Του Γ.ΓΚάπως δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς, αλλά είναι στιγμές που δεν μπορείς να καταλήξεις σε άλλο συμπέρασμα ότι κάποιοι κομμουνιστές είναι φτιαγμένοι από "άλλη πάστα" ανθρώπων.
Και δεν θα αναφερθώ σε δικά μας παραδείγματα αγωνιστών που υπέφεραν απίστευτα βασανιστήρια και δεν λύγισαν "καρφώνοντας" τους συντρόφους τους.
Θα παραθέσω τι συνέβαινε πριν μερικά χρόνια (και σήμερα δεν έχει αλλάξει πολύ η κατάσταση) στις Τουρκικές φυλακές,, όπως μας τα διηγήθηκε πριν λίγο σύντροφος μέλος του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας.
(Με αυτούς τους συντρόφους, ειδικά τους πολιτικούς πρόσφυγες που ζουν στην Ελλάδα, έχω εδώ και δεκαετίες μια αδελφή σχέση. Τους λατρεύω, πόσο μάλλον που με τιμά με την προσωπική του φιλία ο γ.γ του κόμματος αυτού).
Μου έστειλε, λοιπόν. κάποια ψάρια η αδελφή μου από την Μυτιλήνη. Θεώρησα καλό να προσκαλέσω συντρόφια μου, πολιτικούς πρόσφυγες για να τα απολαύσουμε παρέα συνοδεία Πλωμαρίτικου ούζου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις συναντήσεις συντρόφων οι πολιτικές συζητήσεις δεν απουσιάζουν. Στην περίπτωση που θα αναφερθούμε, υπήρξαν εσωτερικά απωθημένα. τα οποία υπό την επίδραση οινοπνεύματος δεν μπορεί να συγκρατηθούν.
Θα αναφερθώ σε μια περιγραφή συντρόφου, την οποία έκανα εικόνες και δεν μπορεί να φύγουν απ' το μυαλό μου.
Μου διηγείται, λοιπόν πολιτικό "αδέλφι" μου.
Οι ανθωποφύλακες του Ερντογάν, αφού βασάνισαν απάνθρωπα σύντροφο και αυτός δεν πρόδωσε τους συναγωνιστές του, σαν έσχατη λύση για να τον κάνουν προδότη, επέλεξαν μια μεθόδευση αδιανόητη.
Εφεραν την αδελφούλα του, 15 χρονών κοριτσάκι, και την έγδυσαν εντελώς, μπροστά του σε ανακριτικό γραφείο. Διατάχτηκε να κάνει το ίδιο και ανθωποφύλακας για να βιάσει το κοριτσάκι σε περίπτωση που ο σύντροφος δεν "κάρφωνε" τα άτομα που αποτελούσαν την οργάνωσή του.
Τελικά ο σύντροφος δεν μίλησε, αλλά ούτε και η απειλή πραγματοποιήθηκε.
Υ.Γ: Εχοντας διαβάσει κάπως την πρόσφατη ιστορία μας, δεν συνάντησα ούτε ΜΙΑ φορά που να έχει συλληφθεί "πατριώτης" του λεγόμενου "Εθνικού Στρατού", από τους αγωνιστές του ΔΣΕ και χωρίς να δεχθεί ούτε μια σφαλιάρα, να μην "ξεράσει" ότι ήξερε για τους ομοϊδεάτες τους. Και αυτό λέει πολλά.
