γάμος είναι, άνευ περιστροφών, μείξις ανίερος και κατάκριτος, ελευθέρα συμβίωσις άθεσμος και αμαρτωλός". Είναι όμως και πιο οικονομικός παπάδες.
Δημοσίευση σχολίου