Πικρές, πολύ πικρές διαπιστώσεις συνάγονται μέσα από το σημερινό άρθρο που δημοσίευσε το Βαθύ Κόκκινο, σχετικά με την έλλειψη κάθε αξιόλογης αγωνιστικής αντίστασης από πλευράς ΟΛΜΕ και ΔΟΕ απέναντι στις αδίστακτες πολιτικές της κυβέρνησης της δεξιάς στον εκπαιδευτικό χώρο, εν μέσω μάλιστα της έξαρσης του θανατηφόρου ιού...
Τα έχουμε πει και γράψει πολλές φορές, αλλά τίποτα δεν αλλάζει. Ομολογώ ότι απολύτως τίποτα δεν ελπίζω πια να αλλάξει προς το καλύτερο στο χώρο αυτό. Και δεν είναι μόνο η απογοήτευση που φέρνει το πέρασμα της ηλικίας μέσα σε έναν χώρο όπου κάποιος σπατάλησε τα καλύτερα χρόνια της ζωής του, οραματίστηκε και αγωνίστηκε για ένα καλύτερο κόσμο, αλλά είδε τα πράγματα να πηγαίνουν ολοένα προς το χειρότερο, για να φτάσουμε σήμερα σε καταστάσεις πραγματικού ... τρελοκομείου μέσα στα σχολεία του κορωνοϊού και της νεοφιλελεύθερης ζούγκλας...
Και να σκεφτεί κανείς πόση μα πόση αισιοδοξία είχαμε πριν από σαράντα χρόνια, τότε που πραγματικά πιστεύαμε ότι μετά από σαράντα χρόνια, στα 2020, η Ελλάδα θα έχει πια μετασχηματιστεί σε μια σοσιαλιστική κοινωνία και δεν θα γίνεται πια λόγος εδώ για σχολεία κι εκπαιδευτικό προσωπικό στην υπηρεσία του κεφαλαίου και των μαύρων επιδιωξεών του...
Αχ, πού σαι νιότη που 'δειχνες πως θα ερχόταν στους δικούς μας καιρούς μια καλύτερη εκπαίδευση σε μια καλύτερη κοινωνία..
Η υπάρχουσα και ακλόνητη στο χώρο των εκπαιδευτικών συνδικαλιστική γραφειοκρατία, με σχεδόν 45%-50% ποσοστά, ακατέβατα τα άθλια, στην παράταξη της δεξιάς σε πολλές ΕΛΜΕ και συλλόγους δασκάλων, απηχεί απόλυτα όχι μόνο την παγκόσμια αντιδραστική πορεία της ανθρωπότητας, αλλά και σε επίπεδο Ελλάδας την αντίστοιχη νοοτροπία, την ιδεολογική και πολιτική αντίληψη για τη ζωή και την κοινωνία που επικρατεί στο μεγαλύτερο μέρος των σημερινών εκπαιδευτικών της χώρας μας.
Αυτοί οι άνθρωποι, όπως πολύ σωστά το έχει διατυπώσει σε ένα βιβλίο του ο εξαιρετικός κομμουνιστής διανοούμενος σ. Ανδρέας Σκαμπαρδώνης, κατά πλειοψηφίαν βεβαίως, αποτελούν ό,τι πιο αρνητικό περικλείει διαχρονικώς η έννοια του "δημόσιου υπάλληλου" σε ένα αντιλαϊκό εκμεταλλευτικό καθεστώς! Διακρίνονται από: άκρατο ατομικισμό και συμφεροντολογισμό, υποταγή και γλείψιμο στον εκάστοτε ισχυρό με αντάλλαγμα κανένα μικρορουσφέτι ή κανένα 'πόστο ευθύνης' (τρομάρα τους! άκου ευθύνης!) με κάμποσα περισσότερα ευρώπουλα από τους πολλούς, προσπάθεια για "ρίξιμο" του πιο αδύναμου "συναδέλφου μας" στις εργασίες για να μη χαλάσει η ζαχαρένια "μας", προσπάθεια να βγάλουν- ει δυνατόν- και δεύτερο μισθό από "ιδιαίτερα μαθήματα", απομάκρυνση από κάθε συλλογική δράση, κυρίως δε από συνελεύσεις, απεργίες και πορείες διαμαρτυρίας, υποστήριξη των πιο συντηρητικών έως και ακραία αντιδραστικών αντιλήψεων και στερροτύπων για τη ζωή, την κοινωνία, την πολιτική.
