Οταν ξέσπασε, λοιπόν, η επανάσταση του 1821, Πατριάρχης έλαχε να είναι ο Γρηγόριος ο E', το άγαλμα του οποίου έχουμε και καμαρώνουμε στα Προπύλαια. Σε άκρατο πανικό αποφασίζει σύγκλιση "Ιεράς Συνόδου" προκειμένου να πείσει τον σουλτάνο ότι το Πατριαρχείο παρέμεινε πιστό στην ταπεινότερη υποταγή («πιστόν ραγιαλίκιον»).
Βγάζουν έτσι οι ρασοφόροι ένα φιρμάνι ενάντια στους επαναστάτες "καταδικάζοντας την πανουργία και τη δολιότητά τους να διαφθείρουν την πίστη και τον όρκο υποταγής (σαδακάτι) που οι ραγιάδες έδωσαν στην κραταιά βασιλεία του σουλτάνου". Απειλούσε δε όσους δεν συμμορφωθούν με τα κηρύγματα τους ότι "θα πάθουν τόσα όσα δεν μπορούν να φανταστούν χωρίς έλεος και μετανοώντας ανωφελώς!".
Οι εξεγερμένοι ραγιάδες όμως "έγραψαν" κανονικά τα τροπάρια του Πατριάρχη και της κλίκας των ρασοφόρων που τον περιστοίχιζε.
Ανήμπορος να επιβληθεί στο ποίμνιό του, ήταν αχρείαστος για την Πόλη και αχάριστος που δεν εκτίμησε τα προνόμια και τις ελευθερίες που του έδωσε ο σουλτάνος.
Ετσι, λοιπόν, στις 10 Απρίλη, οι Τούρκοι τον απαγχονίζουν σαν προδότη, και τη θέση του πήρε ένας πρώην πρωτοσύγκελος του Πατριαρχείου, ο Πισιδίας Ευγένιος, που στον πλειστηριασμό του σουλτάνου πλειοδότησε εξαγοράζοντας τον θρόνο.
Είχε δηλαδή ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε' την τύχη που αξίζει σε κάθε προδότη. (Διαβάστε περισσότερα)
+ σχόλια + 4 σχόλια
Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε' ήταν μοιραίο λάθος των Τούρκων. Ο ίδιος ήταν πιστός στο Σουλτάνο, πράγμα απόλυτα φυσικό, αφού οι Τούρκοι ηγεμόνες φρόντιζαν να παίρνουν τη θέση του Πατριάρχη άνθρωποι της απολύτου εμπιστοσύνης τους, ιδιαίτερα όσοι είχαν κακές σχέσεις με τον Πάπα.
Όταν λοιπόν το 1821 ξέσπασε η Επανάσταση, ο Πατριάρχης καταδίκασε απερίφραστα τη βία που προέρχεται από τους Επαναστάτες. Οι χαρακτηρισμοί του ήταν βαρύτατοι, οι αντάρτες ήταν "δόλιοι, άθεοι, αναρχικοί, διεφθαρμένοι, ανόητοι" κλπ. Η δε τιμωρία τους δεν θα έρχονταν μόνο από το Σουλτάνο, αλλά και από το Θεό! "Περίεργη αντίληψη για κάποιον Έλληνα Χριστιανό", θα πείτε. Μόνο που ο Γρηγόριος, όπως κάθε αξιωματούχος, ήταν πάνω απ' όλα βολεμένος, οπότε δεν είχε κανένα λόγο ν' αλλάξουν τα πράγματα.
Οι Σουλτάνοι έβαζαν τους παπάδες να καθησυχάζουν το ποίμνιο, ενώ σε αντάλλαγμα τους παραχωρούσαν προνόμια. Όπως ακριβώς κάνουν μέχρι σήμερα οι Ελληνικές κυβερνήσεις, αν και στο Ελληνικό κράτος, μάλλον κυβερνάνε οι παπάδες. Σίγουρα πάντως υπάρχει συνεργασία. Φυσικά κανείς από τα δυο μέρη δεν θέλει χωρισμό Κράτους - Εκκλησίας. Ο απαγχονισμός λοιπόν έδειξε τη δυσαρέσκεια του Σουλτάνου για την ανικανότητα του Γρηγορίου του Ε' να σταματήσει την Επανάσταση. Ήταν κάτι σαν "απολύεσαι".
