Βέβαια η εικόνα της Ελληνικής αστικής τάξης είναι περισσότερο στο πνεύμα της παρακμής του μυθιστορήματος του John Steinbeck με τον ίδιο τίτλο και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τις πιθανές παρενέργειες από τη σύνοδο του G7 (8 Ιουνίου 2018) η κυβέρνηση μοιάζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο. Παρόλο που κατέθεσε το πολυνομοσχέδιο των μέτρων της 4ης αξιολόγησης που περιλαμβάνει επιπλέον επιβάρυνση για τον ΕΝΦΙΑ, περικοπές των συντάξεων,επίσπευση της εφαρμογής της μείωσης του αφορολόγητου στο πλαίσιο του μεσοπρόθεσμου 2019-2022 που κατατέθηκε στο πλαίσιο του πολυνομοσχεδίου κανείς δεν μοιάζει να συγκινείται.
Ο ESM αποφάσισε τη μη χορήγηση του 1 δις. που υπολείπεται από την Γ Αξιολόγηση, οι διαπραγματεύσεις για το χρέος κατέληξαν σε (προσωρινό;) αδιέξοδο και το ΔΝΤ που σημειωτέον πρέπει να εγκρίνει την εκταμίευση της τελευταίας δόσης των 15 δις. και πιθανή παρακράτηση του αδιάθετου ποσού του Γ μνημονίου ως «μαξιλάρι ασφαλείας», διαλαλεί σε όλους τους τόνους ότι η χώρα δεν έχει αξιόχρεο.
Ίδιο είναι το κλίμα και στις αγορές με ανώνυμο παράγοντα να δηλώνει στο Bloomberg ότι η Ελλάδα χρειάζεται πέντε (αριθμός 5) αναβαθμίσεις για να θεωρηθεί αξιόχρεη. Όμως η είδηση της εβδομάδας είναι το ρεπορτάζ του Bloomberg που φιλοξενεί δηλώσεις ανώνυμου
αξιωματούχου του Ελληνικού υπουργείουοικονομικών που λέει ότι η χώρα δεν πρόκειται να βγει στις αγορές μετά το καλοκαίρι.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν έκπληξη βέβαια για όσους παρακολουθούσαν την εξέλιξη της Ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο της ΕΕ με ρεαλιστικούς όρους.
Όταν το δεκαετές ομόλογο βρίσκεται ήδη στο 4.5% και ο διοικητής της ΕΚΤ ανακοινώνει το τέλος του προγράμματος ποσοστικής χαλάρωσης με τι προσόντα θα βγει η Ελλάδα στις αγορές όταν υπάρχει επιπλέον οικονομική αστάθεια στην Ιταλία και πολιτική αστάθεια σε Ιταλία Ισπανία;
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να καταλάβει ότι τράπεζες και αγορές θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν τη ρευστότητά τους το επόμενο διάστημα με την προσδοκία ότι θα τη διαθέσουν για τη χρηματοδότηση του χρέους του πυρήνα της Ευρωζώνης (Γερμανία, Γαλλία, Ολανδία κλπ.) σε υψηλότερα επιτόκια.
Η χρηματοδότηση του χρέους χωρών όπως η Ελλάδα περνάει στα αζήτητα σε αυτό το κλίμα.
Να προσθέσουμε, σε όλα αυτά, την πρόθεση του πυρήνα της Ευρωζώνης να θεσμοθετήσει μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας που θα περιλαμβάνουν και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στην άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής.
Κοντολογίς, με το τέλος του προγράμματος ποσοστικής χαλάρωσης η ευρωζώνη θα μπει στο στενό κορσέ της δημοσιονομικής πειθαρχίας με κανόνες που θεσμοθετούν στη πράξη Ευρωπαική Ένωση πολλών ταχυτήτων.
Πρόκειται για τη ομολογία αποτυχίας του πειράματος της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αφού είναι δεδομένο ότι χώρες με ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο πολύ δύσκολα θα ακολουθήσουν αυτούς τους κανόνες. ,,,
Ο λαός και η κοινωνία έχει μπροστά του ένα δύσκολο αλλά και σημαντικό διάστημα. Οι στρατηγικές αποτυχίες της αστικής τάξης και του πολιτικού συστήματος έχουν στρώσει το έδαφος για έναν νέο εμποστοβαρές μνημόνιο που θα βασιστεί στο αδιάθετο υπόλοιπο του Γ μνημονίου.
Η ανασύνταξη των δυνάμεων της αριστεράς και της κοινωνίας είναι αναγκαία γιατί το καλοκαίρι της δοκιμασίας της αστικής τάξης και του πολιτικού συστήματος θα ακολουθήσεις ένα μακρύς χειμώνας δοκιμασίας του λαού και της κοινωνίας..
Αρθρο στου Νίκου Στραβελάκη που μας στάλθηκε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.
Δημοσίευση σχολίου