Αυτή η κατάσταση στο χώρο έχει φουντώσει κυρίως μετά το 2010 και γίνεται τρισχειρότερη καθώς πλέον φεύγουν στη σύνταξη και οι λιγοστοί αλλά εκλεκτοί Αριστεροί αγωνιστές δάσκαλοι και καθηγητές των προηγούμενων δεκαετιών, εκείνοι που ξεχώριζαν στο χώρο αυτό για τη στάση ζωής και τη μόρφωσή τους.
Οι νεότερες γενιές κατά πλειοψηφίαν διακρίνονται για πλήρη έλλειψη κάθε κοινωνικής και πολιτικής διεκδίκησης, κάθε οραματισμού, κάθε υποψίας ότι μπορεί να αλλάξει ο κόσμος στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σοσιαλισμού. Κρίμα τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά διπλώματα που πάνε και παίρνουν με τη σέσουλα, όλα στις "νέες τεχνολογίες", στη "διοίκηση της εκπαίδευσης", στην Ειδική Αγωγή και ό,τι άλλο "πιασάρικο" και της μοδός τους μοσκοπουλάει το "διά βίου" πανεπιστήμιο-επιχείρηση.
Το 'Πανεπιστήμιο' αυτό που κατάντησε ήδη τα βασικά του πτυχία σκέτα κουρελόχαρτα και που πουλάει ντοκτορά στους "νέους ... υποψηφίους επιστήμονες" για να διεκδικήσουν μια θέση ...αναπληρωτή ή ... ωρομίσθιου στα σχολεία της αμάθειας με μισθό φιλοδώρημα...
Πριν μερικά χρόνια, που ήμουν ακόμη στο χώρο του "επίσημου ΚΚΕ" και του λεγόμενου "ΠΑΜΕ", έτυχε να επισκεφτώ με ένα κομματικό κλιμάκιο σε προεκλογική δουλειά, τους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς ενός απογευματινού σχολείου 'Δεύτερης Ευκαιρίας' σε κάποιο νησί του νομού Μαγνησίας.
- Πώς είναι εδώ τα πράγματα; ρωτάει ο επικεφαλής του κλιμακίου έναν νεαρό ωρομισθιο καθηγητή φυσικό;
- Θαυμάσια! Όλα εδώ είναι θαυμάσια, μας απαντά, χωρίς να το σκεφτεί ιδιαίτερα και κυρίως χωρίς να μας δώσει την εντύπωση πως κάνει πλάκα ή ειρωνεύεται.
- Τί μισθό παίρνετε; τον ξαναρωτάει το στέλεχος του ΚΚΕ.
- Δεν ξέρω να σας πω, του απαντάει ο νεαρός, γιατί δεν έχω δει καν τη σύμβαση ούτε κι έχουμε πληρωθεί γι'αυτό το πρώτο δίμηνο που μας προσέλαβαν!,
-- Ένσημα ΙΚΑ σας έβαλαν για τους μήνες μετά την πρόσληψή σας, έστω για τις ώρες που δουλέψατε; τον ρωτάω τότε εγώ.
-Όχι ακόμα! μου λέει και συμπληρώνει: -Υποσχέθηκαν όμως ότι θα βάλουν τα ένσημα και ότι θα μας πληρώσουν και τα εισιτήρια του πλοίου για τις δύο μέρες της μετακίνησης στο νησί.
