Σε είδα Μάνα...
Να προσπαθείς τα δάκρυα σου να πνίξεις, σε είδα να παλεύεις να μη λυγίσεις...
Μέρα δύσκολη, μέρα τρομακτική η σημερινή...
Δίπλα σου πέρασε ο φονιάς του γιόκα σου... Το είδες πλάι σου, το κτήνος, που χρόνια τώρα, απολαμβάνει τη θαλπωρή του σπιτιού του...
Γι αυτούς οι νόμοι και τα διατάγματα...
Εξη χρόνια, έξη αιώνες, για σένα, δίχως τον Παύλο σου...
Μέρες πικρές, νύχτες βαριές, ζωή λειψή...
Σε νοιώθουμε Μάνα...
Ασε τα δάκρυα σου, ελεύθερα να κυλήσουν.. . Κλάψε, για το όμορφο, το δολοφονημένο παιδί σου, που το φευγιό του τον κόσμο μας μίκρυνε...
Κλάψε Μάνα και για την "δικαιοσύνη" τους, που χώρια απ'το δίκιο ζει...
Μα κλάψε και για μας, που τον Παύλο σου φυλάμε στην καρδιά μας, είδος πολύτιμο κι ακριβό, μα το ανάστημα του να φτάσουμε δεν μπορούμε, τα πέταγμα τα του να ακολουθήσουμε, ανίκανοι είμαστε...
Κλάψε Μάνα, και που μόνη σ' αφήσαμε, σε αίθουσες δικαστικές να μένεις, να υπομένεις, και να επιμένεις, φορτωμένη το βάρος του αντιφασισμού...
Δημοσίευση σχολίου