Αντεργατική επίθεση και κοινοβουλευτικός κρετινισμός

Του Γ.Γ.

Εχουμε κουραστεί να γράφουμε ότι οι εκλογικοί συσχετισμοί δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία από κοινωνική-ταξική άποψη και αυτό το γνωρίζει οποιοσδήποτε έχει την ελάχιστη επαφή με την μ/λ θεωρία.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε αυτή η εκτίμηση, δίνοντας ακόμα ένα χαστούκι στους λάτρεις του κοινοβουλευτικού κρετινισμού.

Σήμερα η κυβέρνηση καταθέτει δυο "απαράδεκτες" και "άθλιες",  -όπως τις χαρακτήρισε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος- τροπολογίες σε πολυνομοσχέδιο που συζητείται στην βουλή, για τα εργασιακά.

Η μία τροπολογία που προσπάθησε να περάσει «σαν τον κλέφτη» προβλέπει ταβάνι στις συντάξεις, επεκτείνοντας δηλαδή όλες τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις των τελευταίων ετών.

Η δεύτερη τροπολογία υλοποιεί ευθέως τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, καθώς καταργεί την υποχρέωση του εργοδότη να αιτιολογεί την απόλυση εργαζόμενου. Επίσης, προβλέπει ότι σε περίπτωση που μια επιχείρηση έχει προσλάβει έναν εργαζόμενο μέσω εργολάβου (εργολαβικοί εργαζόμενοι), τότε την ευθύνη για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας την έχει αποκλειστικά ο εργολάβος και όχι η επιχείρηση στην οποία εργάζεται, αναφέρει η ιστοσελίδα 902

 Απ' την πλευρά του ο Τσίπρας προσθέτει: «Καταργούν την υποχρέωση των εργοδοτών να αιτιολογούν απολύσεις καθώς και την ευθύνη εργολάβων/υπεργολάβων απέναντι στους εργαζόμενούς τους ...Νομοθετούν καθ΄ υπαγόρευση του ΣΕΒ και δεν τολμούν να υπερασπιστούν την επιλογή τους. Στα κλεφτά φέρνουν μνημονιακές τροπολογίες, μετά τα μνημόνια ... Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι τελικά κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΣΕΒ».

Και μπορεί όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να καταγγέλλουν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις και να αποχωρούν απ' την κοινοβουλευτική διαδικασία, αυτό όμως δεν εμπόδισε τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας να ψηφίσουν κατ' αρχήν το άθλιο νομοσχέδιο στο οποίο περιλαμβάνονται αυτές οι βάρβαρα αντεργατικές τροπολογίες.

Γι' αυτό επιμένουμε. Ο μόνος τρόπος για να φρενάρουμε αυτές τις αντιλαϊκές μεθοδεύσεις είναι ο δρόμος του αγώνα. Με μαζικότητα και δυναμικές μορφές πάλης.

Και κάτι τελευταίο για να μην δημιουργηθούν παρανοήσεις:

Σίγουρα οι επαναστάτες και οι κομμουνιστές, θα μπουν ακόμα και στο στάβλο του αστικού κοινοβουλευτισμού, προκειμένου να βοηθήσουν την ανάπτυξη της ταξικής πάλης του προλεταριάτου όπως λένε οι θεωρητικοί του μαρξισμού-λενινισμού.

Οπότε δεν μπαίνει θέμα αν πρέπει οι επαναστάτες, οι κομμουνιστές να απορρίπτουν a priori την κοινοβουλευτική πάλη, ακόμα και τη συμμετοχή στο κοινοβούλιο.

Από κει και πέρα όμως θα πρέπει να θυμηθούμε και λίγο τον Μαρξ. Να κάνουμε δηλαδή  «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης». Και εδώ είναι η ουσία του θέματος.

Ισχυρίζεται κανείς σήμερα ότι  η συμμετοχή στις εκλογές και στο αστικό κοινοβούλιο  στις συγκεκριμένες συνθήκες συντελεί στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης;