Η λογική της οικογενειακής ευθύνης είναι μια αντίληψη φασιστική. Απ' αυτή την άποψη θεωρούμε απαράδεκτη την κριτική που δέχεται ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΝΔ.
Ο πατέρας του πρώην υπηρεσιακού πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμένου όντως θησαύρισε έχοντας σαν όχημα τον επίσημο προπαγανδιστικό μηχανισμό του Ράιχ, την εταιρεία "Mundus A.G". που είχαν συστήσει τα γερμανικά υπουργεία Εξωτερικών και Προπαγάνδας για τον έλεγχο των ΜΜΕ στις κατεχόμενες χώρες.
Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι μπορείς να αποδώσεις την παραμικρή μομφή στο παιδί του.
Από κει και πέρα όμως υπάρχει και κάτι άλλο. Αυτό που λέγεται σεβασμός στην οικογενειακή παράδοση.
Είναι δυνατόν να κατάγεσαι από μια οικογένεια με αγωνιστική παράδοση, η οποία έχει να επιδείξει μορφές μαχητών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, εσύ να ξεκινάς από οργάνωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, κάνοντας κριτική στο ΚΚΕ κατηγορώντας το για "ρεφορμισμό" και αποδίδοντας του ότι κατάντησε "συστημικό κόμμα" και τελικά να καταλήγεις υποψήφιος Επικρατείας της Ν.Δ.;
Αυτό, τουλάχιστον εμένα με ξεπερνάει, και δεν βρίσκω λέξεις να το σχολιάσω.
Αλήθεια, δεν θα τρίζουν τα κόκαλα των προγόνων του όταν ο ίδιος βρίσκεται σε ένα κόμμα που στέλεχος της -που τελικά υποκριτικά διαγράφηκε- διακηρύττει «Ξεχάστε τη Δεξιά που ξέρατε αυτή τη φορά θα γ@@@@ κομμουνιστικές κωλ@@@@@»;
Θα αισθάνεται άνετα που συγχνοτίζεται με Βορίδηδες, Πλεύρηδες, Γεωργιάδηδες κλπ, που μιλούν ακόμα για "συμμοριτοπόλεμο" και για τα "εγκλήματα της αριστεράς";
Δεν έχει νόημα να αναφέρουμε το όνομα του -αρκετοί/ες το καταλαβαίνουν- αλλά το μόνο που θέλουμε να πούμε ότι μπορεί να είσαι καλός επιστήμονας, άλλα παράλληλα να είσαι εντελώς σάπιος σαν άνθρωπος. Κι αυτό συμβαίνει με το συγκεκριμένο άτομο.
Θλίψη γμτ.
Δημοσίευση σχολίου