Σε σημερινό άρθρο στο blog μας, φίλος αναγνώστης δημοσιεύει ντοκουμέντο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, από το οποίο συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι "εξ Αμερικής αφεντάδες" βλέπουν πάντοτε την Ελλάδα σαν μια αποικία τους.
Σαν ένα προτεκτοράτο που εκτελεί εντολές, όπως συχνά συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε παρόμοιας λογής κράτη του πλανήτη.
Υπάρχουν όμως και τα αμίμητα γλωσσικά συνώνυμα, που κόκαλα δεν έχουν, μα κόκαλα τσακίζουν!
Ο σημερινός γκαουλάιτερ του "μπάρμπα-Σαμ" -και μάλιστα του μπάρμπα-Σαμ Τραμπ- στο νοτιότερο αμερικάνικο "προτεκτοράτο" της Βαλκανικής έχει εκφράσει την άποψη του "μπιγκ-μπος" για τη διεθνή θέση του ελληνικού αστικού καθεστώτος με μια φράση που είναι ακόμη χαρακτηριστικότερη κι από τη λέξη "αποικία" και από τη λέξη "προτεκτοράτο"!
Έχει αποκαλέσει ευθέως και δημοσίως το ελληνικό καθεστώς "έναν μεντεσέ" της πολιτικής των γιάνκηδων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Όπως ακριβώς ο μεντεσές μιας πόρτας που την ανοιγοκλείνεί όποτε γουστάρει το αφεντικό του σπιτιού, έτσι ακριβώς λειτουργεί από το 1947 ως σήμερα το πρωί εξαρτημένο αστικό καθεστώς του ελληνικού κράτους.
Και μάλιστα τα τελευταία χρόνια, η κατάσταση αυτή θυμίζει πάλι, ολοένα και περισσότερο 1947-1974, αφήνοντας στην άκρη φούμαρα περί "πολυδιάστατης πολιτικής" προηγουμένων δεκαετιών. Άλλωστε κι αυτηνής της δήθεν πολυδιάστατης αρλούμπας αέρος το αποτέλεσμα ήταν η (παράλληλη με την αμερικάνικη) οικονομικοπολιτική αποικιοποίηση του τόπου και από το γερμανικό ιμπεριαλισμό, μέσω "ΕΕ", ευρώ, δανεικών, τόκων και μνημονίων-υπέρτατων νόμων, που έκανε την εξάρτηση, την υποτέλεια και τη σκλαβιά μας διπλή και τρίδιπλη.
Μόλις λοιπόν το είπε αυτό το αμίμητο για τη χώρα - μεντεσέ ο επικυρίαρχος, οι ντόπιοι τσάτσοι του μπάρμπα-Σαμ, κάθε απόχρωσης, έσπασαν τα χέρια τους στα παλαμάκια, με αποτέλεσμα ο τωρινός μας "Πιουριφόι" να επαναλάβει το χαρακτηρισμό συμπληρώνοντας ότι πρόκειται για τον πιο...αποφασιστικό και χρήσιμο μεντεσέ για τα εγκληματικά σχέδια της Ουάσιγκτον!!
Τέτοια τιμή και δόξα, που δεν ξανάγινε! Εκεί πλέον ο θίασος των ελληνόφωνων Χατζηαβάτηδων έδωσε ρεσιτάλ αλαλαγμών και ύμνων πίστης κι αφοσίωσης!
Έτσι, για να μην ξεχνάμε το "who is who" σ' αυτό το χωράφι της υδρογείου! Τώρα βέβαια, θα είμαστε για να μας φτύσουν μέχρι και οι ρέγγες του Μπόστον και όλης της Νιου Ίνγκλαντ, αν λησμονούσαμε ότι υπάρχουν στον τόπο αυτό, το βασανισμένο τόπο μας, ΟΧΙ ΜΙΑ, ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΕΛΛΑΔΕΣ!
Ότι, δηλαδή, εκτός από τα ασπόνδυλα της αστικής εξουσίας, που γίνονται χειρότεροι κι από τις πόρνες των λιμανιών, που καταντάνε σκέτα χαλιά και λινάτσες για να τους πατήσουν τα βρωμοπόδαρα ακόμα του κάθε αφιονισμένου τσόγλανου του "έκτου στόλου" με αντάλλαγμα ένα (ακόμη) μάτσο δολάρια, που κι αυτά χρεώνονται στα χρέη του κράτους, εκτός λοιπόν από αυτά τα παράσιτα υπάρχει εδώ κι ένας αγωνιστής Λαός.
Ένας ανυπότακτος Λαός που αψήφησε πρώτος στον κόσμο τις ναπάλμ των γιάνκηδων χασάπηδων. Κι όταν κάποιοι πολιτικάντηδες υποκλίνονταν σαν κοινοί φασουλήδες μπροστά στον Βαν Φλητ, κράζοντας "Στρατηγέ, ιδού ο στρατός των υποταχτικών σας!", τούτος ακριβώς ο Λαός με τους στίχους του μαχητή-ποιητή του απαντούσε:
«... Τούτη τη γη τη λέν' Ελλάδα, εξοχότατε, ξέρουμε τις σκοτούρες πόχετε
γι' αυτήν και την αγάπη που της τρέφετε. Σπολλάτη σας, μα εμείς λιγάκι
χαμπαριάζουμε από τέτοια πράγματα. Λαός βλέπεις αγράμματος και
κακομαθημένος από δασκάλους σαν τον Μακρυγιάννη και σαν τον Γέρο του Μοριά,
που μας εμάθανε φερσίματα σ' οχτρούς μ' έναν κατάλογο καλής συμπεριφοράς που
συνοψίζεται σ' αυτές τις λέξεις: Φωτιά και τσεκούρι.»
(Δημήτρης Ραβάνης-Ρεντής: Τούτη τη γη, τη λέν' Ελλάδα... Προς τον εξ Αμερικής αφέντη.).
Τελικά όλα είναι ζήτημα επιλογής. Ή ραγιάς με το σουλτάνο και με τον Βάν Φλητ ή αετός περήφανος για το δίκιο και τη λευτεριά, με τον Καραϊσκάκη, το Γέρο του Μωριά, τον Άρη, την Ηλέκτρα, το Διαμαντή και το Μπελογιάννη!
Μέσος δρόμος δεν υπήρχε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει.
Δημοσίευση σχολίου