Με την “καραντίνα”, όπως σε κάθε φυλακή, αυξήθηκε η βία μεταξύ των φυλακισμένων.
“Τράβα να πλύνεις κάνα πιάτο μωρή”! Λέει το σοβινιστικό γουρούνι, ο (μ)πολιτισμένος νοικοκύρης, Ελληναράς, που σπάει στο ξύλο τη γυναίκα του, γιατί η μπύρα που του έφερε δεν ήταν αρκετά κρύα!
Εγώ δεν καταδικάζω τη βία, όταν είναι για άμυνα καταπιεσμένου από εκμεταλλευτή, είτε είναι ταξικός, είτε όχι.
“Να πας να τα πλύνεις εσύ, ρε άχρηστο γομάρι, πάρε και την μπύρα στο κεφάλι, (μαζί με τον πλάστη), να μάθεις, να σέβεσαι”! “Μάλιστα, κύριε εισαγγελέα, του έσπασα το ξερό του, αλλά δεν έχασε και πολλά”.
Αυξήθηκε κατακόρυφα η ενδοοικογενειακή βία. Συνήθως άνδρες δέρνουν γυναίκες, μερικές κυρίες καταχερίζουν τους άντρες τους, ο ένας ή κι οι δυο γονείς δέρνουν τα παιδιά, τα παιδιά δέρνονται μεταξύ τους και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν κάνουμε κάτι για τη μπατσοκρατία!
Αυτό το “καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται” δεν ισχύει για μέσα στο σπίτι;
Πάντως οι μαζοχιστές το χαίρονται. Και οι σαδιστές.
“Πήγαινε γυρεύοντας” η δικαιολογία, κάθε βιαστή, δολοφόνου ή φασίστα.
Αν ήταν να δέρνουμε όσους παν γυρεύοντας, τους πολιτικούς τι έπρεπε να τους κάνουμε; Να τους σταυρώσουμε, κυριολεκτικά όμως.
Δεν είναι για γέλια η κατάσταση, τα λέμε έτσι, για να μη μας πιάσει κατάθλιψη, η οποία έχει επίπτωση και στη συμπεριφορά μας.
“Περίπου τέσσερις χιλιάδες οκτακόσιες εβδομήντα γυναίκες βρήκαν κουράγιο τον τελευταίο χρόνο να καταγγείλουν ότι έπεσαν θύματα βίας μέσα στο ίδιο τους το σπίτι στην Ελλάδα”.
4.870 ή 15 την ημέρα (αφού δεν τελείωσε ακόμα το 2020) ξυλοκοπούνται. Πολιτισμός λέμε. Θα έρθουν οι ξένοι και θα κάνουν τι ακριβώς;
“Η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών που τιμάται κάθε χρόνο στις 25 Νοεμβρίου, αποτελεί μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταγραφούν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας”.
Και στις 25/11 και στις υπόλοιπες μέρες του χρόνου δέρνονται οι γυναίκες.
“Πολλές γυναίκες νιώθουν ντροπή και δεν τολμούν να αρθρώσουν αυτό που τις βασανίζει.
“Αυτές οι γυναίκες, υποτιμούν πάρα πολύ το γεγονός. Το υποβαθμίζουν. Λένε ένα χαστούκι ήταν, δεν γίνεται συχνά”.
Ντροπή είναι η άσκηση βίας. Και μάλιστα σε πρόσωπο που υποτίθεται πως αγαπάς. Κι αφήστε τα παλιά, “το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο” κι “όποιος αγαπάει δέρνει”, γιατί δεν ισχύουν. Εκτός αν πρόκειται για σαδομαζό καταστάσεις. Αν ήταν έτσι, τότε τους νεοδημοκράτες πολιτικούς τους λατρεύω! Δεν καθόλου έτσι όμως, σας διαβεβαιώνω.
“Τόσο η κλινική εμπειρία, όσο και η βιβλιογραφία, δείχνουν ότι αυτές οι γυναίκες μέχρι να ζητήσουν βοήθεια έχουν υποστεί επανειλημμένα βία και έχουν φτάσει σε σημείο να φοβηθούν για τη ζωή τους. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι περισσότερες καταγγελίες γίνονται στην Σουηδία. Όχι γιατί εκεί οι άνθρωποι είναι πιο βίαιοι, αλλά γιατί οι γυναίκες γνωρίζουν καλύτερα τα δικαιώματά τους”. (Πηγή).
Δεν είναι φυσιολογικό να σε δέρνουν, δεν φταις εσύ, (εκτός αν ψήφισες ΝΔ, οπότε καλά σε κάνουν), πρέπει να σταματήσει αυτό το έγκλημα, το οποίο σπάνια καταγράφεται.
Στη Μάνη ο άλλος σκότωσε τη γυναίκα του μπροστά στην κόρη του. Η βία φέρνει κι άλλη βία, ακόμα κι αν το θύμα αποδεχθεί μοιρολατρικά να γίνει “σάκος του μποξ”. Πριν γίνει φονιάς χτύπαγε τη γυναίκα του.
Δεν ήταν “η κακιά η ώρα” που είπε αλλά τα σκατά, που είχε μέσα στο κεφάλι του! Μακριά από σοβινιστικά, φαλλοκρατικά, γουρούνια, δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο.
Δημοσίευση σχολίου