Home » , » Ο έρωτας στον καιρό της λάσπης

Ο έρωτας στον καιρό της λάσπης

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020 | 1:42 π.μ.


Τα στρατόπεδα είναι λάσπη. Λάσπη κάτω απ' τις σκηνές, μέσα στις σκηνές, λάσπη στους πλαστικούς κεσέδες για το φαΐ, λάσπη το ίδιο το φαΐ.
Να βλέπεις παντού μόνο λάσπη και να τρως λάσπη είναι σα να ξάπλωσες για πάντα κάτω από τις ρίζες των δέντρων.
Λάσπη ο τόπος, το σπίτι κι ο ουρανός τη μέρα που τ' αποχαιρετάς.

Μετά τα βομβαρδιστικά, περνούν τα σύννεφα κι αυτό που ήταν σπίτι γίνεται ένας σωρός λάσπη. Αυτό που ήταν τόπος, γίνεται βούρκος.

Η λάσπη στους τόπους των πολέμων είναι κόκκινη. Κουβαλά το νερό των σύννεφων και το αίμα των ανθρώπων.

Λάσπη και τα στόματα αυτών που κατάπιαν βρωμιές, έχθρες, μίσος, μια ολόκληρη ανυπόληπτη ζωή. Κάνουν ν' ανοίξουν το στόμα, για ν' ανασάνουν και τρέχει η ανυπόληπτη ζωή, σαν πηχτή λάσπη, αποκρουστική στην όψη, στο άκουσμα και την οσμή.

"Ας μη γαμνιόσαν, μωρή ξεκωλιάρα"

Η λάσπη από τα στόματα των ανθρώπων δεν έχει καθόλου νερό. Μόνο αίμα. Και περιττώματα. Ο ανθρωπάκος που καταπίνει μίσος, αφοδεύει από το στόμα. Ξερνά λάσπη. Τη φτύνει παντού, στο σπίτι του, στα παιδιά του, στο φαΐ του, και μετά την ξανατρώει. Τη φτύνει όπου υποψιάζεται πως υπήρξε έρωτας. Σιφιλιάζεται αν υποψιαστεί πως κάπου υπήρξε έρωτας.

Ξέρει μόνο ένα σπασμό των γεννητικών οργάνων. Σαν το κατούρημα.

Ούτε βλέμματα που θολώνουν και τυφλώνονται, ούτε δέρμα που γίνεται λάβα ηφαιστείου ούτε ανάσα που γίνεται στεναγμός

Ο έρωτας είναι από μόνος του ένας πόλεμος. Μια έκρηξη.

Ο έρωτας στον πόλεμο είναι δυο φορές πόλεμος.

Είναι το τέλος του κόσμου και η αρχή του.

Δυο σώματα που σμίγουν μέσα στον πόλεμο, είναι ανάγκη για ζωή. Είναι η ζωή. Σώματα που σμίγουν μέσα στον πόλεμο είναι σωσίβιο σε μανιασμένη θάλασσα, νερό στις ρίζες απότιστων δέντρων, πέρασμα μέσα από συρματοπλέγματα.

'Ολο το σύμπαν που πάνω του ισορροπεί η Γη.
'
Οσο θα συνεχίζουν να σμίγουν τα σώματα των ανθρώπων, σα να είναι η τελευταία φορά, μέσα στη λάσπη των στρατοπέδων, των βομβαρδισμένων τόπων και των πολέμων, σαν ιεροτελεστία και υπόμνηση, σαν απειθαρχία στο θάνατο, θα υπάρχει ελπίδα.

Θα σημαίνει πως δεν ξέχασαν, παρ' όλη τη λάσπη, τι σημαίνει ζωή.

(H επιστολή του Hamody βρέθηκε στη Σάμο, μετά από ναυάγιο, τον Οκτώβρη του 2015, O Hamody κι η Rose δεν βρέθηκαν ποτέ).
Μοιράσου το :

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger