«Μαθητές/τριες, οι οποίοι/ες με τις πράξεις τους καθιστούν αδύνατη ή ιδιαιτέρως δυσχερή τη διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε τμήμα/τμήματα σχολικής μονάδας ή σε ολόκληρη τη σχολική μονάδα, δεν επιτρέπεται να συμμετέχουν στη σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση και λαμβάνουν απουσία για όσες διδακτικές ώρες προβλέπει το ωρολόγιο πρόγραμμα της ημέρας.
Η απουσία μαθητή/τριας από κάθε διδακτική ώρα σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης καταγράφεται από τον εκπαιδευτικό σε Ηλεκτρονικό Ημερήσιο Δελτίο Φοίτησης, προσμετράται στο γενικό σύνολο των απουσιών που θα πραγματοποιήσει ο μαθητής/τρια κατά τη διάρκεια του διδακτικού έτους και λαμβάνεται υπόψη για τον χαρακτηρισμό της φοίτησής του/της». (ΦΕΚ, αρ. φ. 4264)
«Οι διευθυντές των σχολείων και οι καθηγητές επιβλέπουν τη διαδικασία και θα αναφέρουν ποιοι συμμετέχουν στις καταλήψεις για να τιμωρούνται με απουσία».(Ν. Κεραμέως)
Για μια ακόμα φορά η Υπουργός (άνευ) Παιδείας και μετά κάμερας κ. Νίκη Κεραμέως αποδεικνύει ότι έχει βαθιά ριζωμένη την κουλτούρα του αυταρχισμού. Εφαρμόζοντας την κυβερνητική πολιτική πρωταγωνιστεί σε ένα ακόμα επεισόδιο της σειράς «τρόμος και αθλιότητα» στα σχολεία. Με τη λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» επιχειρεί να μετατρέψει τους εκπαιδευτικούς σε καταδότες που διαχωρίζουν τους μαθητές τους σε «καταληψίες» και «μη καταληψίες». Με στόχο να αποτελέσουν τον μηχανισμό αναχαίτισης των μαθητικών κινητοποιήσεων.
Η νέα αυτή αυταρχική εκτροπή έρχεται λίγες μόνο μέρες μετά το κύμα βίας και καταστολής που εξαπέλυσε η κυβέρνηση σε λαϊκές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, από τους διαδηλωτές για αλληλεγγύη στους Τούρκους αγωνιστές και ενάντια στην επίσκεψη Πομπέο μέχρι τους υγειονομικούς και τους μαθητές.
Τα ψηφισμένα αντισυνδικαλιστικά μέτρα του περασμένου Σεπτέμβρη -που βάζουν ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια στην κήρυξη απεργίας και στήνουν “ηλεκτρονικά μητρώα” των συνδικάτων- ενεργοποιούνται το ένα μετά το άλλο. Πρόκειται για μέτρα που αποτελούν συνέχεια και κλιμάκωση της επίθεσης ενάντια στο συνδικαλιστικό κίνημα που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2018.
Η κυβέρνηση τώρα προχωρά σε νέο νόμο που ανατρέπει τον προηγούμενο (ν.1264/82) με το επιχείρημα πως πρόκειται για “παρωχημένες ρυθμίσεις του προηγούμενου αιώνα”. Επιχειρεί να βάλει οριστική ταφόπλακα στα συνδικαλιστικά αλλά και τα ευρύτερα δημοκρατικά δικαιώματα. Θέλει να καθηλώσει, να χειραγωγήσει και να υποτάξει τα συνδικάτα για να ανοίξει το δρόμο στην πολιτική της κοινωνικής βαρβαρότητας.
Η επιχείρηση συκοφάντησης των μαθητικών κινητοποιήσεων, το κατασταλτικό όργιο της κυβέρνησης και η ρύθμιση για κατηγοριοποίηση των μαθητών και η τιμωρία με τηλε – απουσίες δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητα. Οι μαθητές μας συκοφαντούνται και αντιμετωπίζονται σαν κοινοί εγκληματίες, όταν αγωνίζονται και διεκδικούν. Έχουμε χρέος εμείς οι δάσκαλοι της νεολαίας, αφού διδάσκουμε από Αντιγόνη, το αιώνιο σύμβολο της ανυπακοής, μέχρι τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Δ. Σολωμού και το «Αντισταθείτε» του Μ. Κατσαρού να αντισταθούμε στη μετατροπή μας σε "on line χωροφύλακες". Ανεξαρτήτως ειδικότητας, παρόλο που το σύστημα επιδιώκει να είμαστε ιμάντες μεταβίβασης της κυρίαρχης ιδεολογίας, έχουμε χρέος να συμβάλουμε ώστε τα σχολεία να είναι χώροι διαμόρφωσης ελεύθερων και κριτικά σκεπτόμενων πολιτών.
Έχουμε χρέος να θωρακίσουμε τα σχολεία από την επέμβαση της αστυνομίας και των εισαγγελέων διαμορφώνοντας δημοκρατικό κλίμα αλληλεγγύης. Ιδιαίτερα σήμερα που το δικαίωμα των μαθητών και κάθε κοινωνικής ομάδας στον αγώνα, αλλά ακόμα και η σκέψη για απεργία ποινικοποιείται Όταν η βαρβαρότητα επελαύνει και η αδικία γίνεται νόμος, η αντίσταση είναι καθήκον. Αναπόφευκτη η αναγκαιότητα να κρατήσουμε ψηλά τις σημαίες του αγώνα για την υπεράσπιση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που κατακτήθηκαν με αίμα και μακροχρόνιους αγώνες.
Έχουμε χρέος να διαχωριστούμε και να μπούμε φραγμός σε μια θλιβερή μειονότητα διευθυντών ή «ανάδελφων» που «ευπειθώς» υποτάσσεται σε έναν διαγκωνισμό ταχύτερης «συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις» της ΥΠΑΙΘ που και παράνομες είναι και ανήθικες. Για να υπερασπίσουμε το δικαίωμα στη μόρφωση για όλους χωρίς διακρίσεις και το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
Η στήριξη όλων των μαθητών και η υπεράσπιση των μορφωτικών τους δικαιωμάτων συνδέεται αναπόσπαστα με την ανάπτυξη και τον ριζοσπαστικό προσανατολισμό του εκπαιδευτικού κινήματος . Ούτως ή άλλως η αναγκαιότητα της οργάνωσης του ενιαίου παρατεταμένου αγώνα παραμένει, γιατί μόνο έτσι, όπως αποδεικνύει η ιστορία των κοινωνικών αγώνων, μπορούμε να νικήσουμε!
* O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της Σ.Ε. του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» και του Εκπαιδευτικού Ομίλου
Δημοσίευση σχολίου