Η Μόρια κάηκε... Το φοβόμασταν, το απευχόμασταν... Μα ενδόμυχα το γνωρίζαμε, πως κάποια στιγμή θα συμβεί...
Ζούσαμε χρόνια τώρα -με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές στο προσφυγικό- μεταναστευτικό, - "το χρονικό ενός προαγγελθέντος θανάτου''...
Χιλιάδες κατατρεγμένοι άνθρωποι, κάτω από συνθήκες απανθρωπισμού, συνθήκες κατάρρευσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας...
Συνθήκες, που όπως χαρακτηριστικά ανέφερε κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου Αιγαίου σε παλιότερη συνέντευξη της στην ΕΡΑ: "το θεώρημα του Δαρβίνου, λειτουργεί αντίστροφα"...
Κι ύστερα ήρθε και η πανδημία....
Η ύπαρξη κρουσμάτων στο camp και τα επερχόμενα μέτρα αποκλεισμού στην προσφυγική κοινότητα, έφεραν το ξέσπασμα και την καταστροφή...
Και άναυδος, χωρίς ανάσα παρακολουθείς. ... Το δράμα των ξεριζωμένων. που η ζωή τους καίγεται ξανά και ξανά, μα και την έκφανση του φασισμού, από ομάδες της τοπικής κοινωνίας...
"Αφήστε τους να καούν", "στείλτε τους στο διάολο", "στα σαπιοκάραβα και στ' ανάθεμα", ωρύονται οι "καλοί" χριστιανοί, οι ανιστόρητοι, απαίδευτοι μπατριώτες...
Και σαν πρώτη ενέργεια. η κυβέρνηση που εξέθρεψε τούτες τις φασιστικές κραυγές, στέλνει 3 διμοιρίες ΜΑΤ...
Η καταστολή προηγείται της ιατρικής περίθαλψης, της ανθρωπιστικής βοήθειας...
Μόρια, ώρα μηδέν... Και τώρα;
Δημοσίευση σχολίου