Εδώ να πούμε πως υπήρχαν δυο διαφορετικές προσεγγίσεις στην Τουρκική Κυβέρνηση. Υπήρχαν εκείνοι που έλεγαν πως πρέπει "να σκοτώσουν όλους τους γκιαούρηδες", να τελειώσει το ζήτημα. Οι πρόγονοι θα λέγαμε του Κεμάλ, του Χίτλερ, κλπ. Οι φανατικοί εθνικιστές και ισλαμιστές. Αυτοί την περίοδο της Επανάστασης ενισχύθηκαν, μάλιστα κατόρθωσαν να επηρεάσουν το Σουλτάνο. Εκείνη την εποχή μισαλλόδοξοι και ανόητοι Τούρκοι έκαναν διαδηλώσεις, που απαιτούσαν σφαγή των απίστων, όπως ακριβώς κάνουν σήμερα οι ακροδεξιοί.
Η άλλη μερίδα μπορούμε να πούμε κατ' αναλογία πως ήταν οι πρόγονοι των σημερινών νεοφιλελεύθερων. Δεν συμπαθούσαν καθόλου τους ραγιάδες, όμως ήταν πρακτικοί. Ήθελαν τους σκλάβους για να δουλεύουν και να πληρώνουν τα χαράτσια. "Αν σκοτωθούν όλοι οι Έλληνες ποιος θα πληρώνει το χαράτσι "; ήταν η ερώτηση του μεγάλου βεζίρη και αρχιστράτηγου Χασάν Τζεζάερλη στο Σουλτάνο μετά τα Ορλωφικά, όταν προτάθηκε από άλλους το 1774 κάτι σαν "τελική λύση", το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων!
Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη έγινε για να ικανοποιηθούν οι φανατικοί Τούρκοι και βέβαια για εκφοβισμό. Πέτυχε όμως να απαλλαγούν οι Επαναστάτες από τον καλύτερο σύμμαχο των Τούρκων. Όχι μόνο αυτό: Το μήνυμα που τελικά έλαβαν οι Έλληνες ήταν το εξής: Κανείς δεν ήταν ασφαλής από τους Τούρκους. Αν ο πλούσιος φίλος του Σουλτάνου βασανίστηκε και σκοτώθηκε, τότε τι θα γίνουν οι παρακάτω; Η Τουρκική κυβέρνηση είναι αδιάλλακτη. Πρέπει λοιπόν να πολεμήσουν με κάθε τρόπο, με όλες τους τις δυνάμεις, όσο το δυνατό πιο ενωμένοι! Η κίνηση αυτή των Τούρκων εδραίωσε την Επανάσταση.
Λίγους μήνες αργότερα, στις 23 Σεπτέμβρη ,η ανηλεής σφαγή των Τούρκων του Μοριά στην Τριπολιστά, θα δημιουργούσε πλέον αγεφύρωτο μίσος και θα συνέχιζε την Επανάσταση ως το τέλος. Οι ίδιοι οι παπάδες ξεκίνησαν τη σφαγή των απίστων. Φυσικά ένας λόγος ήταν το πλιάτσικο. Όμως η εκτέλεση του Πατριάρχη έκανε πολλούς να αλλάξουν στρατόπεδο. Οι παπάδες δεν είχαν πλέον καμία εμπιστοσύνη στην Τουρκική Κυβέρνηση.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι Επαναστάτες χρησιμοποίησαν τον απαγχονισμό, για να στρατολογήσουν περισσότερους στις δυνάμεις τους. Ο πόλεμος θα ήταν ολοκληρωτικός, χωρίς κανένα συμβιβασμό. Αν και πολλοί οπλαρχηγοί θα χάρηκαν με το τέλος του Γρηγορίου, αφού τον σιχαίνονταν, η έλλειψη ψυχραιμίας του Σουλτάνου εξυπηρετούσε τέλεια την Επανάσταση, κάνοντας έναν προδότη ήρωα και μάρτυρα!
Ενδιαφέρουσα προσέγγιση σύντροφε. Για την σφαγή της Τριπολιτσάς όμως κοίτα κι εδώ. https://istorika-ntokoumenta.blogspot.com/2019/03/blog-post_57.html
Οι οθωνανοι τον σκοτωσαν ως αποτυχημενο υπαλληλο τους αφου δεν καταφερε να αππτρεψει τον ξεσηκωμο των ραγιαδων
Σωστα πολυ σωστα Μητσο. Ειναι η ιστορια που ποτε δεν μαθαμε γιατι μας μας κρατουσαν τα ιστορικα και θρησκευτικα βιβλια αναποδα. Αλλα ευτυχως σημερα μπορει οποιος θελει να σκεφτεικαι να μαθει την αληθεια. Ο κοσμος παει μπροστα.
Δημοσίευση σχολίου