Οι "αξίες" του μπατριωτισμού, και τα "ιδανικά" του μπολιτισμού τους, με θύμα ένα δυστυχισμένο πλάσμα

Της Τ. Γ

Στα δύσκολα, συντροφιά τους στίχους του Αγγελάκα έχουμε: "Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ"....

Μα τούτη η είδηση με φόβισε ...
Και έκλαψα πολύ βλέποντας το βίντεο, που μια παρέα εφήβων, ηδονίζονται, βασανίζοντας ένα δυστυχισμένο πλάσμα. Τον Δημήτρη, από τη Σκαμνιά Λέσβου.
Το Δημήτρη, που από παιδί πάλευε με τους δαίμονες του, ασφυκτιώντας στα σκούρα αντρικά παντελόνια, ενώ ονειρευόταν ένα ροζ φόρεμα ...
Εκείνο που άρχισε να φορά, από τότε που η μητέρα του πέθανε, και λέφτερος αισθάνθηκε ... 

Κι ήταν η εποχή του προσφυγικού, όπου η Σκάλα Σκαμνιάς έγινε κέντρο αλληλεγγύης, από εθελοντές από όλο τον κόσμο, που αγάπη και βοήθεια ήρθαν να προσφέρουν, στους απόκληρους του κόσμου. Και βρήκε κι ο Δημήτρης μια γωνίτσα στον ήλιο ...
Τότε γνώρισε και τον πατήρ Χριστόφορο Σουφ, απ' την Καλιφόρνια, που πράξεις τα λόγια του Χριστού, έκανε ...
Κι ο φτωχός Δημήτρης, βρήκε ένα φίλο, έναν αδελφό να τον νιώθει, και χωρίς όρους να τον αποδέχεται. 

Μα όλα αυτά είναι πια παρελθόν. Τώρα ζούμε την "εποχή των τεράτων" που ακόμα κι η νιότη σάπια μοιάζει όταν τη χαρά, την διασκέδαση, την ευχαρίστηση αναζητά, στον εξευτελισμό, την ταπείνωση του "άλλου" ... του "διαφορετικού", που παιδί ενός κατώτερου Θεού, λογίζεται ... 

Κι έτσι, ένα αδύναμο, δυστυχισμένο πλάσμα, υποχείριο στα ποταπά ένστικτα, μιας συμμορίας εφήβων, γίνεται ... 

Παιδιά, ακόμα και 12-14 χρόνων, σύμφωνα με τις πληροφορίες, και εν γνώσει της τοπικής κοινωνίας που συνένοχη γίνεται, εισβάλλουν στο σπίτι του ταλαίπωρου πλάσματος, το περιγελούν, το βασανίζουν, το βιντεοσκοπούν.
Και τη "μαγκιά"' τους δημοσιοποιούν, χωρίς ίχνος ντροπής και συνείδησης. Χωρίς μια στάλα ανθρωπιάς. Γιατί κανείς, προφανώς, δεν τα έμαθε να είναι άνθρωποι ...
Κανείς δεν τα δίδαξε το σεβασμό, την αποδοχή του όποιου "άλλου"...
Κανείς δεν τους έκανε να νιώσουν την πληρότητα που δίνει η προσφορά, σε όποιον την έχει ανάγκη. Ακόμα και την ανθρώπινη επαφή με ένα πλάσμα που βιώνει την μοναξιά και την απόρριψη, σε όλη του τη ζωή ... Σ' ένα πλάσμα, που στην αρρώστια της ψυχής οδηγήθηκε, ζώντας σ' ένα κόσμο που νοσεί βαριά ... 

Σ' ένα κόσμο, που μεγαλώνει "μεσίτες" και ''κοσμηματοπώλες", ετοίμους να ξεκάνουν, μ' όποιον τρόπο μπορούν κάθε Ζακ, κάθε Δημήτρη, που στο διάβα τους βρίσκεται ...

Υ.Γ. Στην επίθεση που έγινε στο Ωραιόκαστρο, στη δομή φιλοξενίας ανηλίκων προσφύγων, ταυτοποιήθηκε για τη συμμετοχή του, ένας πα-τέρας, με τον ανήλικο γιο του. Για να του εμφυσήσει από νωρίς, τις "αξίες" του μπατριωτισμού, και τα "ιδανικά" του μπολιτισμού του...