Δεξιά προπαγάνδα και πραγματικότητα - Επιδιώκουν μια διακυβέρνηση που θα γίνεται αμιγώς με διατάγματα Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και δια της αστυνομίας.

Γράφει ο Νίκος από Βόλο

Πολλή συζήτηση γίνεται τούτες τις μέρες σχετικά με το πώς τα πηγαίνει η δεξιά κυβέρνηση, ποια αποδοχή έχει στην κοινωνία και πώς θα εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι, για ένα περίπου μήνα πανδημίας, στην Ελλάδα έχουμε μόνο (;) 108 νεκρούς. 

Η δεξιά και η κατευθυνόμενη μαζική προπαγάνδα της εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι η επιδημία,στη φάση αυτή χτύπησε κάπως ξώφαλτσα τα Βαλκάνια και την Ελλάδα, και δεν είχε διασπαρεί τόσο πολύ, όταν πάρθηκαν τα περιοριστικά μέτρα.

Αν δεν ήταν ακόμη χειμώνας όταν άρχισε αυτή η ιστορία, δηλ. εποχή που δεν κινείται καθόλου σχεδόν ο μόνος "αξιόλογος" κερδοσκοπικός κλάδος (σε μια αποβιομηχανισμένη και με κατεστραμμενη αγροτική οικονομία χώρα) δηλ. ο εποχικός τουρισμός, που κινεί σε ένα βαθμό και τη λοιπή πιάτσα των τουριστικών περιοχών, τότε με τις υποδομές υγείας που υπάρχουν εδώ, ο κορωνοϊός θα είχε κάνει θραύση τρισχειρότερη από ό,τι στη βιομηχανική δυτική Ευρώπη και την Αμερική.

Μπορεί λοιπόν ακόμα τώρα η δεξιά προπαγάνδα να πανηγυρίζει και να πλέκει φωτοστέφανα του Κούλη και του Χαρδαλιά, με το αζημίωτο για τους καναλάρχες, όμως οι λιβανιζόμενοι ξέρουν καλά ότι τα δύσκολα είναι μπροστά από κάθε άποψη.
Από την πλευρά της διασποράς του covid-19, το δίκοπο μαχαίρι για τη δεξιά είναι τί γίνεται αν δώσει εντολή σύντομα (λόγω εποχής) να αρχίσει να ξανακινείται ο τουριστικός κλάδος. .Εκεί μπορεί να τους ξεφύγει το πράγμα χωρίς να το καταλάβουν οι κυβερνώντες, όσο κι αν ελπίζουν σε μια άνοδο της θερμοκρασίας.

Από την άλλη πλευρά των γενικότερων οικονομικών συνεπειών του υποχρεωτικού σταματήματος ή του δραστικού περιορισμού της όποιας υπάρχουσας παραγωγής, του εμπορίου και των μεταφορών, είναι πλέον βέβαιη η καταλυτική επιτάχυνση της νέας σαρωτικής οικονομικής κρίσης. 
Και οι κυβερνώντες ξέρουν πολύ καλά τι θα τους στοιχίσει η επερχόμενη πείνα και δυστυχία. Ιδίως αν κάνει πως ξεφεύγει και η αρρώστια λόγω κάποιας χαλάρωσης των μέτρων για να κινηθεί ο τουρισμός.

Μπορεί λοιπόν η προπαγάνδα της δεξιάς να εξιδανικεύει τη θέση της χώρας και να λιβανίζει σε βαθμό αηδίας την κυβέρνηση, η ηγεσία της δεξιάς όμως ξέρει καλά ότι τα δύσκολα για αυτήν είναι μπροστά και τρέμει το τι μπορεί να της συμβεί στους επόμενους μήνες.

Αυτό το ξέρει η αστικορεφορμιστική αντιπολίτευση και προωθεί κάποια σενάρια του τύπου ότι ο Κούλης θα κοιτάξει να ... δραπετεύσει εγκαίρως, ότι θα κάνει πρόωρες εκλογές και τα παρόμοια.

Κατά την άποψή μου,αυτό που άμεσα θα κάνει η δεξιά είναι να διασφαλίσει ότι θα παραταθεί -το δυνατόν περισσότερο- το διάστημα στο οποίο θα απαγορεύονται οι πολιτικές συγκεντρώσεις (διαμαρτυρίας- διεκδίκησης, εννοείται) και που η διακυβέρνηση θα γίνεται αμιγώς με διατάγματα, Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και διά της αστυνομίας. 

Με τη λεγόμενη εθνική αντιπροσωπεία να ψηφίζει φαστ-τρακ ορισμένα προκλητικώς αντιλαϊκά νομοσχέδια, π.χ. για την Παιδεία και τα εργασιακά δικαιώματα, ενώ η προπαγάνδα των ΜΜΕ θα λιβανίζει του βόθρου τη μπόχα.
Έτσι θα πορευτεί η δεξιά, κι από κει και πέρα, βλέποντας και κάνοντας.

Ο μόνος παράγοντας που μπορεί να αποτρέψει τα αντιλαϊκά της σχέδια και την παρατεταμένη ιδιότυπη δικτατορία της αντίδρασης, θα είναι μόνο μια αφύπνιση και οργάνωση της πάλης του εργατολαϊκού κινήματος.
Αν αρχίσει δηλαδή αυτό έμπρακτα να σπάζει de facto το γύψο της απαγόρευσης πολιτικών συγκεντρώσεων, να μαζικοποιειται σε μια πορεία και να αντιτάσσει ένα μεγάλο κι ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΟΧΙ στα σχεδιαζόμενα νέα μέτρα και διατάγματα.

Αυτή την προοπτική σίγουρα την τρέμει πάνω από οτιδήποτε άλλο η κυβερνώσα μαύρη μαυρίλα του ούτε ...25% επί των εγγεγραμμένων, για να μην ξεχνιόμαστε! Ιδίως όταν η επίσημη ανεργία χτυπάει νέα ρεκόρ και το ΔΝΤ προβλέπει έλλειμμα άνω του 200% του ΑΕΠ.

Θα εκμεταλλευτούμε ως λαϊκό κίνημα τη δυσαρέσκεια που θα φέρει αναπόφευκτα η φτώχεια, η καταπάτηση δικαιωμάτων και ο συνακόλουθος "γύψος" ή θα βοηθήσουμε (συνειδητά ή άθελά μας) το σύστημα και τη δεξιά να ξελασπώσουν τα τομάρια τους;

Εδώ θα κριθούν όλες οι ηγεσίες κι όλοι οι σχηματισμοί που διεκδικούν τον τίτλο του αριστερού και του κομμουνιστή. Ιδού η Ρόδος! Ίδωμεν.