-Έ, μα τότε πού το είδες, φίλε μου, αυτό το "θαυμάσια", του απαντάει τότε ορθά κοφτά, εν είδει συμπεράσματος, ένας τρίτος του κομματικού κλιμακίου, ο πιο ηλικιωμένος της παρέας. Και συνεχίζει ακάθεκτος:
- Έχουμε και λέμε. Μισθός τίποτα, ένσημα γιοκ, πληρώνεις από την τσέπη σου τη μετακίνηση, τη διαμονή και το φαγητό στο νησί και τα βρίσκεις "όλα θαυμάσια"; Πώς σκέφτεσαι, εγώ δεν το καταλαβαίνω!
-Σκέφτηκες καμιά φορά τη διέξοδο της οργανωμένης πάλης εσάς των εκπαιδευτικών στο πλάι όλων των εργαζομένων, για μια καλύτερη κοινωνία από δαύτην, με σταθερή δουλειά, μισθό κι ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους; τον ξαναρωτάει ο επικεφαλής του κλιμακίου
-Εγώ δεν ανακατεύομαι με αυτά, του χρόνου τελειώνω το μεταπτυχιακό μου και φεύγω για την Αγγλία, ήταν η ...αφοπλιστική τελευταία απάντηση του... "θαυμάσιου" και τόσο φερέλπιδος νέου επιστήμονος!
Μείναμε έκπληκτοι κι ακόμα αναρωτιόμαστε: Τι διαόλου γράμματα μπορεί στ' αλήθεια να διδάξει τα παιδιά της Εργατικής τάξης κάθε παρόμοιο "επιστημονικό"-εκπαιδευτικό ...φρούτο; Το μόνο που μπορεί να διδάξει, κατά τη δική μου άποψη, ένας τέτοιος άνθρωπος είναι την επιστήμη του ραγιαδισμού και της ζουγκλοποίησης!
Κι αν μάλιστα στη θέση αυτού του προσωρινού ωρομίσθιου... "θαυμασίου νέου της Σιδώνος" που θα έλεγε κι ο Καβάφης, βάλετε τώρα εσείς έναν από τους "μόνιμους" δασκάλους του ραγιαδισμού, του ατομικισμού, της ευρωλιγούρας και της ευρωλαγνείας, από κείνους που κυνηγάνε τα προγράμματα Έρασμος και τα σεμινάρια ρομποτικής και νεοφιλελευθερισμού, τότε σκεφτείτε τι προκοπή θα κάνει η νέα γενιά με κάτι τέτοιους.
Μήπως αυτοί δεν είναι που διέπλασαν ήδη κάτι τύπους σαν τον ... "θαυμάσιο" φίλο μας, αυτόν που πλήρωνε για να πηγαίνει στο νησί και να λέει ότι... εργάζεται;
Πόσοι και πόσοι σήμερα δεν βρίσκονται μονίμως συμβασιούχοι εννιά-δεκα μηνών το χρόνο στην εκπαίδευση, με τη διαφορά βέβαια ότι αυτοί, ακόμη μέχρι σήμερα, πληρώνονται και ασφαλίζονται από την αρχή, και δεν περιμένουν σαν εκείνον εκεί τον... "θαυμάσιο" να του δώσουν τα .. οδοιπορικά του πλοίου και καμιά συστατική επιστολή για τη γηραιά Αλβιόνα ή την Αμέρικα!...
