Και εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς την 24η Φλεβάρη!

Σαν σήμερα στις 24 Φλεβάρη του 1943 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα συντονισμένη απεργία και διαδήλωση ενάντια στην επιστράτευση που πήγαν να επιβάλλουν στον σκλαβωμένο τότε λαό μας οι δυνάμεις του άξονα.

Μετά τις τεράστιες απώλειες που είχε επιφέρει ο Κόκκινος Στρατός στις χιτλερικές δυνάμεις με αποκορύφωμα την νίκη του στην μάχη του Στάλιγκραντ, τα γερμανικά στρατεύματα χρειαζόταν επειγόντως νέες δυνάμεις. Να υπάρξουν δηλαδή γερμανοτσολιάδες από κατακτημένα κράτη ή να αποδεσμευτούν Γερμανοί που μέχρι τότε δεν ήταν στα πολεμικά μέτωπα αλλά απασχολούταν στα μετόπισθεν δουλεύοντας σαν εργάτες σε Γερμανικά εργοστάσια, ειδικά κατασκευής πολεμικού υλικού.

Αυτός ήταν και ο λόγος που στις 30 του Γενάρη του 1943 ο αντιστράτηγος Αλεξάντερ Λερ, στρατιωτικός διοικητής των γερμανικών στρατιωτικών δυνάμεων ΝΑ Ευρώπης, εξέδωσε μία διαταγή η οποία μεταξύ άλλων έγραφε:

«1. (...) Κάθε κάτοικος της Ελλάδας ηλικίας 16-45 χρόνων είναι υποχρεωμένος, όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες, να αναλάβει δουλιά για γερμανικές ή ιταλικές υπηρεσίες που του υποδείχτηκε. Ανδρικές εργατικές δυνάμεις είναι υποχρεωμένες να εργαστούν κι έξω από τον μόνιμο τόπο κατοικίας τους, αν χρειαστεί σε κοινότητες στρατοπέδευσης. 
2. Η πρόσκληση για την ανάληψη της δουλιάς γίνεται άμεσα από τις γερμανικές υπηρεσίες ή μέσω των εντεταλμένων απ' αυτές ελληνικών υπηρεσιών, ιδιαίτερα των επιθεωρήσεων εργασίας και των δημάρχων... 
4. Οποιος δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τις παραγράφους 1 και 2 τιμωρείται με χρηματική ποινή απεριορίστου ύψους, φυλάκιση ή ειρκτή ή με στρατόπεδο αναγκαστικής εργασίας».

Η αντίδραση σ’ αυτή την απόφαση των Γερμανών, από τον ελληνικό λαό υπήρξε άμεση.
Η μάχη του ενάντια στην πολιτική επιστράτευση άρχισε με τη συντονισμένη απεργία και διαδήλωση στις 24 Φλεβάρη 1943 και ολοκληρώθηκε με τον πανελλαδικό λαϊκό ξεσηκωμό στις 5 το Μάρτη.
Και ένας αποφασισμένος λαός νικάει. Με τις κινητοποιήσεις του κατόρθωσε τη ματαίωση της επιστράτευσης.

Διαβάστε το κείμενο του Γ. Πετρόπουλου στο "Ριζοσπάστη": Η ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης

Και ένα σχετικό άρθρο του Χ. Πασαλάρη που δημοσιεύτηκε στην στην εφημερίδα Realnews πριν μερικά χρόνια.

Και εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς την 24η Φλεβάρη!

 ΑΝ ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ εκ των σημερινών εν ενεργεία ηγετών έζησε τα σκληρά χρόνια της κατοχής θα πρέπει να έχουν διαβάσει τι ακριβώς συνέβη στην Αθήνα, σαν σήμερα, στις 24 Φεβρουαρίου του 1943, όταν οι ναζί συμπατριώτες της Μέρκελ κατείχαν και βασάνιζαν και καταλήστευαν τη μαρτυρική μας πατρίδα. Θα τα θυμίσω όχι μόνο γιατί τα έζησα από πολύ κοντά, αλλά και για να μαθαίνουν οι σημερινοί πώς πρέπει να κάνουν αντίσταση, αν θέλουν να έχουν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ!..

ΕΚΕΙΝΕΣ τις μέρες ο Χίτλερ ανάγκασε όλες τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης να επιστρατεύσουν χιλιάδες πολίτες τους για τα γερμανικά κάτεργα. Το αποτόλμησε και στην Ελλάδα με ένα διάγγελμα του προς τον φίλο του, δωσίλογο πρωθυπουργό Λογοθετόπουλο, που η Γερμανίδα σύζυγος του, συγγενής του στρατάρχη φον Λιστ, έλυνε και έδενε. Μόλις όμως δημοσιεύθηκε το διάταγμα της πολιτικής επιστράτευσης ο αθηναϊκός λαός ξεσηκώθηκε σε ένα τεράστιο συλλαλητήριο και με επικεφαλής αγωνιστές της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ κατέλαβε το Υπουργείο Εργασίας επί της οδού Τοσίτσα...

ΜΕΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΤΗ Κώστα Μανωλκίδη σκαρφαλώσαμε εκείνη τη μέρα στον 4ο όροφο του υπουργείου και βάλαμε φωτιά στα αρχεία, ώστε να μη βρεθούν τα ονόματα των υπό επιστράτευση εργατών. Αυτά την ώρα που τα τανκς των Γερμανών και Ιταλών άδειαζαν τις σφαίρες τους στο πλήθος με αποτέλεσμα να σκοτώσουν τρεις διαδηλωτές και να τραυματίσουν πάνω από τριάντα. Ο ξεσηκωμός επαναλήφθηκε στις 5 Μαρτίου με ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή και με περισσότερα θύματα. Είχε μεσολαβήσει στις28 Φεβρουαρίου η πάνδημη κηδεία του Κωστή Παλαμά, με όλη την Αθήνα να τον συνοδεύει στο Α' Νεκροταφείο.

01 ΚΑΤΑΚΤΗΤΈΣ τα έχασαν κυριολεκτικά. Εντρομοι απέσυραν το διάταγμα της επιστράτευσης και έδιωξαν τον Λογοθετόπουλο από την πρωθυπουργία για να διορίσουν τον Ράλλη. Η μαρτυρική Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα στην Ευρώπη που κατάφερε να νικήσει τον κατακτητή και να ματαιώσει την πολιτική επιστράτευση. Οπως αργότερα θα κατάφερνε να ματαιώσει και την επέκταση της βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία και Θράκη, παρατάσσοντας το μεγαλύτερο αντιστασιακό κίνημα στην Ευρώπη, που ξεκίνησε με το κατέβασμα της γερμανικής σημαίας από τον Γλέζο και τον Σάντα τον Μάιο του 1941...

ΤΑ ΘΥΜΙΖΩ όλα αυτά σήμερα μήπως και πεισθούν επιτέλους οι άκαπνοι της εξουσίας αλλά και της αντιπολίτευσης ότι με τον λαό και την ηγεσία του ενωμένους σε ΕΘΝΙΚΗ ΓΡΟΘΙΑ όπως τότε, τα πάντα είναι δυνατά: Και το μνημόνιο να κουρελιαστεί και τα δάνεια να κουρευτούν και οι αποζημιώσεις να πληρωθούν και-το σπουδαιότερο- ο σεβασμός προς την Ελλάδα να αποκατασταθεί. Πολύ περισσότερο που σήμερα δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με τα τανκς του φον Λιστ, ούτε με το Σκοπευτήριο της Καισαριανής ούτε με το Χαϊδάρι του ηρωικού Ναπολέοντα Σουκατζίδη, ούτε (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) με 300.000 νεκρούς από πείνα...

ΤΙ ΔΙΑΒΟΛΕΜΕΝΗ σύμπτωση όμως! Και τότε, όπως και τώρα, με το μέρος της ναζιστικής Γερμανίας ήταν η βόρεια Ευρώπη. Η Νορβηγία του Χάμσουν και του Κουίσλιγκ, αλλά και η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Φινλανδία, η Δανία, η Σουηδία, ήσαν αμαχητί υποταγμένες στον Χίτλερ. Ενώ η νότια Ευρώπη, με πρωτοπόρες την Ελλάδα, τη Γιουγκοσλαβία, τη Γαλλία, ακόμη και την Ιταλία (μετά την εκτέλεση του Μουσολίνι) πρωτοστάτησε στον συμμαχικό αγώνα…

Τότε η πολιτική επιστράτευση του Χίτλερ τινάχτηκε στον αέρα με δύο παλλαϊκά συλλαλητήρια... Τώρα; Τώρα είναι η σειρά των μνημονίων να τιναχτούν στον αέρα. Πώς; Πάλι με μια ΕΘΝΙΚΗ ΓΡΟΘΙΑ, που μπορεί να γίνει ο φόβος και τρόμος των δανειστών γιατί θα ανάψει φωτιές σε όλη τη νότια Ευρώπη... Και τότε... Είναι όμως και τα πέντε δάκτυλα έτοιμα και πρόθυμα να γίνουν γροθιά;