Αν ήμουν στη θέση των Ρώσων δεν θα βιαζόμουν καθόλου να στείλω τους αντιαεροπορικούς πυραύλους S-400 στην Τουρκία.
Όπως οι Ρώσοι θέλουν να βάλουν στο χέρι την Αμερικανική τεχνολογία των stealth F-35, έτσι κι οι Αμερικάνοι πολύ θα ήθελαν να γνωρίζουν περισσότερα για τους Ρωσικούς αντιαεροπορικούς πυραύλους, αφού είναι ένα όπλο καλύτερο από τα δικά τους. "Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη" είναι η παροιμία που ταιριάζει.
Ρώσοι και Αμερικάνοι όμως συμφωνούν σε ένα πράγμα κι έχουν απόλυτο δίκιο: Στο Σουλτάνο δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη. Τη μια στιγμή δίνει εντολή να καταρριφθεί Ρωσικό αεροπλάνο, την επόμενη εμφανίζεται φίλος της Ρωσίας, φορτώνοντας τα όλα στην αντιπολίτευση! Ενώ είναι στο ΝΑΤΟ ακολουθεί αντιαμερικανική ρητορεία.
Ο Σουλτάνος παζαρεύει με όλους. Όποιος κάνει τη μεγαλύτερη προσφορά. Όμως οι Ρώσοι και κυρίως οι Αμερικάνοι έχουν κουραστεί. "Αι στο διάολο πια μ' αυτό το λιγούρη, μας ζάλισε με τις τούμπες, κάτσε να τους δείξουμε ποιος είναι τ' αφεντικό" σκέφτηκαν, και του είπαν απλά: - Αποφάσισε, ή παίρνεις το πακέτο των Ρώσων ή το δικό μας.
Φυσικά ο Ερντογάν ξέρει πως αν διαλέξει τον έναν, θα χάσει για τα καλά τον άλλο, κι αυτό θα έχει επιπτώσεις. Παρά τη ρητορική λοιπόν κοιτά στην πράξη να ξεμπλέξει με όσο το δυνατό λιγότερη χασούρα.
Βλέπετε, από την αρχή πόνταρε στην ανατροπή του Άσαντ στη Συρία. Συνεργάστηκε γι αυτό ως και με το ISIS. Έχασε και πρέπει τώρα να πληρώσει. Κάνει τσιριμόνιες, ότι δηλαδή θα έκανε κάποιος που έχασε ένα στοίχημα και δεν θέλει να το παραδεχτεί.
Ό,τι και να διαλέξει όμως την έχει βαμμένη. Η φάπα θα έρθει οπωσδήποτε, ή από την Ανατολή ή από τη Δύση. Αφήστε που μπορεί να τον δείρουν τελικά κι οι δυο μαζί. Να τη γλυτώσει χλωμό το βλέπω, με το χαρακτήρα που έχει. Έβαλε τη χώρα του σε μεγάλες περιπέτειες.
F-35 εναντίον S-400. Πολλά γράφτηκαν ιδιαίτερα σε μιλιταριστικά site. Πριν από όλα να θυμίσουμε πως το F-35 είναι βομβαρδιστικό, ενώ οι S-400 αντιαεροπορικό. Είναι κάπως ανόμοια η σύγκριση, άλλος ο σκοπός του ενός, άλλος του άλλου. Εξάλλου σε πραγματικό πόλεμο οι επιχειρήσεις θα είναι συνδυασμός στρατού - αεροπορίας - ναυτικού, ενώ το αποτέλεσμα θα εξαρτάται από την ποσότητα, την ποιότητα (εκπαίδευση όπλα, ηλεκτρονικά μέτρα - αντίμετρα κλπ), αλλά και τις τακτικές, τον τρόπο χρήσης. Οπότε προς τι η σύγκριση;
Οι Αμερικάνοι όμως πουλάνε το F-35 αλλά όχι τo F-22. Γιατί; Γιατί το F-22 είναι προφανώς καλύτερο και το θέλουν για τον εαυτό τους.
Οι Ρώσοι επίσης έχουν ήδη τους S-500 για τους ίδιους. Άρα φυσικά ισχύει ότι δεν θέλουν να πέσει απόρρητη τεχνολογία στα χέρια των αντιπάλων, αλλά κι οι δυο φυλάνε τα καλύτερα για πάρτι τους. Λογικό είναι.
Όμως τι γίνεται; Υπάρχουν οι πελάτες. Τι θα προτιμήσει μια χώρα; Αν οι Τούρκοι πάρουν τα 100 αμερικανικά αεροπλάνα και οι Ρώσοι βρουν ατέλειες σ' αυτά, αμέσως θα θεωρηθούν παρωχημένα! Αν όλοι μάθουν την αχίλλειο πτέρνα ενός όπλου, θα το αγοράσουν νομίζετε; Φυσικά όχι.
Οι Αμερικάνοι φιλοδοξούν το αεροπλάνο αυτό, να αντικαταστήσει μια σειρά τύπων F-15, F-16, F-18 και πολλούς άλλους παλαιότερους. Χιλιάδες αεροπλάνα σε πάρα πολλές χώρες.
Αν βρεθεί ψεγάδι, χρεοκόπησαν, οι Ρώσοι εξ' αιτίας του απρόβλεπτου Σουλτάνου τους "έκλεισαν το σπίτι". Γι αυτό προτιμούν να χάσουν 100 παρά τις αμέτρητες μελλοντικές παραγγελίες.
Είναι όλα θέμα αριθμητικής.
Δημοσίευση σχολίου