Στις μέρες μας όμως είναι εντελώς απαξιωμένες, δεν ασχολείται κανένας μαζί τους και πάνω απ' όλα οι ίδιοι οι φοιτητές.
Εχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές κατά τις οποίες οι φοιτητικές παρατάξεις -ειδικά των κομμάτων εξουσίας- διαγωνιζόταν ποια θα βγάλει την πιο προκλητική -άθλια σεξιστική δηλαδή- αφίσα. για τα πάρτι που οργάνωναν, τότε που τα τηλεοπτικά ΜΜΕ είχαν ζωντανές συνδέσεις με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα μεταδίδοντας αποτελέσματα φοιτητικών εκλογών και σχετικές δηλώσεις πολιτικών.
Εδώ και χρόνια η παρακμή και η σήψη της αστικής πολιτικής έχει τις παρενέργειες και στον φοιτητικό χώρο. Αν μάλιστα σήμερα δεν σημειωνόταν κάποια επεισόδια, κανένα ΜΜΕ δεν θα ασχολιόταν με το ότι σήμερα έγιναν φοιτητικές εκλογές.
Από κει και πέρα κάθε φοιτητική παράταξη θα ανακοινώσει τα δικά της αποτελέσματα, όπως συμβαίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αφού τα τριτοβάθμια όργανα φοιτητών και σπουδαστών ΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ, δηλαδή, έχουν διαλυθεί.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Ούτε ένας στους δέκα δεν ψήφισε στις φοιτητικές εκλογές. Η ΔΑΠ πήρε κάτω από 3% των φοιτητών - σπουδαστών ενώ αμελητέο είναι το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ. Αν παρόλα αυτά οι γαλάζιοι ισχυρίζονται πως είναι κοντά στην αυτοδυναμία τότε, δεν έχουν παρά να αποπειραθούν να συγκροτήσουν το ανενεργό από χρόνια Προεδρείο της ΕΦΕΕ να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Καθόλου καλά λοιπόν για κανένα τα πραγματικά ποσοστά των φοιτητικών παρατάξεων. Σε άλλες εποχές τα ΜΜΕ θα ασχολούνταν διεξοδικά αλλά τα τελευταία χρόνια οι εκλογές αυτές δεν ενδιαφέρουν σχεδόν κανένα.
Η απαξίωση τόσο της ΕΦΕΕ όσο και της ΓΣΕΕ ήταν ένα επιτυχημένο σχέδιο των εκμεταλλευτών. Φοιτητές και συνδικαλιστές στο παρελθόν συγκρούστηκαν με το κατεστημένο, πετυχαίνοντας αρκετές νίκες, ματαιώνοντας αντιλαϊκούς νόμους σε Παιδεία και Εργασία. Όμως χάρη στα κομματόσκυλα της ΝΔ του ΠΑΣΟΚ και των υπολοίπων αστικών κομμάτων, κάποιοι φορείς, που θα μπορούσαν να αντισταθούν στη λεηλασία, πλέον είναι απαξιωμένοι και διαλυμένοι εντελώς.
Χρειάστηκαν χρόνια για να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα. Η δεξιά δεν πανηγυρίζει για καμία πρωτιά, αφού γνωρίζει πως στους νέους ψηφοφόρους και ειδικά στους άνεργους, έχει ισχνή παρουσία. Εκείνο που πανηγυρίζει για άλλη μια χρονιά είναι η αδυναμία αντίδρασης του φοιτητικού κινήματος.
Τα ποσοστά δεν έχουν καμία σημασία αφού είναι καθαρά προϊόντα φαντασίας. Η ΔΑΠ κάθε χρόνο αυξάνει τα ποσοστά της. Τόσα χρόνια, αν αθροίσουμε συνολικά την αύξηση που μας δίνει, θα έπρεπε εδώ και πολύ καιρό, να περάσει το 100%! Γιάννης κερνάει - Γιάννης πίνει.
Παρά την αύξηση των ψήφων της ΠΚΣ κατά 3.000 περίπου σε ΑΕΙ - ΤΕΙ δεν μπορεί να είμαστε ευχαριστημένοι. Ναι μεν το ποσοστό 24,8% φαίνεται καλό ,όμως η συμμετοχή ήταν ελάχιστη, αν και λίγο περισσότερο αυξημένη από πέρσι, πράγμα απόλυτα φυσικό, αν αναλογιστούμε πως σε λίγο γίνονται Ευρωεκλογές.
Το ζήτημα πέρα από τις εκλογές και τα ποσοστά είναι τι θα γίνει με το μέλλον των σπουδαστών και φοιτητών της χώρας. Οπωσδήποτε υπάρχει καχυποψία, όχι άδικα, αφού καθώς φαίνεται, κανείς δεν πείθει τους νέους.
Το στοίχημα λοιπόν για τους Κομμουνιστές είναι διπλό. Δεν φτάνει να αυξήσουμε τα ποσοστά μας, έστω κι αν φέτος ήμασταν οι μοναδικοί που είχαμε ουσιαστική αύξηση σε ψήφους και ποσοστά. Πρέπει να κινητοποιηθούν ξανά οι φοιτητές και οι σπουδαστές, μια πανίσχυρη αλλά αδρανής πλειοψηφία.
Μια μεγάλη πλειοψηφία νέων, που σίγουρα ανησυχούν για το μέλλον, που δεν θέλουν να καταλήξουν σκλάβοι με πτυχίο. Σε αυτούς απευθυνόμαστε καλώντας τους να αγωνιστούν μαζί μας.
Δημοσίευση σχολίου