Σαν σήμερα το 1958 βουλευτικές εκλογές με την ανάδειξη της ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση. - Πανικός στο αστικό πολιτικό σύστημα

Από τις κάλπες της 11ης Μάη 1958 η ΕΡΕ βγήκε νικήτρια με 41,1% και απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 171 εδρών και η ΕΔΑ δεύτερη με 24,4% και 79 βουλευτές.
Το Κόμμα των Φιλελευθέρων ήρθε τρίτο με 20,7% και 36 έδρες και η κεντρώα ΠΑΔΕ τέταρτη με 10,6% και 10 έδρες.

Το αντίκτυπο των αποτελεσμάτων των εκλογών ήταν άμεσο, προκαλώντας πανικό στο αστικό πολιτικό σύστημα που ξαφνικά έβλεπαν το ΚΚΕ, εννιά χρόνια μετά τη στρατιωτική συντριβή του, να ανασυγκροτείται πολιτικά με τέτοιο ρυθμό που το έφερε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του ΒΗΜΑΤΟΣ, της γνωστής εφημερίδας του συγκροτήματος Λαμπράκη που από τότε, όπως φαίνεται, είχε ως κύριο μέλημά της τον "κομμουνιστικόν κίνδυνον" περισσότερο παρά τη Δεξιά.
Ας διαβάσουμε λοιπόν τι έγραφε η εφημερίδα του Κέντρου δύο μέρες μετά τις εκλογές του 1958 για την "κομμουνιστικήν πλημμυρίδαν" της ΕΔΑ με την οποία ας μην ξεχνούμε ότι το Κέντρο είχε συνεργαστεί μαζί της εκλογικά πριν από ενάμιση μόλις χρόνο.

"Η Δεξιά παρέλαβε τον Κομμουνισμόν εις την Ελλάδα με ποσοστό επισήμως πιστοποιηθέν και διεθνώς αναγνωρισθέν 9,7%. Και εντός μιας εξαετίας κατώρθωσε να αναβιβάση την δύναμιν του Κομμουνισμού εις το ανησυχητικόν ποσοστόν 24,4% και να στείλη εις το Κοινοβούλιον 78 κομμουνιστάς και κομμουνίζοντας βουλευτάς.

Ο υπερδιπλασιασμός της κομμουνιστικής δυνάμεως δεν είναι αποτέλεσμα τύχης ή μοιραίας εξελίξεως. Είναι προφανώς αποτέλεσμα της ασκηθείσης κατά την εξαετίαν αυτήν στενοκάρδου και αντιλαϊκής πολιτικής.

... Το μήνυμα της 11ης Μαΐου είναι άκρως ανησυχητικόν δια το κοινωνικόν και εθνικόν μας μέλλον και θα πρέπει να αφυπνίση πολλάς συνειδήσεις εις τον τόπον μας.
Απευθύνεται πρώτα εις τα κόμματα της Δεξιάς και γενικώς εις τα εθνικά κόμματα, δια να υποδείξη τον δρόμον, τον οποίον οφείλουν εφεξής να ακολουθήσουν, αν δεν θέλουν να ίδουν κατακλυζομένην την Ελλάδαν από την κομμουνιστικήν πλημμυρίδα.

... Έχομεν ήρεμον την συνείδησιν ότι εγκαίρως διείδομεν τον κίνδυνον της πολώσεως και ηγωνίσθημεν να τον αποτρέψωμεν. Ο Ελληνικός Λαός όμως άλλως έκρινεν. Αντί να συσπειρωθή περί τον κορμόν του Κέντρου που αποτελεί τον μόνον ΑΝΑΣΧΕΤΙΚΟΝ ΦΡΑΓΜΟΝ κατά της Κομμουνιστικής πλημμυρίδος, ετράπη προς τα Άκρα. Δικαίωμά του βεβαίως. Όμως ημείς πιστεύομεν ότι επλανήθη... "

Τα αποτελέσματα των εκλογών του 1958 προκάλεσαν, λοιπόν, συναγερμό στο κράτος και στο παρακράτος που δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να συμβεί κάποιο "εκλογικό ατύχημα" στις επόμενες εκλογές και να ανέλθει στην εξουσία η Αριστερά. Έπρεπε λοιπόν να λάβουν τα μέτρα τους και αυτό ακριβώς έκαναν. 

Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών του 1958 σήμανε συναγερμό σε όλα τα επίπεδα του πλέγματος εξουσίας και η ανάσχεση της επιρροής της ΕΔΑ αναγορεύτηκε σε πρώτη κρατική και κυβερνητική προτεραιότητα.

Παρά το γεγονός ότι στο εσωτερικό της ΕΡΕ ακούστηκαν κάποιες ήπιες φωνές για απάντηση στην άνοδο της ΕΔΑ μέσω της εφαρμογής κοινωνικών και μεταρρυθμιστικών πολιτικών, τελικά αυτοί που επικράτησαν ήταν οι σκληροπυρηνικοί εκφραστές της δυναμικής αντιμετώπισης της Αριστεράς. 

Μετά από σειρά συσκέψεων με συμμετοχή εκπροσώπων του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών, εκπονήθηκαν ειδικά σχέδια από την ΚΥΠ, δημιουργήθηκαν νέες παραστρατιωτικές οργανώσεις και ενισχύθηκαν οι παλιές. Τέλος, αποφασίστηκε να τεθούν όλες οι παρακρατικές οργανώσεις υπό τον έλεγχο της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Υπουργείου Προεδρίας (ΥΠΥΠ), της οποίας διοικητής ήταν ο ταξίαρχος Γωγούσης, ηγετικό μέλος του ΙΔΕΑ. 

Οι σχέσεις του επίσημου κράτους και του παρακράτους ήταν κάτι παραπάνω από εμφανείς, καθώς οι παρακρατικές οργανώσεις διευθύνονταν από την ΥΠΥΠ και ελέγχονταν από την ΚΥΠ.

Όλες αυτές οι ενέργειες σχεδιάζονταν από μία «αφανή» επιτροπή που συγκροτήθηκε από τον ίδιο τον Κ.Καραμανλή με σκοπό να αντιμετωπίσει την απειλή της ΕΔΑ. Η επιτροπή αυτή, που βρισκόταν έξω από τον έλεγχο της Βουλής, των πολιτικών κομμάτων και της Δικαιοσύνης, απαρτιζόταν από επτά στρατηγούς, τον αντισυνταγματάρχη Γ. Παπαδόπουλο και τον αστυνομικό διευθυντή Αθηνών. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πέντε από αυτούς (Φροντιστής, Κοντόπουλος, Νάτσινας, Γωγούσης, Μπάλλας) είναι παλαίμαχα μέλη της "Διοικούσας Δέσμης" του ΙΔΕΑ.

Πέρα από τα παραπάνω μέτρα, μετά τις εκλογές του 1958 ο Καραμανλής ανέλαβε προσωπικά το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Το παρακράτος ήταν ελεύθερο πλέον για μια σειρά προβοκατόρικων ενεργειών, όπως πλαστές «κομμουνιστικές» προκηρύξεις, «πληροφορίες» για κινήσεις βουλγαρικών - ή και σοβιετικών στρατευμάτων - στα σύνορα, κ.τ.λ

Πληροφορίες για την ανάρτησή μας πήραμε από εδώ

Διαβάστε επίσης:

11η Μάη 1958: Οταν η Αριστερά έγινε αξιωματική αντιπολίτευση