Οι νεοφιλελεύθεροι (αδώνειοι, χρυσοβοριδικοί, πινοτσετικοί και πισσαριδικοί) ιθύνοντες της κυρίαρχης αστικής πολιτικής, τύπου Μητσοτάκη και "Καμερέως", εκμεταλλεύονται σήμερα πλήρως το γεγονός ότι στη δημόσια εκπαίδευση πλειοψηφούν απόλυτα και καταθλιπτικά τέτοια και πολύ χειρότερα σε νοοτροπία άτομα, και όχι βέβαια οι αγωνιστές Δάσκαλοι του λαού με το Δέλτα κεφαλαίο, οι διανοούμενοι που να αξίζουν το όνομα αυτό. (Γιατί βέβαια ούτε τα ράσα κάνουν τον παπά ούτε τα μεταπτυχιακά τον πραγματικό Διανοούμενο!) Γι'αυτό και είναι απλώς θέμα χρόνου είτε η πλήρης κατάργηση κάθε καθεστώτος της μόνιμης εργασίας και στη λεγόμενη δημόσια εκπαίδευση ή ο ασφυκτικός περιορισμός της σε ένα μικρό διευθυντικό σώμα "αρίστων" ... κεχαγιάδων του συστήματος, όπου για να μπει κάποιος θα πρέπει να έχει αποδείξει εμπράκτως, πατώντας επί πτωμάτων, ότι αποτελεί σάρκα εκ της σαρκός του (όχι μόνο ιδεολογικά και εμπράκτως, επιβάλλοντας καθεστώς απόλυτης τρομοκρατικής δικτατορίας στα σχολεία, για κάθε άποψη δασκάλου ή μαθητή που ξεφεύγει από τα καλούπια(!!).
Η σιδερένια φτέρνα του ταξικού εχθρού επελαύνει, αφού κατόρθωσε, μεθοδικά και χάρη στα δικά μας ολέθρια σφάλματα, να προετοιμάσει το έδαφος: τις συνειδήσεις, τις νοοτροπίες και τους ανάλογους συσχετισμούς. Αν σε κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα, ενόσω δηλ. η γενιά μας, η γενιά που είδε το φως στη δεκαετία του '60 του εικοστού αιώνα θα είναι ακόμη εν ζωή, υπάρξει κάπου στον κόσμο μια νέα νικηφόρα επαναστατική ανατροπή που να γίνει ξανά φάρος εξελίξεων για τους κι άλλους λαούς και για τον τόπο μας, θα απαιτηθεί φαντάζομαι σε κάθε χώρα η πιο ...ριζική προλεταριακή πολιτιστική επανάσταση κι ανατροπή σε όλο το επιστημονικό και εκπαιδευτικό τερατούργημα του καπιταλισμού!
Θα απαιτηθεί οπωσδήποτε και το οριστικό ξήλωμα από αυτό το χώρο τουλάχιστον των 4/5 από τους "κυρ-Παντελήδες" που έχει γεννήσει και εκθρέψει κι εδώ και σε κάθε χώρα αυτό το καθεστώς, για να του φτιάχνουν στα σχολεία και στα πανεπιστήμια τους ραγιάδες που επιθυμεί.
Το οριστικό ξήλωμα όλων αυτών δηλαδή που φτιάχνουν ατομικές καριέρες, μέσα στα πνιγηρά και ζοφερά σχολειά της υποταγής και της αμάθειας ή μέσα στις επερχόμενες διαδικτυακές πλατφόρμες τύπου webex cisko, εμβλήματα του κακού μας κι ανάποδου καιρού, του καιρού της ψευδοεπιστήμης των πολυεθνικών, της ακρισίας, της στρούγκας και της κοινωνικής μουγκαμάρας...
Ξέρω ότι αυτά που γράφω δεν θα αρέσουν καθόλου σε πολλούς φίλους αναγνώστες, αλλά πλέον αισθάνομαι τόση σιχασιά κι απογοήτευση από τον εκπαιδευτικό χώρο που θα ήταν ανέντιμο να κρύψω ή να εξωραΐσω αυτό που νιώθω για όσα έγιναν κι όσα γίνονται καθημερινά μπροστά στα μάτια μας, ενώ εμείς όλοι απλώς ... κοιτάμε την πάρτη μας. Πολλώ δε μάλλον αυτά που μέλλονται σύντομα να "κλειδώσουν" για τα επόμενα πενήντα χρόνια, καθώς ακόμη και σήμερα "ημείς άδομεν, των οικιών ημών εμπιμπραμένων".
Θα χαρώ όσο τίποτε άλλο μια πλήρη διάψευση από τη ζωή, από την εξέλιξη των γεγονότων, όλων αυτών των απαισιόδοξων εκτιμήσεων μου!
Δημοσίευση σχολίου