+ σχόλια + 2 σχόλια
Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον, Γιώργη,με βάση και την πείρα και τη γνώση σου από τις συζητήσεις με Τούρκους επαναστάτες,να μας έδινες μέσα από ένα ενημερωτικό άρθρο σου, το συμπέρασμά σου για τη σημερινή κατάσταση του Κομμουνιστικού Κινήματος στην Τουρκία.Το λέω γιατί από όσα καταλαβαίνω διαβάζοντας τον Τύπο, στην Τουρκία σήμερα η πολυδιάσπαση των δυνάμεων που αναφέρονται στον Μαρξισμό-Λενινισμό είναι πάρα πολύ μεγάλη, ίσως πολύ μεγαλύτερη από ό,τι εδώ. Στο σημερινό άρθρο σου αναφέρεσαι στους συντρόφους του Επαναστατικού Κ.Κ..Αν ανοίξουμε το Ριζοσπάστη, εκεί γίνεται λόγος για το Τουρκίας απλώς, χωρίς άλλο πρόθεμα ή επίθημα, αυτό δηλ. με γραμματέα τον Οκουγιάν, κόμμα στενά δεμένο με το ΚΚΕ. Στην Προλεταριακή Σημαία, αντίθετα, γίνεται λόγος αποκλειστικά για το Κ.Κ.Τ.μ-λ που ίδρυσε ο Ιμπραήμ Καϋπάκκαγια,το οποίο έχει μια μακροχρόνια ένοπλη δράση στο Ντερσίμ, αν και τελευταία δημοσιεύονται συνεχώς πολύ θλιβερές ειδήσεις για θανάτους επί θανάτων ανταρτών μαχητών του,τους οποίους ξεκομμένους σε μικρές ομάδες δολοφονεί το φασιστικό καθεστώς, έτσι που φαίνεται ότι το ΚΚΤμ-λ βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση, ενώ αντιμετωπίζει και περαιτέρω διάσπαση μες στις γραμμές του, ίσως λόγω των αδιεξόδων του αντάρτικου αγώνα του. Από την άλλη είναι γνωστό σε όλους μας εδώ και πολλές δεκαετίες το Κόμμα Εργασίας της Τουρκίας και η χαλκέντερη ηρωική εφημερίδα Εβρενσέλ, που παλεύει ακατάπαυστα τόσα χρόνια με θεούς και δαίμονες για να ενημερώσει τον αδερφό τουρκικό λαό για όσα του κρύβει το αντιλαϊκό καθεστώς. Αναρωτιέμαι ειλικρινά πού πάνε τα πράγματα και πού βρίσκεται ιδεολογικά η κάθε "συνιστώσα" αυτού του μωσαϊκού. Παλιά οι διαιρέσεις ήταν γνωστές, οι ίδιες παντού: φιλοσοβιετικοί, φίλοι της Κίνας και της Αλβανίας, που αργότερα διασπάστηκαν, και φίλοι του "ευρωκομμουνισμού". Θυμάμαι π.χ. το 1988 που είχαν πιαστεί και φυλακιστεί από τους Εβρέν-Οζαλ δύο ηγέτες ξεχωριστών το ένα από τα άλλο κομμάτων που όμως γύρισαν μαζί στην Άγκυρα από την προσφυγιά: ο Κουτλού του ΚΚΤ κι ο Σαργκίν του Γι'αυτούς δεν ξανάγινε λόγος μετά το 1990, ούτε αν παρέμειναν στην ηγεσία των κομμάτων τους ή στο κομμουνιστικό κίνημα. Μετά τη δεκαετία του 1980-90,έχουμε πια χάσει το λογαριασμό, ποιος είναι ποιος! Παντού και στην Τουρκία. Τι λένε λοιπόν για την κατάσταση οι γνωστοί σου σύντροφοι του Επαναστατικού ΚΚ Τουρκίας; Πού βρίσκεται ιδεολογικά το δικό τους κόμμα και πού οι άλλοι; Υπάρχουν προοπτικές συνεννόησης και επανένωσης στο κίνημα ή οι διαφορές αντιλήψεων έχουν δημιουργήσει αγεφύρωτο χάσμα. Αν έχεις υπόψη σου τι γίνεται, ενημέρωσε τους αναγνώστες του site μας.
Στείλαμε, Νίκο, το κείμενο σου στον σ. Σεϊτ Αλντογάν (Είναι ανταποκριτής της Εβρενσέλ στην Ελλάδα, στέλεχος του DTKP και ο πιο κατάλληλος να μιλήσει γι' αυτό το θέμα.) Του είπαμε αν βρει χρόνο να να κάνει ένα σχετικό αναλυτικό άρθρο. (Τα απάνθρωπα βασανιστήρια που έχει υποστεί ο σ. του έχουν αφήσει προβλήματα υγείας που εκδηλώνονται έντονα κατά καιρούς -όπως τώρα- και ίσως κάπου καθυστερήσει να δημοσιευτεί το κείμενο του)
Δημοσίευση σχολίου